Epilogue ; ⚠️ภาพน่ากลัว
‘ นี่ ได้ยินรึเปล่า ’
’ นี่ ได้ยินใช่ไหม ’
’ แกกล้าดียังไงเงียบปากนานขนาดนี้ ไม่บอกพวกเขารึไง ’
’ ว่าแก ไม่ได้อยู่คนเดียว ’
ผีเสื้อรังสรรค์ความเงียบ
แมงมุมผู้นั้นสดับฟังเสียง
กลิ่นดิน
กลิ่นป่า
กลิ่นดอกซ่อนกลิ่น
กลิ่นซากศพ
ดอกไม้กลิ่นฉุนกลบกลิ่นวายชนม์
ผีเสื้อมากมายลบเลือนสายตา
เสียงพูดคุยปกปิดเสียงกระซิบ
ไม่ได้กลิ่นเหรอ
ไม่เห็นเหรอ
ไม่ได้ยินเหรอ
‘ นี่ ได้ยินรึเปล่า ’
’ นี่ ได้ยินใช่ไหม ’
’ แกกล้าดียังไงเงียบปากนานขนาดนี้ ไม่บอกพวกเขารึไง ’
’ ว่าแก ไม่ได้อยู่คนเดียว ’
ผีเสื้อรังสรรค์ความเงียบ
แมงมุมผู้นั้นสดับฟังเสียง
กลิ่นดิน
กลิ่นป่า
กลิ่นดอกซ่อนกลิ่น
กลิ่นซากศพ
ดอกไม้กลิ่นฉุนกลบกลิ่นวายชนม์
ผีเสื้อมากมายลบเลือนสายตา
เสียงพูดคุยปกปิดเสียงกระซิบ
ไม่ได้กลิ่นเหรอ
ไม่เห็นเหรอ
ไม่ได้ยินเหรอ
Comments
ผมเหรอ ?
มันเหรอ ?
พวกเราเหรอ ?
ในจุดที่ไม่มีใครคิดสังเกต ในมุมที่ไม่มีใครคิดแลบางอย่างกำลังพึมพำ ถุงมือสีดำวาดปิดรูเล็ก เอ่ยสนทนากับคุณราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น
บรรยากาศกดดันใช่แมงมุมผู้นั้นรังสรรค์ หากแต่เป็นบางอย่างที่แมงมุมผู้นั้นพยายามปกปิดไว้ใต้วิมารที่เรียกว่าสวนผีเสื้อต่างหาก
รู้สึกแต่หาไม่เจอ
รู้สึกแต่ดมกลิ่นไม่พบ
รู้สึกแต่ราวหูแว่ว
|
ขยับยิ้มหลังจากคุณหันหลังลาจาก ดวงตาสีดำย้อนกลับมามอง วาดยิ้มแสยะต่อสิ่งที่เห็น เขาอาจจะกลับมาหลังจากนั้นเพื่อฟังให้ครบผ่านการอ่านปากที่กระทบกัน ปล่อยให้สิ่งลี้ลับพล่ามออกมาจากรูเล็กจิ๋ว
“ไม่บอกเธอเหรอ”
“ไม่บอกพวกเขาเหรอ“
”ไม่บอกพวกเราเหรอ“
”ไม่บอกจริงๆเหรอ“
….
”แก“
”—”
”พวกเรา“
”ทำไม“
(end)
/ ส่วนใครยังโรลไม่จบก็ไม่เป็นไร ไม่มีผลกระทบหรอกครับ เพราะก็ไม่คิดจะเฉลยในโรลอยู่แล้วยกเว้นรนหาที่เอง/
ดีใจที่มีคนสังเกตว่าผีเสื้อเยอะๆมันแปลก ก็เป็นการใบ้ไปในตัวแล้วว่าไม่ได้อยู่คนเดียว แต่อยู่กับอะไรไม่รู้ที่ดึงดูดผีเสื้อได้เป็นฝูง
ปล.จริงๆก็ใส่สิ่งลี้ลับไว้ในบางรูทตลอดแหละอยู่ที่จะทักถูกจุดไหม 😂 เก็บครบอาจจะรู้ตัวตนจริงชิโระก็ได้นะ)