#KMI_JinshinJiko #KMI_เปิดโรล แยกรูท l ย่านการค้า [13.30]
ดูเหมือนช่วงนี้จะมีโปรโมชั่นซื้อของครบตามกำหนดก็จะได้หมุนเสี่ยงโชคของรางวัลได้รอบหนึ่ง อาราตะแวะมาจ่ายตลาดให้ที่บ้านอยู่แล้วก็เลยมีสิทธิ์เสี่ยงโชคได้ถึง 3 รอบ
หลังจากหมุนไป 3 รอบ ก็พบว่าเขาเหมารางวัลอันดับ 1-3 เรียบ
ได้ผักมา2ลัง ลูกพีชมาอีกลัง เตาปิ้งย่างใหม่เอี่ยมอีกหนึ่ง
"ต้องเอากลับหมดนี่เลยเหรอ.."
ดูเหมือนช่วงนี้จะมีโปรโมชั่นซื้อของครบตามกำหนดก็จะได้หมุนเสี่ยงโชคของรางวัลได้รอบหนึ่ง อาราตะแวะมาจ่ายตลาดให้ที่บ้านอยู่แล้วก็เลยมีสิทธิ์เสี่ยงโชคได้ถึง 3 รอบ
หลังจากหมุนไป 3 รอบ ก็พบว่าเขาเหมารางวัลอันดับ 1-3 เรียบ
ได้ผักมา2ลัง ลูกพีชมาอีกลัง เตาปิ้งย่างใหม่เอี่ยมอีกหนึ่ง
"ต้องเอากลับหมดนี่เลยเหรอ.."
Comments
สึรุเบะเป็นหนึ่งในคนที่มาจับจ่ายตลาดเวลานี้ แต่ไม่ได้กะจะมาซื้ออะไรมาก ตัวจึงเบาหวิวทีเดียว
ซักพักก็หันไปเห็นการเสี่ยงโชคที่มีคนสนใจกัน เพราะเด็กคนนึงสุ่มได้รางวัลตั้งแต่อันดับ 1 ถึง 3?!
ในขณะที่คนอื่นมาดูเพื่อลุ้น แต่เขากลับเป็นห่วงเด็กดวงดีคนนั้นมากกว่า เพราะว่าของมันเยอะมากๆเลยนี่นา…
“เอ่อ คุณถือไหวมั้ยครับ? อยากให้ผมช่วยยกมั้ย??” เขาถามและอาสา
“ยอมรับตามตรงว่าไม่น่าไหวครับ”
พอถูกทักก็เงยหน้าขึ้นมอง เขาไม่คุ้นหน้าอีกฝ่ายเท่าไร อาจจะเพราะตัวเองไม่เคยแวะไปห้องพยาบาลเลย
“จะดีเหรอครับ ....บ้านผมอยู่ค่อนข้างไกลเลยนะครับ”
เขาไม่รู้ว่าบ้านอยู่ไกลของอีกฝ่ายมันแถบไหน แต่ก็จะเชื่ออย่างนั้น
“มีคนรู้จักที่พอจะช่วยได้มั้ย? เรียกรถขากลับได้รึเปล่า?“
แต่พูดไปเขาก็ไม่อยากให้เด็กตัวคนเดียวกลับบ้านกับของเยอะๆอย่างงี้จริงๆเลยนั่นแหละ
เดินไปจากย่านการค้าก็ค่อนข้างไกลอยู่
“คิดว่าไม่มีนะครับ…เขาน่าจะไม่ว่างกัน มีอย่างมากก็น่าจะโทรเรียกพี่สาวามาช่วยขนของกลับไปครับ”
ส่วนเรื่องเรียกรถ..
“ผมไม่ได้พกเงินมาเยอะเท่าไรนะครับ”
“ดวงดีจังเลยนะอาราตะคุง”
อิเนะทักทายเพื่อนร่วมชั้นที่คุ้นหน้า เธอเองก็เหมือนจะพึ่งจับรางวัลไป แต่เหมือนโชคของเธอจะดวงตกทำให้ได้แต่ทิชชู่กลับมาเท่านั้น ก่อนจะมองไปที่รางวัลที่เขาได้
“เหมือนวันนี้ดวงจะขึ้นสุดๆไปเลยนะ ดีจัง!”
หันไปตามเสียงเรียกก็พบว่าเป็นเพื่อนร่วมห้องนี่เอง
”คือว่า…ออกจะดีเกินไปหน่อยครับ จนผมไม่รู้จะเอาของกลับยังไงเลย“
มองของที่กองอยู่ด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม
”ยูยาเกะซังมาซื้อของใช่มั้ยครับ ถ้าไม่รังเกียจรับผักกับลูกพีชไปหน่อยมั้ยครับ..”
ไหนๆก็เจอคนรู้จักแล้ว เดี๋ยวขอถุงร้านค้าแบ่งไปให้หน่อยดีกว่า
“มันเยอะเกินไปจนผมน่าจะยกกลับไปไม่หมดนะครับ”
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ดวงตาก็จดจ้องไปที่ลูกพีชจำนวนมากที่อยู่ตรงนั้น
“ฉันช่วยยกไปได้นะ ถ้าอาราตะคุงยกคนเดียวไม่ไหว”
ไหนๆก็ไม่ได้มีอะไรติดตัวมานอกจากทิชชู่ที่พึ่งได้มาเป็นรางวัลปลอบใจ น่าจะพอช่วยยกไปไหวถึงไม่แน่ใจว่าจากขนาดตัวจะแบกไปได้มากแค่ไหนเชียว
ได้ยินว่าอีกฝ่ายจะช่วยก็ดูหน้าตาเคร่งเครียดกว่าเดิม
"แต่บ้านผมอยู่ค่อนข้างไกลเลยนะครับ.."
"จะลำบากไปมั้ยครับ"