ความจริงเธอซื้อทาร์ตเหล่านี้มาให้กับรูมเมทแต่ในเมื่อองค์หญิงจ้องขนมอย่างไม่วางตาขนาดนี้แล้วละก็…

“โนวา พัฟบอลของดิฉันเธออยากกินน่ะค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงเธอยินดีที่จะให้องค์หญิงได้ร่วมทานด้วย”
โนวาที่อยู่ข้างๆจึงถลึงตาใส่มอแกรนด์เพื่อสื่อว่า‘เธอโบ้ยฉันหรอ?…ก็ได้’

หากแต่เจเรเมียไม่มีปัญหากับการรับมือหญิงสาวตรงหน้า

อยากได้ ไม่อยากได้
สายตานั้นก็ฟ้องออกมาหมดสิ้น

เขาจึงยื่นสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการออกไปเหมือนแม่มดที่มอบแอปเปิ้ลให้หญิงงาม

“พอดีเลย“

”ความจริงแล้วฉันไม่ได้ตั้งใจซื้อสิ่งนี้ แต่จะเปลี่ยน…ก็คงไม่ดีเท่าไหร่“

เจเรเมียว่าพลางเดินเข้าไปใกล้

“เธอช่วยรับไปได้ไหม”

“…ถ้ามีคนช่วยกินให้ก็คงดี“

ริมฝีปากบางของเธอเม้มเล็กน้อยจากปฎิกิริยาของฝ่ายตรงข้าม

อย่างน้อยเขาก็ยอมเรียกเธอด้วยชื่อปกติบ้างเสียที

"ถ้ายกชิ้นนี้ให้ฉันแล้ว ท่านจะทานอะไรล่ะคะ?"

"ในเมื่ออัลเดริกเป็นคนซื้อมานี่นา"

ถึงจะโดนอีกฝ่ายแย่งขนมชิ้นสุดท้ายที่เล็งไว้ไปก็ตาม แต่การได้มาโดยที่เหมือนถูกข่มขู่จากเธอเองก็ดูไม่ดีนัก

"ได้แน่นอนเลยค่ะ"

เธอตอบด้วยรอยยิ้ม ทั้งราสเบอร์รี่ชีสเค้กกับบลูเบอร์รี่พายฟังดูน่าทานมากๆ

"ชาหรอคะ อื้ม ดีฉันชอบชาดาร์จีลิ่งมากเลยค่ะ แต่ชาอื่นๆก็ชอบเหมือนกันค่ะ"

ตัวของลอเรไลนั้นชื่นชอบชาหลายๆแบบเลยทำให้เธอเลือกไม่ได้เลยว่าจะเอาชาแบบไหนดี ก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้

"จริงสิ ยังไม่ได้แนะนำตัวเลย! ดิฉันลอเรไล นาริสซ่า เวเตียรี ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"

อนาสตาเซียหยิบจานเค้กขึ้นมาพิจารณาอย่างละเอียด ก่อนที่จะใช้ส้อมตักเนื้อเค้กขึ้นมาชิม

"เค้กนี่น่ะมันหวานดีนะ เธอว่างั้นไหมแพท"

หญิงสาวละเลียดชิมเนื้อเค้กในปากอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะตักอีกคำขึ้นมา

"อื้ม เค้กชิ้นนี้มันก็ดูสวยงามนะ แต่ที่แน่ๆรสชาติของมันคงชวนทำให้ผู้คนต่างน้ำลายสอ" —หญิงสาวพูดขึ้นก่อนหันไปมองที่ใบหน้าของเพื่อนสาวคนสนิท

"ว่างั้นมั้ย~"

คิ้วเรียวเลิกขึ้นข้างหนึ่งอย่างต้องการถาม

“ อ่า..นั่นสินะคะ... ”

ที่จริงเธอไม่ได้ชอบพายขนาดนั้น และที่ซื้อมาก็เพราะเห็นว่ามันเหลืออยู่อันสุดท้ายเฉย ๆ

แต่ถ้าอีกฝ่ายพูดแบบนี้ คงไม่พ้นแบบที่เธอคิด ซื้อไม่ทันสินะ..

“ ถ้าไม่รังเกียจ ฉันยกให้ เอามั้ยคะ? ”

เพราะเธอฝากพัฟบอลของตัวเองไปซื้อขนมหวานร้านอื่นด้วย ต่อให้ไม่มีพายชิ้นนี้ เธอก็ยังมีขนมของคืนนี้อยู่

สู้ยกให้คนที่อยากทานจริง ๆ น่าจะเหมาะกว่า