#บุงโกยูเมะ #bsdyume
#วิมลักผกาพิษของคุณรัตติกาลหลากเฉดสี
⠀ ⠀ ⠀ 𝐁𝐞𝐚𝐬𝐭 𝐀𝐔
༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶
“ปล่อยนะคะ คุณอาคุตางาวะ”
ครั้นถูก ‘เขาคนนั้น’ สวมกอดจากด้านหลัง สองแขนบอบบางของหญิงสาวก็พยายามปัดป้องมือคู่นั้นออก หยาดน้ำตายิ่งพรั่งพรูไหลอาบแก้มพร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้นที่ดังเป็นระยะ ๆ
ตราบใดที่ริวโนะสุเกะยังอยู่ตรงนี้ก็มีแต่จะทำให้้เธอร้องไห้หนักขึ้นเท่านั้น
(+)
#วิมลักผกาพิษของคุณรัตติกาลหลากเฉดสี
⠀ ⠀ ⠀ 𝐁𝐞𝐚𝐬𝐭 𝐀𝐔
༶•┈┈┈┈┈┈୨♡୧┈┈┈┈┈•༶
“ปล่อยนะคะ คุณอาคุตางาวะ”
ครั้นถูก ‘เขาคนนั้น’ สวมกอดจากด้านหลัง สองแขนบอบบางของหญิงสาวก็พยายามปัดป้องมือคู่นั้นออก หยาดน้ำตายิ่งพรั่งพรูไหลอาบแก้มพร้อมกับเสียงสะอึกสะอื้นที่ดังเป็นระยะ ๆ
ตราบใดที่ริวโนะสุเกะยังอยู่ตรงนี้ก็มีแต่จะทำให้้เธอร้องไห้หนักขึ้นเท่านั้น
(+)
Comments
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกเรียกกระผมแบบนั้นสักทีล่ะ? กระผมไม่ชอบเลย”
“ฉัน...ฉันเองก็ไม่ชอบ ฮึก...- ที่มากอดกันแบบนี้เหมือนกัน ไม่ต้องมาฝืนทำดีกับฉัน...จะได้มั้ยคะ”
“กระผมไม่ได้ฝืนสักหน่อย เธอกำลังเข้าใจผิดแล้วนะ” ริวโนะสุเกะค่อย ๆ หลับตาลงพลางกระชับอ้อมแขนแน่น รั้งเจ้าของพลังบุปผามรณะให้เข้ามาใกล้ตัวเองมากขึ้น
แม้ว่าหญิงสาวจะไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่อากัปกิริยาที่เธอแสดงออกมาหลังจากนั้นมันบอกทุกอย่างกับเขาหมดแล้ว
ไม่ว่าจะส่ายหน้ารัว ๆ ทั้งที่ดวงหน้าสะสวยยังเปื้อนน้ำตาก็ดี หรือยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองเพราะไม่อยากฟังก็ดี
— โยชิมิ เรย์กะปฏิเสธเขาโดยสิ้นเชิงอีกแล้ว
เสียงหลุดออกมาทันทีที่พลันประหวัดได้ ดวงตาสีเทาแอบงำประกายโศกศัลย์ลืมขึ้นเมื่อรับรู้ว่าร่างเล็กในอ้อมกอดกำลังสั่นเทาหนักกว่าเก่า
“กระผมจะไม่พูดแล้วล่ะ”
End.
[Art by sleepforher]