#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศ
#THK_โรลเปิด
หล่อนหยิบบัตรนักเรียนของใครซักคนที่ถูกสลับขึ้นมาดู
โอะโฮะ ➘โฮะ ➘ โรงเรียนนี้หละหลวมจริงๆนะค๊า-
“ช่วยไม่ได้ ดิฉันก็ไม่ได้ชอบเดินหาคนซะด้วยสิ”
เพราะงั้นช่วยรีบปรากฏตัวแล้วกันค๊า
(+ ได้ตามสะดวก / เจ้าของบัตรมารับของคืนด้วยนะคะ ✧*:･ﾟ)
#THK_โรลเปิด
หล่อนหยิบบัตรนักเรียนของใครซักคนที่ถูกสลับขึ้นมาดู
โอะโฮะ ➘โฮะ ➘ โรงเรียนนี้หละหลวมจริงๆนะค๊า-
“ช่วยไม่ได้ ดิฉันก็ไม่ได้ชอบเดินหาคนซะด้วยสิ”
เพราะงั้นช่วยรีบปรากฏตัวแล้วกันค๊า
(+ ได้ตามสะดวก / เจ้าของบัตรมารับของคืนด้วยนะคะ ✧*:･ﾟ)
Comments
ไม่ใช่เจ้าของบัตร แต่เธอแค่เห็นทรงผมที่ค่อนข้างโดดเด่นเมื่อเทียบกับคนอื่นในโรงเรียน
" ดูเหมือนโรงเรียนนี้จะมีผู้ท้าชิงคนใหม่สินะคะ "
เชิดตัวยึดมั่น เย่อหยิ่ง ทะนงตน
ออร่าของผู้ตั้งต้นเหนือกว่าทุกสิ่ง
รุ่นพี่ผมเกลียวได้ปรากฎตัวแล้ว
“อะไรน่ะค๊า า—”
จนกระทั่งมองเห็นเกลียวผมสีทองก็หยุดนิ่ง
“โฮะ..”
“โฮะ➚โฮะ➘โฮะ➚ เข้าใจแล้ว ดิฉันเข้าใจทุกอย่างแล้วค๊า”
“อย่างที่เขาว่า [ เสือสองตัวอยู่ถํ้าเดียวกันไม่ได้ ] สินะค๊า ?”
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีกหน รุ่นน้องผมเกลียวยืนเชิดพร้อมฟิลเต้อกุหลาบปลิวว่อน
เก็บบัตรเดินเข้าไปประจันหน้ากับรุ่นพี่
" ฉันอยากจะหัวเราะให้เปียร่วง "
เสียงหัวเราะของเธอสม่ำเสมอ น้ำเสียงแห่งการล้อเลียนและประชดประชัน
เสมือนกำลังข่มหน้าใหม่อยู่เป็นเช่นนั้นไป
" ช่างกล้านะคะที่เอาไปเปรียบกับเสือ "
" ระดับฉันคือมังกรต่างหากล่ะค่ะ "
" คุ-ณ-ห-นู "
ท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนทันใด ประหนึ่งนางร้ายได้มาจุติแล้ว
เธอเป็นดังดอกกุหลาบที่งดงามแต่ก็รุนแรงไปด้วยคมหนาม
แม้นํ้าเสียงของหล่อนจะไม่แข็งข้อเท่าอีกคน แต่เพียงปลายตาก็รู้ว่าคงไม่ยอมโดนข่ม
“เพราะเสือทั้งขนฟู และก็น่ารักกว่าไงค๊า”
“อีกอย่าง.. มังกร”
มือเท้าเอวโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อย มองหน้า
“ก็มีดีแค่ตัวใหญ่เท่านั้นล่ะค๊าา”
“ คุ - ณ - เ - จ๊ ”
ครืน! ยิ่งโต้ตอบกันก็เหมือนประโคมคลื่นเข้าไป สงสัยวันปฐมนิเทศจะพายุเข้าแล้วล่ะ
" กลับเลือกที่จะเผชิญหน้ากับฉันอย่างงั้นหรือคะ "
เธอกอดอกเชิดหน้าขึ้นเพื่อจะได้มองทอดสายตาต่ำลงมามองอีกฝ่าย
เสียงบรรเลงวงออเคสต้าดังขึ้นตามจังหวะ ลมพายุที่พัดปลิวเร่งขรึมบรรยากาศ
" ฉันให้คะแนนความกล้าแล้วกันนะคะ "
" ทั้งที่เป็นแค่เสือแท้ ๆ แต่กล้าจะประจันหน้ากับมังกร "
เธอเว้นจังหวะก่อนจะกล่าวต่อ
" เจ้าเหมียวตัวน้อย "
ผมหล่อนไกวไปกับลมที่พัดมาราวกับรู้ใจ
สายฟ้าแลบแล่นผ่านดวงตาสองคู่ ราวกับกำลังต่อสู้กันทางสายตา
พอถูกเรียกว่าเจ้าเหมียวก็ยืดอกเชิดหน้า “เสือขาวต่างหากค่ะ”
“ฮึ ไม่คาดคิดเลยนะค๊า ว่าสถาบันนี้จะมีการต้อนรับที่อบอุ่นขนาดนี้ ดิฉันประทับใจจริงๆ”
หัวเราะโฮะ เผลอถูกใจเสียอย่างนั้น
ไทโยเดินมาหาบัตรตัวเอง เขาเห็นอีกฝ่ายถือบัตรไว้เลยต้องก้มมาดู
"เฮ้อ"
"อันนี้ก็ไม่ใช่แฮะ"
เขาเหลือบมองคนถือบัตร
"ถ้าถือชูขึ้นสูงกว่านี้จะขอบคุณมาก"
ไดยะเชิดหน้าขึ้นมองผู้ที่มาดูบัตรในมือ
“ฮึ แค่ดิฉันยอมถือบัตรเปื้อนๆนี่ก็มากพอแล้วค๊า”
ปั้นหน้ายิ้ม ยกมืออีกข้างปัดผมเกลียวของตนไปที
“ว่าแต่ดูจากการพูดของคุณแล้ว ยังหาของตัวเองไม่เจองั้นสิค๊า?” ถามย้อน
ไทโยเลิกคิ้ว มองสาวเชิดหน้าใส่
"แล้วเธอไม่ไปหาบัตรตัวเองเหรอ?"
“มองดูคนในนี้สิค๊า เลดี้อย่างดิฉันเดินคงเสียเหงื่อ”
“สู้ให้มีคนมาตามหาดิฉันเองจะดีกว่า”
ก็แค่ไม่อยากเหนื่อยนี่- ..
ดูแล้วก็คงจะไม่ใช่พวกชอบออกกำลังจริงๆ เลยไม่แปลกใจกับวิธีของหญิงสาวตรงหน้า
"เอาเถอะ เธอชื่ออะไรล่ะ? ฉันชื่อไทโย เผื่อฉันเจอคนที่มีบัตรเธอแล้วจะเดินมาบอก"
"หวังว่าจะไม่เจอบัตรไปนอนในถังขยะก่อนล่ะนะ.."
พื้นหลังไดยะกลายเป็นสวนกุหลาบลางๆ ทันทีที่หล่อนหัวเราะ
“โฮะ➚โฮะ➘ ส่วนชื่อของดิฉัน มิทสึโบชิ ไดยะ ถ้าพาคนนั้นมามอบตัวได้ก็จะดีมากค๊า”
พอเห็นว่าจะได้ความช่วยเหลือก็ยิ้มลำพอง แถมได้คืบจะเอาศอกอีก
ทว่าเมื่อได้ยินอีกประโยคก็มีปฏิกิริยา
“Shh.. อย่าพูดให้เป็นลางสิค๊า!? บัตรอันมีค่าของดิฉันไม่โดนทิ้งขว้างหรอกค่า” กุหลาบเหี่ยว🥀
'เอ๊...ทรงผมก็ดูจะเหมือนกันนะ'
'ใช่ไหมนะ คงใช่แหละ;; '
เจ้าตัวรวบรวมความกล้าเข้าไปชูมือน้อยๆ
" อะอ่อ... ขอโทษทีนะ-- "
แต่ดูเหมือนเจ้าของบัตรจะคุยอยู่กับคนอื่นอยู่ เจ้าตัวลดมือลงช้าๆ
เขายืนล่กๆ รอโอกาสเข้าไปคุยด้วย
กระพริบตา ,ก้มมองบัตร
เงยขึ้นมามองอีกครา
“คุณนิ?”
เจ้าของรูปในบัตร
เดินฉิวปลีกตัวออกมาหาทันที
“เจอตัวได้สักทีนะค๊า เอ้า- บัตรค่ะ”
ส่งบัตรให้
เจ้าตัวก้มหัวรัวๆพลางรับบัตรมามองเช็ค อ่าบัตรของเขาจริงๆด้วยล่ะTT
ก่อนที่จะเก็บบัตรตัวเองใส่กระเป๋าและหยิบบัตรอีกใบนึงขึ้นมาเหลือบมองเช็คเพื่อความมั่นใจอีกรอบ
ก่อนจะยื่นส่งคืนให้เจ้าของ
"ส่วนนี่คงจะเป็นบัตรของคุณ"
" คุณ...(?) "