" คุณมีพื้นฐานดนตรีมากแค่ไหนครับ บ แบบว่าอ่านโน๊ตดนตรีได้รึเปล่า กุญแจซอล G-C พวกเครื่องหมายต่าง ๆ แล้วคุณถนัดซ้ายหรือขวา---ความยาวแขน...ถ้าเทียบจากอายุประมาณตัวผม 4/4 ก็น่าจะใข้ได้ สายที่ใช้...มือใหม่ก็น่าใช้สายสังเคราะห์ ตัวเครื่อ--- "
พอพูดถึงเรื่องดนตรีและด้วยความที่เขาไม่เคยสอนใครด้วยโทยะก็ร่ายยาวอย่างลืมตัวแถมมีศัพท์เฉพาะปนมาด้วย
พอพูดถึงเรื่องดนตรีและด้วยความที่เขาไม่เคยสอนใครด้วยโทยะก็ร่ายยาวอย่างลืมตัวแถมมีศัพท์เฉพาะปนมาด้วย
Comments
พออีกฝ่ายเอ่ยถามมาเช่นนี้ โยโกะเอียงคอเล็กน้อย พร้อมะยายามนึกบางอย่าง
"โยโกะน่ะเคยเรียนไวโอลินมาก่อนล่ะ แต่จะเรียกว่าเรียนคงจะไม่ได้รึป่าวนะ"
"เพราะเรียนคนเดียว แล้วก็ศึกษาแต่ทฤษฎีน่ะ"
ว่าพลางหัวเราะแหะๆ ออกมา
โทยะนั้นชื่นชอบดนตรีเป็นอยากมาก พอได้รับรู้ว่ามีคนสนใจสิ่งที่คล้ายกันคงรู้สึกตื่นเต้นราวกับเต็กน้อยได้ของเล่นใหม่
" อืม...แล้วตอนนี้คุณมีไวโอลินเป็นของตัวเองมั้ยครับ ? "
ถ้าพอมีพื้นฐานมาบ้างแล้วการจับของจริงเลยก็น่าจะดี
เอ่ยตอบตามตรง พร้อมกับเขี่ยแก้มไปพลางส่งเสียงหัวเราะแหะๆ
ทั้งๆ ที่ชอบไวโอลินแท้ๆ แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ลองจับเลยสักครั้ง ดูไปแล้วมันก็ดูน่าอายนะ
"น่าอายจัง ทั้งๆ ที่พูดออกไปแท้ๆ ว่าชอบ"
โยโกะก้มหน้าลงเล็กน้อย
" งั้นเดี๋ยวตัวผมให้ยืมก่อนดีมั้ยครับ
อ๊ะ..ต แต่คันนี้คงไม่ได้ อิจิฮาระซังสะดวกวันอื่นมั้ยครับ "
โทยะคิดว่าการได้ลองจับของจริงก่อนน่าจะช่วยให้คุ้นเคยและตัดสินเลือกได้ง่ายขึ้น แถมบ้านตระกูลสึสึจิของเขามีธุรกิจนำเข้าและส่งออกเครื่องดนตรีอยู่แล้วด้วย การจัดหาสักเครื่องมาให้ก็คงไม่ยาก
โยโกะเอียงคอสงสัย กระพริบตาปริบๆ ต่อคำถามนั้น ก่อนที่จะยิ้มขึ้นมาในเวลาสั้นๆ
"ได้สิ โยโกะน่ะว่างอยู่แล้ว"
"ว่าแต่วันไหนดีล่ะ?"
เมื่อคุณว่าอย่างนั้น โยโกะจึงถามกลับทันทีว่าควรจะมาเจอกันวันไหน
"เอาวันที่โทยะคุงว่างดีกว่า" ยิ้มให้
" วันหยุดหน้าดีมั้ยครับ ?
อ อา แต่ วันปกติก ก็ได้นะครับ ค แค่ตัวผมคิดว่าอาจจะมีเวลาน้อยกว่าน่ะ... "
โทยะพูดไปแบบนั้นเพราะวันปกติคงจะมีเวลาสอนให้แค่ช่วงพักเท่านั้น ถึงจะยังไม่มีแผนการอะไรในหัว แต่อาจารณ์มือใหม่คนนี้กำลังตื่นเต้นที่จะสอนนักเรียนมาก ๆ