การรอไม่ใช่ปัญหาสำหรับตัวเขาเลยแม้แต่น้อย เดิมทีก็อยู่ในโรงเรียนมาทั้งวันอยู่แล้ว เป็นเรื่องดีด้วยซ้ำที่ทำให้มีเวลาเตรียมตัวมากพอ
"จะว่าไป..ที่ร้านเป็นยังไงบ้าง"
"เหนื่อยรึเปล่าครับ? อยากพักก่อนมั้ย?!"
ถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
ชูซังอุตส่าห์ยอมมาตามคำขอทั้งทีนี่นา..ถ้าทำให้ลำบากก็แย่น่ะสิ...
"จะว่าไป..ที่ร้านเป็นยังไงบ้าง"
"เหนื่อยรึเปล่าครับ? อยากพักก่อนมั้ย?!"
ถามออกไปด้วยความเป็นห่วง
ชูซังอุตส่าห์ยอมมาตามคำขอทั้งทีนี่นา..ถ้าทำให้ลำบากก็แย่น่ะสิ...
Comments
"อืม ที่ร้านก็เหมือนทุกวันแหละครับ แต่วันนี้ปิดเร็วหน่อยเพราะจะมาเที่ยวกับเอ็นกะคุงน่ะ"
ว่าพลางยื่นมือไปลูบผมคนตัวเล็กเบา ๆ
"ไม่ต้องห่วงหรอกครับเอ็นกะคุง ผมไม่เหนื่อยเลย แค่นี้สบายมาก"
"แล้ว..เอ็นกะคุงมีร้านไหนที่อยากไปเป็นพิเศษไหมครับ?"
"เดี๋ยวครั้งนี้ผมเลี้ยงเองนะ"
...
เอาอีกแล้ว นิสัยที่ชอบทำอะไรให้คนอื่นแบบนี้
เอ็นกะยังคงรับรู้ได้ถึงบรรยากาศน่ากลัวที่แผ่ออกมารอบตัวของอีกคน
อาจจะฟังดูแปลก..แต่เขาก็เริ่มคุ้นชินและพยายามมองข้ามมันเหมือนอย่างที่ผ่านมา อย่างน้อยเจ้านี่ก็ไม่ได้แย่เมื่อเทียบกับการต้องอยู่คนเดียว
"ม่ายยด้ายยย !!— ครั้งก่อนชูซังก็เลี้ยงข้าวผมไปแล้วนี่ครับ !"
สิ้นเสียงของอีกคน ก็มีเสียงคัดค้านดังขึ้นมา
+
"..หึหึ งั้นวันนี้ผมจะเป็นไกด์พาชูซังเดินเที่ยวแล้วกัน ! "
ยังไม่ทันได้พูดจบประโยค เสียงหัวเราะในลำคอก็ดังออกมาเล็กน้อย ก่อนจะมีข้อเสนอโผล่มาแทน !?
"เพราะงั้นคืนนี้คนที่ต้องถูกตามใจก็คือชูซังไงล่า ! อยากได้อะไรบอกผมมาได้เลย !"
สีหน้าเต็มไปด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยม ใครจะไปยอมให้ถูกโอ๋อยู่ฝ่ายเดียวกัน !
"งั้น..รบกวนด้วยนะครับเอ็นกะคุง"
"วันนี้คงต้องขอให้ตามใจผมซะแล้วล่ะ"
พอพูดจบก็ยื่นมือไปทางด้านหน้า
"อย่างแรก..ช่วยจับมือผมหน่อยนะครับ?"
ถึงปริมาณคนจะไม่เยอะเมื่อเทียบกับปีก่อน ๆ แต่จับมือกันหลงไว้น่าจะดีกว่า
ไม่รอช้าเอ็นกะยื่นมือเรียวของตนไปวางก่อนจะค่อย ๆ กุมเอาไว้จนสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น
"ฮิฮี่~ ไว้ใจผมได้เลย!"
"เข้าไปในงานกันเถอะครับ ยังมีเวลาอีกตั้งนานกว่าพลุจะเริ่ม"
"ชูซังมีที่ไหนอยาー"
+