ริมฝีปากบางของเธอเม้มเล็กน้อยจากปฎิกิริยาของฝ่ายตรงข้าม
อย่างน้อยเขาก็ยอมเรียกเธอด้วยชื่อปกติบ้างเสียที
"ถ้ายกชิ้นนี้ให้ฉันแล้ว ท่านจะทานอะไรล่ะคะ?"
"ในเมื่ออัลเดริกเป็นคนซื้อมานี่นา"
ถึงจะโดนอีกฝ่ายแย่งขนมชิ้นสุดท้ายที่เล็งไว้ไปก็ตาม แต่การได้มาโดยที่เหมือนถูกข่มขู่จากเธอเองก็ดูไม่ดีนัก
อย่างน้อยเขาก็ยอมเรียกเธอด้วยชื่อปกติบ้างเสียที
"ถ้ายกชิ้นนี้ให้ฉันแล้ว ท่านจะทานอะไรล่ะคะ?"
"ในเมื่ออัลเดริกเป็นคนซื้อมานี่นา"
ถึงจะโดนอีกฝ่ายแย่งขนมชิ้นสุดท้ายที่เล็งไว้ไปก็ตาม แต่การได้มาโดยที่เหมือนถูกข่มขู่จากเธอเองก็ดูไม่ดีนัก
Comments
เขาครุ่นคิด ทาร์ตผลไม้ที่เจ้าตัวเลือกมาเป็นเพียงการสุ่มจิ้มด้วยซ้ำ
“ ที่เหมาะกับการดื่มชา.. ”
ชายหนุ่มยังคงมองตู้ที่เต็มไปด้วยขนมหวานอย่างเลือกไม่ได้... ในยามปกติเขาคงเลือกหยิบเมนูที่ไม่ค่อยมีผู้ใดทานนัก
"หรือว่าจะให้ฉันเป็นคนเลือกให้ดี?"
เขายอมเสียสละของหวานให้เธอ ส่วนเธอก็เลือกชิ้นใหม่ให้ นั่นก็ดูสมน้ำสมเนื้อไปอีกแบบ
"แล้ว...จะเอาไปทานกับชาอะไรหรอคะ"
กว่าจะรู้ตัวก็เป็นเวลาชั่วครู่หนึ่ง
“ .. อะ ขออภัยพะยะค่.. ครับ ”
และเป็นอีกครั้งที่เขาหลุดการใช้ราชาศัพท์
“ หากเป็นชาคาโมมายล์ก็ดีคง.. ”
เขามักดื่มชานี้ด้วยรสชาติที่พิสมัย ..กลับกันก็เพื่อคลายอาการที่เหนื่อยล้าและอาการนอนไม่หลับ
เขาละสายตาจากตู้ขนมหวาน สบตากับอีกฝ่ายด้วยความตรงไปตรงมา
“ หากแพทริเซียช่วยเลือกให้ผมได้ก็คงดี ”
คำพูดที่ราวกับบังคับก็ไม่เชิงขอคำแนะนำก็ไม่เชิง เป็นเหมือนการตัดสินใจของเจ้าตัวที่จะร่นระยะห่าง ...ระยะห่างที่เขาเป็นคนก่อ
...ระยะห่าง... ของพวกเราสองคน
...อย่างน้อยระยะห่างก็ไม่มากเท่าตอนแรก
"เข้าใจแล้วค่ะ"
ชาคาโมมายด์มีรสชาติอ่อนๆและความหวานที่เฉพาะตัว ดังนั้นจึงไม่ควรเลือกขนมหวานที่รสชาติเข้มจนเกินไป
เธอลองไล่เช็คในหัวว่ามีส่วนผสมใดที่อัลเดริกจะแพ้หรือไม่
+
"เอาเป็นเลมอนทาร์ตไหมคะ?"
"รสชาติเปรี้ยวอ่อนๆของมันเข้ากับตัวชาได้ดีเลยทีเดียว"
คนตัวเล็กกล่าวออกไปพร้อมกับระบายยิ้มให้คนตัวสูงกว่า
"หรือว่าอยากลองทานอย่างอื่นมากกว่ากันล่ะ..."
แม้จะไม่เลือกสิ่งนี้ แต่ยังคงเหลือตัวเลือกอีกมากมายให้เขาเช่นกัน อย่างเช่นพวกคุกกี้ สโคน หรือขนมปังอะไรพวกนั้น