เห็นอีกฝ่ายเงียบไปก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้แนะนำตัวเลย เขาจึงยกมือขึ้นเกาหัวแก้เก้อหน่อย
"ลืมแนะนำตัวไปเลย ผมชิโนมิยะ สึบาสะครับ อยู่ปี 2 ห้อง C ครับ"
"แล้วเธอ...?"
"ลืมแนะนำตัวไปเลย ผมชิโนมิยะ สึบาสะครับ อยู่ปี 2 ห้อง C ครับ"
"แล้วเธอ...?"
Comments
เอมิกะแนะนำตัวเองบ้าง
"ถ้ายังไงเรารีบไปที่ศาลเจ้ากันเถอะนะ ชิโนมิยะคุง อ๊ะ-"
แล้วเธอก็นึกขึ้นได้
"รอเดี๋ยวนะ ฉันน่าจะมีปลาสเตอร์ในกระเป๋า"
“เอ่อ...ไม่ต้องห่วงผมหรอก”
“รุ่นพี่แปะแผลตัวเองก่อนเถอะครับ” เขาทนไหวอยู่แล้ว แถมเลือดก็หยุดไหลแล้วด้วย
เอมิกะเถียงก่อนจะล้วงปลาสเตอร์อแกมาแล้วแกะห่อออก
"ยื่นแผลมาสิ"
“ขอบคุณนะครับ รุ่นพี่เองก็กลัวมากแท้ๆยังเป็นห่วงผมอยู่”
เอมิกะตอบแล้วค่อย ๆ แปะปลาสเตอร์ลายแมวสีชมพูน่ารักให้กับอีกคนอย่างเบามือ
"น่ารักดีนะครับ"
"ถ้าเป็นศาลเจ้าที่ใกล้ๆแถวนี้มีที่นึงครับ เราเดินไปไม่นานน่าจะถึง" ว่าแล้วออกเดินนำไป ก่อนจะเอ่ยปากถาม
"ทำไมรุ่นพี่ถึงคิดว่ามันตามรุ่นพี่มาเหรอครับ?" แน่นอนว่าเขาหมายถึงสิ่งลี้ลับที่ทำกระจกแตกเป็นแถว