#ESRA_CelestialPetals
[ 14 Feb│20:00 น.│สวนพฤกษศาสตร์ ]
เกสรล่องลอยไปมาราวกับแสงดาวต้องสายลม โอเด็ตมองภาพตรงหน้าเงียบๆสลักความสวยงามนี้ไว้ในความทรงจำ
มือข้างหนึ่งค่อยๆ ยื่นออกไปรองรับละอองเกสรที่ปลิดปลิวอยู่กลางอากาศ ก่อนที่มันจะร่วงลงสู่ฝ่ามืออย่างพอดิบพอดี จนตัวเขาเองยังอดที่จะแปลกใจไม่ได้ ถ้าเป็นปีก่อนเขาคงยอมแพ้ไปแล้วแท้ๆ
"ดูเหมือนครั้งนี้จะโชคดีนะ"
[ 14 Feb│20:00 น.│สวนพฤกษศาสตร์ ]
เกสรล่องลอยไปมาราวกับแสงดาวต้องสายลม โอเด็ตมองภาพตรงหน้าเงียบๆสลักความสวยงามนี้ไว้ในความทรงจำ
มือข้างหนึ่งค่อยๆ ยื่นออกไปรองรับละอองเกสรที่ปลิดปลิวอยู่กลางอากาศ ก่อนที่มันจะร่วงลงสู่ฝ่ามืออย่างพอดิบพอดี จนตัวเขาเองยังอดที่จะแปลกใจไม่ได้ ถ้าเป็นปีก่อนเขาคงยอมแพ้ไปแล้วแท้ๆ
"ดูเหมือนครั้งนี้จะโชคดีนะ"
Comments
"คุณโอเด็ต?"
แองเจล่าที่ก็กำลังเดินไล่ตามเกสรไม่ต่างจากคนอื่นๆบังเอิญเดินผ่านมาพบกับคุณพอดี
"ดูเหมือนว่าคุณโอเด็ตจะเป็นหนึ่งในผู้โชคดีสินะคะ~"
หันไปตามต้นเสียง ก่อนรอยยิ้มประจำตัวจะปรากฎขึ้นทักทายอัตโนมัติ
"สายัณห์สวัสดิ์"
"ก็โชคดีจริงๆนั่นแหละครับ"
หัวเราะเบาๆ พร้อมละสายตาไปมองดอกไม้ในมือ ก่อนหันกลับมาสบตาคู่สนทนา
"แล้วคุณละครับ ลองจับเกสรได้บ้างหรือยัง?"
"พอเหมือนว่าจะจับได้แล้วก็ทำหลุดมือไปซะก่อนน่ะค่ะ"
เธอเอ่ยตอบไปพร้อมกับหัวเราะแห้งๆออกมาแล้วค่อยเดินไปดูดอกไม้ใกล้ๆ
"เกสรกลายเป็นดอกไม้...เป็นอะไรที่วิเศษจริงๆเลยนะคะ"
ว่าพลางหมุนดอกไม้ในมือช้าๆ ราวกับชื่นชมมัน
แอบเอ็นดูคำตอบของอีกฝ่ายนิดหน่อย ในปีก่อนๆเขาก็เป็นแบบนั้นเช่นกัน
"งั้นลองดูอีกสักครั้งไหมครับ"
"บางทีครั้งต่อไปโชคอาจเข้าข้างคุณก็ได้นะ"
พอได้ยินแบบนั้นแล้วก็มีท่าทางที่มั่นใจขึ้นมาก่อนจะหันไปหารุ่นพี่
"คุณโอเด็ตช่วยไปเป็นเพื่อนฉันได้มั้ยคะ?"
"ไม่แน่ว่ารุ่นพี่อาจจะช่วยแบ่งความโชคดีให้กับฉันได้~"
"หวังว่าผมจะยังมีโชคเหลืออยู่ให้คุณนะ"
กล่าวขำๆ ก่อนจะเบี่ยงตัวไปด้านข้างเปิดพื้นที่ให้เธอได้นำไป
"แต่ถึงจะไม่เหลือโชคแล้ว ผมก็ยินดีอยู่เป็นเพื่อนจนกว่าคุณจะจับได้เลย"
"โชคดีเลยนี่นา ปีนี้คงจะมีแต่เรื่องดีแล้วล่ะมั้ง"
"แล้วนี่มาคนเดียวเหรอ?"
"ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสิ"
หัวเราะเบาๆ พลางเหลือบมองเกสรในมือ ก่อนเลื่อนสายตากลับไปมองรูมเมทตัวเองอีกครั้ง
"ก็คนเดียวครับ ว่าจะมาแค่แวบเดียวเลยไม่ได้ชวนใครน่ะ"
"แล้วนายล่ะ?"
"ฉันก็คนเดียว แต่เราก็สนิทกันนา~ แต่นายไม่ชวนฉันมาแบบนี้ แอบเสนใจเนี่ยนะ โอเด็ต"
เขาว่าก่อนจะแสร้งทำเป็นบีบน้ำตา น้อยอกน้อยใจรูมเมทที่ไม่ชวนตัวเองก่อนลองเลื่อนนิ้วไปลองแตะเกรสรบนมือของเพื่อนอย่างสนใจ ดวงตามองที่ฝ่ามือของอีกคน
"ไม่มีใครอยากมายุ่งกับฉันหรอก เพราะงั้นถึงได้มาคนเดียว"
"ดูมันอบอุ่นดีนะ เจ้านี่น่ะ..."
ถอนหายใจแล้วส่ายหน้ายิ้มๆ แต่ก็แอบประหลาดใจอยู่นิดหน่อยที่อีกฝ่ายมาคนเดียว วินเซนต์ดูเป็นคนประเภทหมือนจะมีคนชวนเยอะแท้ๆ เขาคิดแบบนั้น
"ก็ดูจะมีผมคนนึงนะ"
"ถึงจะจ้องแบบนั้นแต่ผมไม่ให้หรอกนะครับ"
แซวไปขำๆก่อนพยักหน้าเห็นด้วย
"ก็จริง...แต่ก็เหมาะกับบรรยากาศแบบนี้แล้วล่ะ"
น่าเชื่อถือแบบใดก็ไม่รู้ แต่พออีกคนบอกว่ายังมีเขาที่อยุ่เป็นเพื่อนก็ยกยิ้ม อย่างน้อยก็ไม่ได้โดดเดี่ยว ต่างฝ่ายต่างเป็นเพื่อนซึ่งกันและกัน
"แค่นายคนเดียวก็มากพอแล้ว"
"ไม่ได้จะเอาสักหน่อย แค่อยากดูเฉยๆ ฉันพยายามจะจับแล้วแต่จับไม่ได้เลย สงสัยว่าเทศกาลนี้คงจะไม่เหมาะกับตัวเอง ปีก่อนๆ ก็เหมือนจะไม่ได้ น่าสิ้นหวังชะมัด"
บ่นให้อีกคนฟังไม่หยุด
"นั่นก็เป็นเสน่ห์ของมันนะครับ"
ว่าพลางมองรอบๆ บางคนก็ไล่จับเกสร บางคนก็ล้มเลิก บางคนหยุดพัก บางคนสมหวัง เขาว่าก็เป็นภาพที่ดีภาพหนึ่ง
"อีกอย่างยังมีเวลาอีกนี่ครับ"
ยกมือขึ้นตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ เหมือนเป็นการปลอบใจ
"ลองอีกสักหน่อยจะเป็นไรไป ผมแบ่งโชคให้เลย"
เจ้าหล่อนจ้องมองเหล่าผู้คนที่พยายามคว้าเกสรดังกล่าว
ก่อนจะพบใบหน้าที่คุ้นเคย...ที่ดูท่าทางจะถือดอกไม้จันทราไว้
เธอสาวเท้าไปยืนอยู่ข้างๆก่อนชะเง้อมองดอกไม้
"ว่าไงคะเจ้าแมวขาว คว้ามาได้แล้วหรอ?"
"แมวขาว...ผมควรตอบว่าอะไรดีล่ะ" เขาหยุดคิดเล็กน้อยก่อนเอียงคอหยอกล้อ
"เหมียว?" รอยยิ้มขี้เล่นผุดขึ้นบนใบหน้าแต่ไม่นานก็ส่ายหัวเบาๆ ราวกับล้มเลิกความคิดนั้นเอง
"ใช่ครับแค่บังเอิญน่ะ"
กระแอ่มไอเปลี่ยนเรื่องกลับมาเป็นดอกไม้แทน ซึ่งดูเหมือนอีกฝ่ายก็ได้รับแล้วเช่นกัน
"เธอเองก็ได้มาเหมือนกันนี่นา ดูเหมือนปีนี้จะมีเรื่องดีๆรออยู่นะครับ"
เธอไม่คิดว่าเขาจะร้อง ‘เหมียว‘ ออกมาให้ฟังแบบนั้น..
“เมี๊ยว” เสียงใสร้องตอบเล่นด้วยไปกับเขา ก่อนอดที่จะกลั้นยิ้มหัวเราะออกมาไม่ได้
“ฮะฮะ…. ฮื้อ“ พยายามที่จะเม้มปาก ตั้งสติโดยหายใจลึกๆสามสี่ครั้ง
ท่ามกลางคนมากมายขนาดนี้ เธอควรทำตัวสำรวมสักหน่อย
+
”ไม่หรอก เกสรเหล่านั้นต้องอยากอยู่กับนายอยู่แล้วล่ะ“
ก็เพื่อนเธอน่ะเป็นคนน่ารัก
เขาผู้สมควรได้รับโชคลาภและพรปกป้องใดๆ..ไม่ใช่เพียงจากดอกไม้จันทรา
”ถึงไม่มีดอกไม้นี่ พวกเราก็จะพบแต่เรื่องราวดีๆที่รออยู่น่า”
เพราะถึงไม่มี เธอก็จะสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวเองอยู่ดี
หญิงสาวในชุดสูทกระสีดำยืนมือไพล่หลังคอยมองผู้คนจับเกสร บ้างก็ได้ บ้างก็ไม่ได้
เธอไม่ได่เชื่อในเรื่องเกสรนำโชคอะไรนี่เลยแม้แต่น้อย
“ดูเหมือนว่าปีนี้จะเป็นปีของคุณนะคะ” เธอยกยิ้มเอ่ยสมทบกับอีกฝ่าย
พูดเหมือนหมอดู18มงกุฎเลย…
"ถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงดีนะครับ" เขาตอบเสียงนุ่มสายตายังคงทอดมองดอกไม้ในมือ
ก่อนละไปสบตาหญิงสาวด้วยรอยยิ้ม
"แล้วคุณล่ะ ได้ลองรับบ้างหรือยังครับ?"
“หืม?“ เธอมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มสีหน้าว่าสงสัย ทว่ายังไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป
“ยังเลยค่ะ” เธอหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเสสายตายไปมองแสงสว่างที่ล่องลอย เกสรที่ปลิวว่อนไปมา ยากเหลือเกินที่เธอจะคว้ามันมา
ไม่ละ
คนอย่างเธอไม่ได้ต้องการโชคสักหน่อย
โอเด็ตหัวเราะเบาๆ มองตามสายตาของเธอที่ทอดไปยังเกสรที่ล่องลอยอยู่กลางอากาศ
"ใครจะรู้"
"...ถ้าลองยื่นมือออกไป คุณอาจจับมันได้โดยไม่ทันรู้ตัวก็ได้"
เขายิ้มบางๆก่อนปล่อยให้คำพูดจางหายไป ปล่อยให้เธอได้ตัดสินใจเอง การที่คนแปลกหน้าเช่นเขาไปยุ่มยากมากก็คงไม่ดีนัก
"หืม..." หญิงสาวฮึมฮัมเสียงในลำคอพลางยื่นยกมือของเธอออกไปจับเกสรที่ลอยผ่าน และวิลเฮลมิน่าก็ปล่อยให้มันก็หลุดผ่านเธอไปโดยที่ไม่ได้พยายาม
"ว้า... แย่จัง" เจ้าของเรือนผมสองสีถอนหายใจพลางเอ่ยออกมาอย่างน่าเสียดาย ทว่ามันฟังดูเหมือนว่าเธอกำลังล้อเล่นเสียมากกว่า
"สนใจจับให้ฉันแทนมั้ยละคะ?" หญิงสาวหันไปถาม
"ผมก็พึ่งเคยได้เป็นครั้งแรกด้วยสิ"
เขาพูดขำๆ สายตาจับจ้องเกสรตรงหน้าพร้อมยกมือคล้ายจะรับเกสรที่ปลิวผ่าน ทว่ากลับปล่อยให้มันเลยผ่านไปเฉยๆ ราวกับกำลังแกล้งทำตามเธอ
"น่าเสียดาย"
"ดูเหมือนผมจะใช้โชคของวันนี้ไปหมดแล้วนะครับ"
“โชคดีจริงๆด้วยค่ะ” หญิงสาวเอ่ยหลังจากได้ยินอีกฝ่ายพูด เธอยิ้มบางๆให้ ก่อนจะเดินมายืนข้างๆ
“ฉันได้ยินมาว่าเกสรดอกจันทราจับค่อนข้างยาก เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลองเลยค่ะ” มองกลีบดอกไม้ปะปนกับเกสรที่ล่องลอยบนอากาศ เอื้อมมือคว้าหนึ่งครั้ง แต่มันก็หลุดลอยไป
หัวเราะออกมาเบาๆ แต่ใบหน้าไม่ได้แสดงออกถึงความเสียดายอะไร
“ในครั้งเดียวคงยากจริงๆด้วยสินะคะ”
โอเด็ตเหลือบตามองหญิงสาวข้างๆ ก่อนจะยกยิ้มบาง
"บังเอิญน่ะครับ"
"บางครั้งโชคก็มาในเวลาที่เราไม่คาดคิดเช่นตอนนี้ ปกติทำเอาผมเหนื่อยเลยแท้ๆ"
หัวเราะเบาๆพลางมองเกสรที่แปรเปลี่ยนเป็นแก้วใสในมือ ทั้งๆที่เคยพยายามจับมาตลอดแท้ๆแต่คราวนี้กลับได้มาแบบไม่ทันตั้งตัว
"ลองอีกทีสิครับ คราวนี้อาจจะเป็นตาคุณบ้างก็ได้ "
"ความสำเร็จย่อมมีแก่ผู้พยายามและจังหวะที่เหมาะสมสินะคะ" เอ่ยพลางแบมือกลางอากาศ คว้าเอาเกสรอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่มีอะไรอยู่ด้านในฝ่ามือนั้น แต่สีหน้าของเธอก็ไม่มีความหงุดหงิดทุกข์ร้อนเช่นเดิม
"มายลอร์ด คุณเชื่อในความหมายของดอกไม้นี้ตามที่บอกต่อกันมารึเปล่าคะ?"
"ก็อาจเป็นแบบนั้น"
"ส่วนเรื่องความหมาย...น่าเสียดายที่ผมยังไม่เคยพิสูจน์กับตัวเองเลยสักครั้ง เลยตอบไม่ได้มาก"
"แต่ผมเชื่อว่ามันเป็นสิ่งสวยงาม"
ว่าพลางพลิกดูเกสรที่เปลี่ยนเป็นแก้วใสในมือช้าๆ เรื่องนี้มันพิสูจน์ได้อย่างชัดเจน
"แล้วเลดี้เชื่อหรือเปล่าครับ?"
"หากจับได้แล้วจะได้รับความคุ้มครอง มีความสำเร็จและโชคดีตลอดทั้งปี.. ฉันคิดว่าในอีกแง่หนึ่งก็เป็นการให้ความหวังไปก่อนล่วงหน้ารึเปล่านะ?"
"ในความเป็นจริงแล้ว ในหนึ่งปีเราไม่มีทางจะโชคดีในทุกๆวันได้ ฉันเลยไม่ได้เชื่อเรื่องความหมายมากนักน่ะค่ะ"
"ก็จริงครับ...นั่นดูจะเกินจริงไปเสียหน่อย" เอ่ยขึ้นก่อนเว้นช่วงไปครู่หนึ่ง ราวใช้ความคิด
"โชคดีไม่ได้เกิดขึ้นทุกวันก็จริง"
"แต่บางที มันอาจแค่พยายามเตือนให้เรามองหาสิ่งดีๆ ที่ซ่อนอยู่ในแต่ละวันก็ได้นะครับ "
หัวเราะเบาๆพลางหมุนดอกไม้ในมือเล่น ไม่ได้คาดหวังให้เธอเชื่ออะไร
"หรืออย่างน้อย ในตอนนี้มันก็สร้างช่วงเวลาที่ดีให้เราได้คุยกัน"
“เขาว่ากันว่า…ถ้าจับได้จะโชคดีตลอดปี” เขาหัวเราะเบาๆ
“ยินดีกับท่านด้วย“
“ขอบคุณ...ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงดี” เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม พินิจดอกไม้ในมือนั่นอยู่ครู่หนึ่ง
ดอกไม้จันทราสัญลักษณ์แห่งโชคลาภ...
"แล้วคุณล่ะครับ จับได้บ้างหรือยัง?"
“น่าเสียดาย ข้ายังไม่ได้สักดอกเลย” เขาตอบด้วยน้ำเสียงกลั้วขำ ดวงตาสีม่วงทอแววสนใจขณะมองดอกไม้ในมือของอีกฝ่าย
“ว่าแต่ ท่านเคยขอพรกับดอกไม้จันทราหรือเปล่า?”
+
หรือบางที พรที่ว่าอาจเป็นแค่การขอให้จับมันได้สำเร็จกัน—เขาคิด
"บางที มันอาจเป็นแค่เรื่องเล่าที่ทำให้คนรู้สึกมีความหวัง..."
"หรืออาจเป็นเรื่องจริงก็ได้ใครจะรู้ล่ะ" หัวเราะเบาๆกับตัวเอง
ตัวเขาไม่ได้เชื่อในเรื่องราวขนาดนั้น หรือหากมันสามารถขอพรได้จริงเขาก็เลือกที่จะมอบมันเป็นของขวัญแก่ผู้อื่นมากกว่า
"แล้วคุณเชื่อเรื่องนั้นไหมครับ?"
"หรืออยากลองพิสูจน์ ผมก็ช่วยคุณจับมันสักครั้งได้นะ"
“ข้าไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นแค่เรื่องเล่าหรือเป็นความจริง” เขาหัวเราะเบาๆ พลางยื่นมือออกไปข้างหน้า ราวกับพยายามไขว่คว้าเกสรที่ยังลอยอยู่ในอากาศ
“แต่ในเมื่อมีโอกาสได้ลองแล้ว ข้าก็อยากลองจับมันให้ได้สักครั้ง”
+