แน่นอนว่าเซบาสเตียนหูดีพอจะได้ยิน แต่ไม่ได้สนใจพอที่จะซักถาม

"แค่ออกกำลังกายประจำวันน่ะครับ"

เขาตอบคำถามเธออย่างสุภาพ

"ครับ ไม่ได้เจ็บป่วยตรงไหน ค่อนข้างสุขสบายดี"

เหลือบสายตามองพัฟบอลที่นอนระโหยโรยแรงบนผ้าขนหนูนุ่ม เหตุเพราะฝืนสังขารอยากบินถือผ้าขนหนูมาให้

เขาเลิกคิ้ว พอเห็นว่าเป็นคนที่ตนพอคุ้นหน้าค่าตาก็ไม่ได้ให้ความสนใจอื่นใดอีก

น่าแปลกที่เซบาสเตียนแน่ใจว่าตนเป็นคนช่างสังเกตและความรู้สึกไวพอ แต่กลับไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายก็อยู่ด้วย

"ไม่เลยครับ อย่าได้คิดมากไป"

อันที่จริง เขาไม่ได้สนใจกลิ่นตัวของใครอยู่แล้ว จะมีหรือไม่มีก็ไม่สำคัญนัก หากตนไม่ได้ไปรบกวนอีกฝ่ายเข้าก็นับเป็นใช้ได้

(+)

เขาเหลือบตาลงมองมือที่ยื่นมา พอมองมือชื้นเหงื่อใต้ถุงมือสีขาวแล้วให้รู้สึกว่าจับไปทั้งแบบนี้คงสกปรกน่าดู แต่การถอดถุงมือสัมผัสใครโดยตรงก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะทำแน่

ดังนั้นจึงเกิดเป็นภาพประหลาดที่ชายหนุ่มเดินไปที่กระเป๋าเป้พกพา

ถอดถุงมือคู่เก่า เช็ดมืออย่างพิถีพิถัน แล้วสวมถุงมือคู่ใหม่ที่พกมา

ก่อนจะเดินกลับมาจับมืออีกฝ่ายหน้าตาย

"ไม่เป็นไรครับ ผมฉีดวัคซีนทุกไตรมาส"

"เซบาสเตียน ลูซิสครับ"

"หืม"

เขาพยักหน้ารับเบาๆ ไม่คิดจะซอกแซกถามอะไรเกินความจำเป็น อย่างไรก็ไม่เกี่ยวข้องหรือมีประโยชน์ต่อตนอยู่แล้ว

"ครับ ผมเซบาสเตียน ลูซิส อยู่ปีสาม ยินดีที่ได้พบและขอให้เป็นการเริ่มต้นใหม่ที่ดีในสถาบันแห่งนี้นะครับ คุณผู้หญิง"

“อืม...” เขาเพียงขานรับ มิได้ติติงอะไรอีกฝ่าย

“นั่นคือกิจกรรมที่ต้องขยับร่างกายเยอะนี่” สิ่งที่เรียกว่าออกกำลัง เช่นนั้นจะมีท่าทางไม่งามบ้างก็คงไม่แปลก

“เราเองก็อยากลองออกกำลังกายดูบ้าง แต่นอกจากกระบี่กระบองและว่ายน้ำเราก็มิถนัดแล้ว”

ก่อนหน้านี้อบิเกลเดินเตร่รอบสถาบันไปเรื่อย พัสดุจากทางบ้านเพิ่งมาถึงไม่นาน มีบางส่วนจ่าหน้าถึงอีกฝ่ายไว้ ไหนๆ แล้วก็เลยรับมาด้วยเลยทีเดียว

“ทำไมอยู่นี่คนเดียวล่ะ” กวาดตามองรอบกายไม่มีคนอื่นอยู่ องค์หญิงป้องปาด เอียงคอ ดวงตาใสแป๋ว

“เพื่อนไม่ค— ไม่มีเพื่อนมาด้วยเหรอ”

(แมะผิด บอมบอม)

เซบาสเตียนมองขวดน้ำในมืออีกฝ่ายอย่างเงียบๆ ก่อนจะส่ายหน้า

"ขอบคุณสำหรับน้ำใจของท่าน แต่ไม่บังอาจจะดีกว่า"

เป็นความเคยชิน นอกจากเงิน เขาก็ไม่รับของจากคนอื่นสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะของกิน

อืม—แต่จะว่าไป มายืนคุยกันในสภาพตัวเปียกเหงื่อแบบนี้ ต่อให้อีกฝ่ายไม่ถือสา แต่ตนก็ไม่ได้รู้สึกเห็นดีเลย

เห็นหญิงสาวยังจดๆ จ้องๆ มาก็เอ่ยปากถามเสียให้จบ

"มีอะไรที่อยากพูดคุยอีกหรือไม่ครับ?"