(ได้ค่ะได้ เป้นเพื่อนร่วมชะตากรรม---555555)
"ไม่เป็นไรครับ" แปลกใจนิดหน่อยที่เพิ่งรู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างๆด้วย เขามองดูอีกฝ่าย...จะใช่ 'คน' รึเปล่านะ?
"เดี๋ยวก่อนสิครับ"
"ผมว่าพวกเราควรไปโรงพยาบาลกันก่อนดีไหม?" เด็กผู้หญิงตรงหน้าดูจะได้รับบาดแผลเยอะกว่าเขาซะอีก ไม่ว่าสิ่งที่ตามพวกเขามาจะเป็นอะไรตอนนี้ไม่สำคัญเท่ากับพากันไปทำแผลก่อน
"ไม่เป็นไรครับ" แปลกใจนิดหน่อยที่เพิ่งรู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างๆด้วย เขามองดูอีกฝ่าย...จะใช่ 'คน' รึเปล่านะ?
"เดี๋ยวก่อนสิครับ"
"ผมว่าพวกเราควรไปโรงพยาบาลกันก่อนดีไหม?" เด็กผู้หญิงตรงหน้าดูจะได้รับบาดแผลเยอะกว่าเขาซะอีก ไม่ว่าสิ่งที่ตามพวกเขามาจะเป็นอะไรตอนนี้ไม่สำคัญเท่ากับพากันไปทำแผลก่อน
Comments
"ไม่ดีกว่า...ฉันกลัวกระจกรพ.จะแตกไปด้วยน่ะ"
...ถ้าเป็นแบบนั้นต้องอันตรายกับผู้ป่วยทุกคนแน่ ๆ...
"มันคงไม่ตามมาแล้วล่ะ แต่ถ้าเธอกังวล"
"เดี๋ยวแวะซื้ออุปกรณ์ทำแผลแล้วไปหลบที่ศาลเจ้าก่อนดีมั้ย?"
"...อย่าดึงออกแบบนั้นสิ!"
เธอรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนขึ้นมากดแผลเขาเอาไว้
"เวลาโดนอะไรปักเขาห้ามดึงออกเองนะ รู้ไหม!?"
หล่อนลนลานนัยน์ตาสั่น ประโยคปลอบขวัญและคำเชิญชวนไปหลบภัยที่ศาลเจ้าแทบจะถูกปล่อยผ่านราวกับลม
"อือ...ถ้าเป็นที่ศาลเจ้าคงไม่เป็นไร"
"ขอบคุณนะครับ" เขาบอกก่อนจะแบมือขอผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือดนั่น
"เอามาให้ผมเถอะครับ ผมจะเอาไปซักฆ่าเชื้อให้สะอาดเลย"
“ไม่เป็นไรหรอก เรารีบำปที่ศาลเจ้ากันเถอะ เอ่อ…”
คนคนนี้ เขาชื่ออะไรนะ?
"ลืมแนะนำตัวไปเลย ผมชิโนมิยะ สึบาสะครับ อยู่ปี 2 ห้อง C ครับ"
"แล้วเธอ...?"