วิลเฮลมิน่ายืนเท้าเอวยิ้มสู้ สายตามองตามกล้องที่แพนไปที่ขาโย่งๆ
“ตายจริง ขาเธอยาวกว่าจริงๆ ด้วย” ตีสีหน้าเซ่อไพ้ มือแตะปาก ตาหวานแบบสาวโชโจ
“เหมือนแมงมุมเลยจ๊ะ” ทำหน้าหงุงๆ ตาประกายกะพริบๆ
ชนะเรื่องความสูงไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรวะ ยัยนี่ วีวิลซีกู้ดทูเกเต้อแน่
“ตายจริง ขาเธอยาวกว่าจริงๆ ด้วย” ตีสีหน้าเซ่อไพ้ มือแตะปาก ตาหวานแบบสาวโชโจ
“เหมือนแมงมุมเลยจ๊ะ” ทำหน้าหงุงๆ ตาประกายกะพริบๆ
ชนะเรื่องความสูงไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรวะ ยัยนี่ วีวิลซีกู้ดทูเกเต้อแน่
Comments
เสียงเอฟเฟคเศษแก้วกระจายดังขึ้นที่หน้าของเอฟิเลียน ประดับด้วยรอยยิ้มของเขาที่ยังคงค้างมันไว้
“อื้มห์” ยิ้มสูดดดด หายใจ “ฮึ”
“ขอบใจจ๊ะ มิน่าล่ะถึงหาไม่เคยจะเห็น”
ก้มต่ำ
“เหมือนมดเลยเนอะ” ทำมือระริ้กๆ “น่ารักๆเข้ากับเธอดีจัง”
“ถ้างั้นล่ะก็ขอทาง” ก่อนจะเปลี่ยนน่ำเสียงอดต่ำแสดงถึงกิริยาบทที่ไม่ชอบโดยชัดเจน
ดวงตากลอกขึ้นขณะที่กำลังส่ายสะโพกเดินสวนทางกับคุณ
แต่เธอไม่ได้ตอบอะไรไป บางทีมันอาจจะจบที่การตบกันแทน
ไม่ได้ๆ
ตอนนี้เธอโตมาเป็นสาวสวย(กว่าเดิม)และมีมารยาทที่ดี ความเพอร์เฟคคือวิลเฮลมิน่า วิลเฮลมิน่าคือความเพอร์เฟค
ยุบหนอ พองหนอ
“เฮ้อ~” เธอถอนหายใจเบาๆ พร้อมรอยยิ้ม เหลือบตามองยัยบานเย็นเดินบิดก้นสวนไป