"...รุ่นพี่" มองตามมืออีกคนแล้วชะงักไปนิด ไล่มองตั้งแต่หน้าผากยันคอคนตรงหน้าแล้วถอนหายใจ
"เป็นคนดวงดีไม่ดีงั้นสินะ ไปต่อยกับคนแล้วยังต้องสู้กับโจรอีก" ทำไมน่วมไปทั้งตัวแบบนี้เนี่ย💦
เหมือนว่าคนอายุน้อยกว่าตรงนี้จะคิดว่ามือเมื่อครู่เป็นโจรจริงๆจังๆเลย
"ตึกนี้มันอันตราย ควรไปตามตำรวจหรือเปล่าน่ะ"
"เป็นคนดวงดีไม่ดีงั้นสินะ ไปต่อยกับคนแล้วยังต้องสู้กับโจรอีก" ทำไมน่วมไปทั้งตัวแบบนี้เนี่ย💦
เหมือนว่าคนอายุน้อยกว่าตรงนี้จะคิดว่ามือเมื่อครู่เป็นโจรจริงๆจังๆเลย
"ตึกนี้มันอันตราย ควรไปตามตำรวจหรือเปล่าน่ะ"
Comments
"โจรที่ไหนเหรอเรนโจว? ..ข้างบนไม่มีอะไรเลยนะ อะ--" เขารู้สึกแสบแผลที่คอขึ้นมาเลยยกมือขึ้นจับใกล้ๆแผลก่อนจะพบว่าสร้อยคอของเขาหายไป
"ดูเหมือนของสำคัญจะหายไปน่าจะหล่นอยู่ข้างบนน่ะ นายรอตรงนี้เดี๋ยวผมไปหาแปปนึง" ถึงจะกลัวอยู่หน่อยๆแต่เพราะเขารบกวนรุ่นน้องมามากพอแล้วเลยไม่อยากไปรบกวนเพิ่มอีก
ได้ยินว่าอีกคนจะไปคนเดียวปุ๊บก็มุ่นคิ้ว คนๆนี้นี่บาดเจ็บไปทั้งตัว ยังจะหาเรื่องไปสู้กับโจร(?)คนเดียวอีก คิ้วขมวดแทบจะผูกกันเป็นโบว์
"ไฟฉายผมก็อยู่บนนั้น ขึ้นไปคนเดียวอันตรายตายชัก" หันไปมองอะไรแถวนั้นที่พอเป็นอาวุธได้ แต่ก็เจอแค่ไม้ขาเก้าอี้หัก ๆ
เขาหยิบขึ้นมา ยังดีกว่าไม่มีอะไรล่ะนะ
"งั้นไปเอาด้วยกันก็ได้ เรารีบไปหาของแล้วรีบกลับกันเถอะ" เขาชวนรุ่นน้อง อีกอย่างตอนนี้ก็รู้สึกว่าแถวนี้มันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้รีบกลับน่าจะดีกว่า พูดจบก็เดินนำรุ่นน้องขึ้นไปเอาของพลางหยิบมือถือขึ้นมาเปิดโหมดไฟฉายซึ่งตอนนี้มันกลับมาใช้ได้แล้ว
เจ้าตัวเดินตามรุ่นพี่ขึ้นไปชั้นสองอีกครั้ง แต่ไม่ได้หยิบมือถือมาเปิดไฟฉายแบบอีกคน คนโลว์เทคแบบเขากว่าจะเปิดเจอไฟฉายอีกคนคงหาของเจอซะก่อน
"สรุปก็ไม่รู้ทำไมพวกนั้นถึงมาเล่นในตึกนี้กันแน่นะ" ถอนหายใจ
"โทษทีนะที่พานายมาลำบากน่ะเรนโจว สร้อยนั่นคุณยายเป็นคนให้มาก็เลย.."
"อยากหาให้เจอน่ะ" เขาพูดบอกรุ่นน้องด้วยความรู้สึกผิด
ฟังที่อีกคนพูดก็อ่อ ..ของสำคัญสินะ ถึงยอมขึ้นมาหาในที่แปลกๆนี่
"ถ้าผมไม่ได้พูดว่ามันลำบาก มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอก" พ่นลมหายใจ ท่าทางดูดื้อดึง
"อีกอย่างอย่าลืมสิ ไฟฉายผมก็อยู่บนนั้น อันนึงไม่ใช่ถูกๆ" ระหว่างที่เดินก็มองซ้ายขวาอย่างระมัดระวังไปด้วย