เขามองร่างตรงหน้าด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม คนในโรงเรียนมีตั้งมากมาย แต่บัตรนักเรียนของตนดันตกไปอยู่ในมือของสึจิยะ ทาคุมิเสียได้

“ สึจิยะคุงเห็นผมเป็นคนแบบนั้นเหรอครับ ”

เอ่ยออกไปด้วยนํ้าเสียงเศร้า ๆ พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนที่มุมปาก

“ จะรับมาฝ่ายเดียวไม่ได้ใช่มั้ยล่ะครับ เดี๋ยวผมช่วยคุณหาบัตรเอง แต่คุณเองก็ต้องมากับผมด้วย ”

“ ลองหาตรงจุดไหนไปบ้างแล้วครับ ? ”