#THK_EVENT02 #THK_ชมรมเขียนพู่กัน
#THK_โรลเปิด |แยกรูท (แวะมาดูชมรมกันได้นะ🌸)
ตาจดจ่ออยู่กับกระจกห้องชมรม
หูได้ยินเสียงคนพลุกพล่านเพราะอาคารเรียนเก่าเริ่มถูกกลับมาใช้ทำกิจกรรมแล้ว
เช่นเดียวกับเขาเองที่กำลังพยายามทำ(?)กิจกรรมชมรมอยู่
หัวคิ้วขมวดเมื่อน้ำหมึกเปรอะเปื้อนลงมา
พอเผลอเช็ดไปก็กลายเป็นว่าเลอะหนักกว่าเก่า ก็เลยเปลี่ยนใจไปเขียนที่แก้มอีกข้างแทน
#THK_โรลเปิด |แยกรูท (แวะมาดูชมรมกันได้นะ🌸)
ตาจดจ่ออยู่กับกระจกห้องชมรม
หูได้ยินเสียงคนพลุกพล่านเพราะอาคารเรียนเก่าเริ่มถูกกลับมาใช้ทำกิจกรรมแล้ว
เช่นเดียวกับเขาเองที่กำลังพยายามทำ(?)กิจกรรมชมรมอยู่
หัวคิ้วขมวดเมื่อน้ำหมึกเปรอะเปื้อนลงมา
พอเผลอเช็ดไปก็กลายเป็นว่าเลอะหนักกว่าเก่า ก็เลยเปลี่ยนใจไปเขียนที่แก้มอีกข้างแทน
Comments
วันนี้ก็เป็นวันที่โรงเรียนคึกคักอีกวัน ผู้คนต่างพูดถึงชมรมน้อยใหญ่ที่มีทั้งเก่าแก่และเพิ่งเริ่มสร้างมาจากความสนใจของคนกลุ่มหนึ่ง
เด็กหนุ่มเจ้าของดวงตาสีฟ้าหม่นที่กำลังยืนอยู่หน้าห้องชมรมเขียนพู่กันก็เช่นกัน
เจ้าตัวใช้เวลาครู่หนึ่งยืนอยู่อย่างนั้น ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปและเจอกับสมาชิกชมรมที่กำลังเขียนหน้าตัวเองอยู่...?
"....เอ่อ สวัสดีครับ"
เขาเอ่ยด้วยเสียงแผ่วเบา
ยังไม่ทันจะจรดปลายพู่กันต่อให้เป็นเรื่องเป็นราวก็ถูกดึงความสนใจไปที่บุคคลมาใหม่หน้าประตู
ดวงตาโตขึ้นอารามตกใจเล็กๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีลุกลี้ลุกลนอะไรออกไป
"สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู่ชมรมเขียนพู่กันนะ"
ลดมือข้างที่ถือพู่กันลงพร้อมส่งยิ้มให้อย่างใจเย็น
"ผมคาวานิชิ มาชิโระ ปี 2 ล่ะ ขอบคุณที่แวะมาดูชมรมนะ"
ไม่ได้ดูขาดตกความมั่นใจอะไรเลย
ยูโตะเอ่ยแนะนำตัวกลับไปอัตโนมัติ นัยน์ตาสีฟ้าเทาเงยขึ้นสบกับดวงตาใต้เลนส์แว่นของอีกฝ่าย
ดูเหมือนว่าจะมีแววสงสัยแฝงอยู่น้อยๆ
"อันนี้คือ... กิจกรรมชมรมสินะครับ?"
และเขาก็เอ่ยถามออกไปพร้อมรอยยิ้มและนิ้วชี้ที่ยกขึ้นมาแตะแก้มของตัวเองเบาๆ
ในขณะที่หลายๆชมรมกำลังวุ่นวายกับการกิจกรรม รวมไปถึงชมรมดนตรีญี่ปุ่นที่เขาขอตัวออกมาพักเดินเล่นนิดหน่อย
ระหว่างที่เดินเล่นไปพลาง ๆ ก็เดินผ่านห้องชมรมเขียนพู่กันแล้วเจอกับเพื่อนสนิทของตนเองที่ใบหน้าเต็มไปด้วยหมึกดำยืนอยู่หน้ากระจก
เห็นแบบนั้นแล้วก็อดเปิดประตูชมรมเข้าไปทักทายที่แปลว่าล้อเลียนไม่ได้
“ชิโระ เอาหมึกป้ายหน้าเล่นอยู่เหรอ?”
แต่พอเห็นว่าคือใครรอยยิ้มก็ตกลงตามเคยชิน
"เห็นเป็นแบบนั้นเหรอ?"
ถามก่อน แล้วค่อยยิ้มให้ใหม่
"ยินดีต้อนรับสู่ชมรมเขียนพู่กันครับ"
"ออกจากชมรมดนตรีแล้วเหรออากิฮารุซัง?" ทำหน้าเห็นอกเห็นใจ
ตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้มมารยาทเหมือนกับรอยยิ้มที่เพื่อนของเขาจงใจส่งมาให้
”ถ้าออกแบบลาออกคงจะไม่ได้หรอกนะ อันนี้แค่ออกมาเดินเล่นเฉย ๆ น่ะ“
ส่ายหน้าตอบกลับสีหน้าเห็นอกเห็นใจของเพื่อนตัวเองที่ไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม
กระแนะกระแหนตามนิสัยพอเป็นพิธี ก่อนโทนเสียงจะดรอปลงไปดื้อๆ
"อยู่ๆ ใครจะบ้าเอาหมึกมาป้ายหน้าเล่นกัน คิดว่ามันล้างออกง่ายหรือไง"
แต่วาจาไม่ได้เบาลง ทิ้งข้อมือข้างที่เขียนพู่กันลงข้างตัว
เหลือบมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกแล้วค่อยหันกลับไปทางอีกคน
"มาก็ดีแล้ว? มานี่หน่อยสิ" ให้เข้ามาใกล้ๆ
น้ำเสียงเศร้าลงเล็กน้อยเมื่อคิดถึงการรายงานงบประมาณ
“ไม่รู้สิ บางทีชิโระอาจจะอยากลองทำอะไรบ้าๆดูก็ได้”
พูดพลางแค่นหัวเราะออกมาเมื่อคิดถึงภาพเพื่อนตัวเองหมึกมาละเลงหน้าจริงๆ
“มีอะไรรึเปล่า? ให้เข้าไปทำไมเหรอ?”
ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ขยับเข้าไปตามที่อีกฝ่ายเรียกโดยทันที
ขมวดคิ้วนิดตอนได้ยินแบบนั้น "ไม่ใช่นายนะ"
รอจนคุณเข้ามาหาถึงค่อยจับไปที่แขน ดึงข้อมือข้างนั่นขึ้นมา แล้วอิงแก้มตัวเองแนบไปบนหลังมือคุณ ขยับเช็ดด้วยเบาๆ
แน่นอนว่า
มือข้างที่จับ เลอะ
แก้มที่เช็ด เลอะ
"เช็ด"
ตอบ
ระหว่างกำลังเดินเล่นในตัวอาคารเพื่อแก้เบื่อ ก็สะดุดกับคนที่กำลังละเลงบนใบหน้าอยู่
อดนึกขำปนเอ็นดูไม่ได้ เลยเดินแวะเข้าไปหา เอ่ยทัก
“สวัสดี”
“เปื้อนน่าดู ให้ช่วยไหม ?”
เอ่ยถามพร้อมรอยยิ้มประกอบแสนเป็นมิตร
...เหมือนจะเคยเห็นอยู่บนเวทีเมื่อปีที่ผ่านมารึเปล่า
ใช้เวลานึกอยู่ครู่หนึ่งแล้วยิ้มให้
"ขอบคุณที่แวะเข้ามาดูชมรมนะครับ" เอ่ยทักทายก่อน
นึกติดใจที่เขาถามว่าให้ช่วยไหม
"งั้นรบกวนด้วยครับ"
ยื่นข้อมือข้างที่ยังไม่พับแขนเสื้อไปให้ หมายถึงแบบนี้ไหมนะ?
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับเปิดออก เด็กสาวก้าวเข้ามาภายในห้องชมรมด้วยรอยยิ้มบางๆ
"ไม่ทราบว่านี่ชมรมเขียนพู่กันรึป่าว?"
เธอเอ่ยถามพร้อมกับชูใบปลิวชมรมขึ้นมา
"พอดี อยากมาดูกิจกรรมชมรมน่ะจ้ะ"
"ใช่ครับ ขอบคุณที่แวะมา-" นึกได้ถึงรอยเขียนที่ค้างไว้บนแก้ม "-ขอเวลาสักครู่นะครับ"
หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับไปพลาง ส่งรอยยิ้มขัดเขินให้เล็กๆ กระนั้นก็ยังคงไว้ด้วยความสุภาพ
"ยินดีต้อนรับสู่ชมรมเขียนพู่กันครับ..."
"ผมคาวานิชิ มาชิโระ ปี2 ห้องG จะช่วยแนะนำให้เอง"
ผายมือให้เธอเข้ามา มีโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆ และเบาะรองนั่งที่เตรียมไว้รับรองผู้เยี่ยมชม
"กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ เมื่อกี้"
เธอว่าพร้อมกับเดินเข้ามานั่งบนเบาะรองนั่งด้วยท่าทีที่ดูเคยชินกับสิ่งนี้มากๆ ท่าทีสบายๆ แต่ก็ยังคงยังนั่งยืดหลังตรง มือสะบัดปหางม้าแสนยาวไปไว้ด้านหลังเสียแทน
"กิจกรรมของชมรม คงไม่ต้องเขียนบนหน้าหรอกใช่ไหมคะ" เธอเอียงหัวเล็กน้อยพร้อมส่งรอยยิ้มหวานให้
เข้ามาในห้องชมรมเพื่อมาเอาของโดยไม่คาดคิดว่าจะเจอรุ่นน้องที่กำลัง... เขียนโชะโดที่หน้า?
"โปรโมทชมรมสินะเนี่ย ไอเดียดีจัง"
โควโซกล่าวทักรุ่นน้องสั้นๆด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับเดินไปหยิบอุปกรณ์ต่างๆที่ลืมไว้ที่นี่ตั้งแต่วันก่อน
"ผมมีสบู่อยู่ ถ้าอยากยืมใช้ล้างหน้าเมื่อไหร่ก็หยิบไปได้นะ"
ว่าจบก็วางสบู่เหลวขวดเล็กๆที่ ก็ลืมไว้ตั้งแต่วันก่อนเช่นกัน ไว้แถวมาชิโระคุง
และหยุดไปดื้อๆ ทั้งแบบนั้น
เขาถอยใบหน้าห่างออกมาจากกระจก
"ไม่ใช่ว่ามีรุ่นพี่สักคนเสนอไว้เหรอครับ"
หรือว่าเป็นแค่เรื่องพูดกันเล่นๆ แล้วเขาจริงจังไปอยู่คนเดียว...?
มองขวดสบู่ที่ถูกเอามาวางไว้ข้างๆ หัวคิ้วเผลอขมวดเล็กๆ
ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้าง
จับพี่ด้วยมืออีกข้าง
"ผมว่าผมเข้าใจไม่ผิดนะ? เพราะงั้นรุ่นพี่เองก็มาเขียนด้วยกันสิครับ?"
อ๋อ
“เห… ไม่เห็นเลยได้ยินเลย“ ยิ้ม
เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ทำท่าจะลาอีกฝ่าย แต่ก็หยุดชะงักกับมือรั้งและสิ่งที่รุ่นน้องพูดออกมา
ไฮ่◜◡◝??
“แต่ผมว่าถ้ามาชิโระคุงเขียนคนเดียว จะทำให้ชมรมเราดูโดดเด่นที่สุดนะครับ“
โควโซหัวเราะกลบเกลื่อน ตอนที่พูดเล่นไปแบบนั้น เขาคิดว่ามันคือไอเดียที่ตลกที่สุดด้วยซ้ำ
”?“
พอเห็นหน้าคนคุ้นตาก็หยุดมองสักพัก เห็นชิโระจังง่วนกับการพยายามเขียนพู่กัน เลยหยุดดูเงียบๆ ก่อน.. พออีกฝ่ายพักมือค่อยเอ่ยทัก
“แก้มอีกฝั่งเลอะแล้วน้า”
เอานิ้วจิ้มๆ ให้ดูด้วย ถึงอาจจะรู้อยู่แล้วก็เถอะ
พอได้ยินว่าเป็นเสียงใครสายตาก็นำไปก่อน
"ผมรู้ครับ" โดยยังไม่ได้หันหน้าไปด้วยซ้ำ แต่ก็ลดพู่กันในมือลง ใช้หลังมือที่ยังไม่เลอะซับก่อนคราบหมึกที่ต้นคอจะไหลลงไปเลอะมากกว่านั้น
"เดินหาเสียงอยู่เหรอครับคุราซากิซัง" เอ่ยหยอกเขาไปก่อน ก็คงเพราะสนิทกันล่ะนะ
หัวเราะแล้วเอนตัวพิงขอบประตู ยังพิจารณากิจกรรมที่อีกคนทำอยู่.. ที่แท้โปรโมทชมรมด้วยการใช้หมึกเขียนอักษรบนหน้านี่เอง
“เส้นตัวคันจิคมเนียนอย่างกับเขียนบนกระดาษเลย เก่งนะเนี่ย“
“สมแล้วที่เป็นสมาชิกชมรมพู่กัน“
ประเมิณอีกแล้ว
"ขอล่ะครับ"
ไม่รู้ว่าหมายถึงขอให้หยุดมอง หยุดประเมินแบบนั้น หรือว่าหยุดชมกันแน่ อาจจะทั้งหมด
"เพิ่งพูดไปว่ามันเลอะไม่ใช่รึไง..." โอดนิดๆ หน่อยๆ หยิบผ้าเช็ดหน้าตัวเองขึ้นมาซับ
"คุณประธานไม่อยู่ที่ชมรมแบบนี้ ฝากคนอื่นดูที่บูธแทนแล้วเหรอครับ"
ตั้งใจว่าจะเดินดูชมรมต่างๆแล้ว จนมาถึงที่ตั้งชมรมที่--เอ มีรุ่นพี่ที่พอรู้จักกำลังเขียนบนหน้าของตัวเอง
ด้วยความคิดง่ายๆก็เลยย่อตัวลง ย่องไปด้านหลังไวๆแล้ว--ผลุบขึ้นมา!
"แฮ่--ชิโระจัง~ ทำอะไรอยู่เหรอ"
"...."
โบกมือให้เพื่อนผมสีขาว เห็นข้างแก้มอีกฝ่ายมีรอยเปื้อนหมึก เลยก้มลงเขียนข้อความในกระดาษ
'แก้มเลอะนะ'
ชี้ๆ ไปที่แก้มอีกคน