| งีบหลับบางเวลา |
ในยานลำใหญ่ที่ถูกทิ้งร้างเอาไว้อยู่หลายปี ภายในยานนั้นเต็มไปด้วยแผงควบคุมที่ทันสมัยเกินยุคและแคปซูนต่างๆบนยาน แม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกใช้งานมานาน แต่ระบบต่างๆภายในบางส่วนนั้นยังคงดำเนินการได้ตามปกติ ที่นี่มักจะไม่เป็นที่พบเห็นจากใคร เว้นแต่หนุ่มผมบลอนซีดและสหายอีกคนของเขา . . .
ในยานลำใหญ่ที่ถูกทิ้งร้างเอาไว้อยู่หลายปี ภายในยานนั้นเต็มไปด้วยแผงควบคุมที่ทันสมัยเกินยุคและแคปซูนต่างๆบนยาน แม้ว่ามันจะไม่ได้ถูกใช้งานมานาน แต่ระบบต่างๆภายในบางส่วนนั้นยังคงดำเนินการได้ตามปกติ ที่นี่มักจะไม่เป็นที่พบเห็นจากใคร เว้นแต่หนุ่มผมบลอนซีดและสหายอีกคนของเขา . . .
Comments
ความเงียบภายในยานนั้นปกคลุมไปทั่วทั้งยาน ถึงแม้จะมีเสียงหายใจที่ดังออกมาอย่างสม่ำเสมอ แต่มันกลับเบาบางจนแทบจับไม่ได้
เสียงเท้าก้าวเข้ามายังในยาน ผู้มาเยือนหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาใครบางคน และเธอก็ได้พบกับคนที่เธอกำลังตามหา
เซเวียร์
เธอเดินตรงไปหาเขาและนั่งคุกเข่าลงอยู่ข้างๆ จ้องมองใบหน้าอันสงบนิ่งที่กำลังหลับใหล เธอไม่ได้ยินแม้แต่เสียงหายใจหรือเสียงของหัวใจเต้น ใบหน้าของเธอพยายามแนบลงบนอกหนาเพื่อฟังเสียงชีพจรของเขา เธอแทบไม่ได้ยินมัน
ทุกครั้งที่ชายหนุ่มหลับใหล มันทำให้เธอเป็นกังวลทุกครั้งว่าเขาอาจจะตายไปแล้ว เธอพยายามสะกิดชายหนุ่มด้วยการจิ้มไปที่แก้มของเขา
“… เธอเองหรอ”
เซเวียร์ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้น เขาหันไปจ้องมองหญิงสาวที่มองมาหาเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“หาฉันเจอได้ยังไง..”
หยิงสาวหายใจอย่างหมดกังวลเมื่อเห็นว่าตัวเขานั้นลืมตาตื่นขึ้นมาแล้ว เธอตอบกลับเพียงแค่ว่าตัวเซเวียร์นั้นไม่เก่งในด้านการหาที่แอบงีบเอาซะเลย เมื่อได้ยินดังนั้นเขาจึงปล่อยเสียงขำออกมาเบาๆภายในลำคอ
“อ่า.. ฉันเพียงแค่นอนหลับเหมือนกับสิ่งมีชีวิตอื่นๆนั่นแหละ”
“อย่าห่วงไปเลย”