" ย โย--"
ริมฝีปากอ้าออกเขาพยายามจะเรียกชื่อจริงอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ไหว
" ขอโทษนะครับ...จู่ ๆ จะให้เรียกชื่อเลย ตัวผ ผมคงยังไม่สามารถ...ต แต่ถ้าเป็นเรื่องไวโอลิน ตัวผมคิดว่าคงสามารถช่วยคุณได้นะครับ !"
ถึงจะยังไม่กล้าเรียกชื่อตอนนี้ แต่เรื่องดนตรีตัวเขาคิดว่าสามารถช่วยได้ !
ริมฝีปากอ้าออกเขาพยายามจะเรียกชื่อจริงอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ไหว
" ขอโทษนะครับ...จู่ ๆ จะให้เรียกชื่อเลย ตัวผ ผมคงยังไม่สามารถ...ต แต่ถ้าเป็นเรื่องไวโอลิน ตัวผมคิดว่าคงสามารถช่วยคุณได้นะครับ !"
ถึงจะยังไม่กล้าเรียกชื่อตอนนี้ แต่เรื่องดนตรีตัวเขาคิดว่าสามารถช่วยได้ !
Comments
"เพราะเราเป็นเพื่อนกันนี่น่า"
ยิ้มร่าขึ้นมา พร้อมถ้อยคำที่ล้วนแต่ออกมาจากใจจริง
"งั้นเหรอ? ดีจังเลย เพราะโยโกะเองก็อยากเล่นมาตั้งนานแล้ว✨"
"ต้องเริ่มจากอะไรบ้างล่ะ!"
แววตาประกายขึ้นมาอีกครั้ง ยิ้มและหัวเราะเบาๆ
พอพูดถึงเรื่องดนตรีและด้วยความที่เขาไม่เคยสอนใครด้วยโทยะก็ร่ายยาวอย่างลืมตัวแถมมีศัพท์เฉพาะปนมาด้วย
พออีกฝ่ายเอ่ยถามมาเช่นนี้ โยโกะเอียงคอเล็กน้อย พร้อมะยายามนึกบางอย่าง
"โยโกะน่ะเคยเรียนไวโอลินมาก่อนล่ะ แต่จะเรียกว่าเรียนคงจะไม่ได้รึป่าวนะ"
"เพราะเรียนคนเดียว แล้วก็ศึกษาแต่ทฤษฎีน่ะ"
ว่าพลางหัวเราะแหะๆ ออกมา
โทยะนั้นชื่นชอบดนตรีเป็นอยากมาก พอได้รับรู้ว่ามีคนสนใจสิ่งที่คล้ายกันคงรู้สึกตื่นเต้นราวกับเต็กน้อยได้ของเล่นใหม่
" อืม...แล้วตอนนี้คุณมีไวโอลินเป็นของตัวเองมั้ยครับ ? "
ถ้าพอมีพื้นฐานมาบ้างแล้วการจับของจริงเลยก็น่าจะดี
เอ่ยตอบตามตรง พร้อมกับเขี่ยแก้มไปพลางส่งเสียงหัวเราะแหะๆ
ทั้งๆ ที่ชอบไวโอลินแท้ๆ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ลองจับเลยสักครั้ง ดูไปแล้วมันก็ดูน่าอายนะ
"น่าอายจัง ทั้งๆ ที่พูดออกไปแท้ๆ ว่าชอบ"
โยโกะก้มหน้าลงเล็กน้อย
" งั้นเดี๋ยวตัวผมให้ยืมก่อนดีมั้ยครับ
อ๊ะ..ต แต่คันนี้คงไม่ได้ อิจิฮาระซังสะดวกวันอื่นมั้ยครับ "
โทยะคิดว่าการได้ลองจับของจริงก่อนน่าจะช่วยให้คุ้นเคยและตัดสินเลือกได้ง่ายขึ้น แถมบ้านตระกูลสึสึจิของเขามีธุรกิจนำเข้าและส่งออกเครื่องดนตรีอยู่แล้วด้วย การจัดหาสักเครื่องมาให้ก็คงไม่ยาก