“หากผู้นำตายไป แล้วใครกับจะปกป้องคนที่เหลืออยู่”
“แม้พระราชาจะดูไร้ค่าในหมากรุก อย่างไร หากเสียไป….” มือของเธอละ เลื่อนลงมาลูบไล้ลำคอขาวเนียนของเขา สายตาที่เฉียบคมดั่งอสรพิษจดจ้องมาที่เขา น้ำเสียงที่เย็นวาบดั่งเสียงเพลงของไซเรนล่อลวงเหยื่อ
“Game over.”
เช่นนั้น เธอจึงปล่อยเหงื่อเธอไปอย่างง่ายๆ ฟองอากาศที่โคลงเคลงส่งผลให้เธอเลื่อนตัวห่างจากเขาไปเล็กน้อย +
“แม้พระราชาจะดูไร้ค่าในหมากรุก อย่างไร หากเสียไป….” มือของเธอละ เลื่อนลงมาลูบไล้ลำคอขาวเนียนของเขา สายตาที่เฉียบคมดั่งอสรพิษจดจ้องมาที่เขา น้ำเสียงที่เย็นวาบดั่งเสียงเพลงของไซเรนล่อลวงเหยื่อ
“Game over.”
เช่นนั้น เธอจึงปล่อยเหงื่อเธอไปอย่างง่ายๆ ฟองอากาศที่โคลงเคลงส่งผลให้เธอเลื่อนตัวห่างจากเขาไปเล็กน้อย +
Comments
“คุณควรพยายามอย่ายึดติดอะไรแบบนี้นะคะ” วิลเฮลมิน่ากอดอกถอนหายใจเบาๆ พลางมองไปทางเขาด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าไม่ได้รู้สึกรู้สาว่าโมโห หรือแม้กระทั่ง… ซาบซึ้งใจ?
“ดูสิคะ แค่ตอนนี้คุณก็เหมือนกำลังถูกควบคุมด้วยความรู้สึกผิดอยู่แล้ว”
“รอยยิ้มของคุณ มันปกปิดได้ไม่หมดหรอกนะคะ” +
“เป็นการเสียสละตัวเองที่โง่สุดๆ เลยละค่ะ เจเรเมีย” เธอค่อยๆ ลุกขึ้นยืนบนเถาวัลย์ ใบหน้าสวยเงยมองจันทราส่องสว่าง ดวงตาหมายปองที่จะครอบครองแม้ผืนนภา แม้ตัวเธอจะเป็นเพียงมนุษย์เดินดิน อย่างไรแล้ว ความโลภและมักมากของเธอย่อมสูงกว่าสิ่งใด
เธอไม่คิดถึงชีวิตของตัวเอง +
ตายแบบไร้ศักดิ์ศรี
ตายด้วยการหลอกตัวเองว่านี่คือสิ่งที่ถูกต้อง หรือแม้ว่ามันคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทุกคน
“คุณไม่สามารถทำให้ทุกคนมีความสุขได้หรอกค่ะ และคำว่าดีของคุณ บางทีมันก็ใช่ว่าดีสำหรับคนอื่น”
“เป็นคนที่เห็นแก่ตัวเหมือนกันนะคะเนี่ย” มุมปากกระตุกยกยิ้มยามที่เธอมองลงไปทางอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ น้ำเสียงหยอกเย้าแซวเขาเล่น +
เหมือนว่าเธอเตรียมตัวที่จะกระโดดลงไปอย่างไงอย่างงั้น
(ยาวเหลือเกิน..... /คลาน /สลาย)
หากไม่เสียสละตัวเองเพราะสิ่งที่เชื่อว่าถูกต้อง แล้วจะไปเรียกร้องให้ใครทำ?
แต่เพราะปลายนิ้วของเธอยังคงประทับอยู่ที่ริมฝีปากของเขา เจเรเมียจึงยังคงสงบนิ่ง มิอาจเปล่งคำใดออกไป
จนเมื่อสัมผัสนั้นถูกปล่อยให้เป็นอิสระ คล้ายกับโซ่ตรวนเลื่อนมารัดไว้ที่ลำคอแทน รัดแน่นพอให้คำพูดถูกกลืนลงไปอย่างติดขัด
เจเรเมียจ้องมองเธออยู่เช่นนั้น
+
คาดหวังว่าคนกระทำจะคิดได้ และหยุดมือเสียเอง
หากแต่เมื่อถึงวินาทีสุดท้าย หากเธอไม่คิดจะหยุดมัน
เขาก็จะเป็นฝ่ายช่วงชิงชีวิตของคนที่ไม่สมควรอยู่ต่อไปแทน
—เจเรเมียเป็นคนเช่นนั้น
เสียงหัวเราะของเธอจึงเหมือนกำลังเหยียบย่ำอุดมการณ์ของเขาเอาไว้ใต้เท้าแทนเถาวัลย์ที่แกว่งไกว
+