ในขณะที่มีความคิดว่าจะกลับบ้านดีหรือไม่ ตันเหิงก็ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มเรียกชื่อของเขาพร้อมกับความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่แล่นเข้ามาในหัว
ร่างสูงบางหยุดเดินพร้อมกับยื่นมือออกไปแตะที่เสาของบ้านพักหลังหนึ่ง
"ใคร...?"
ตันเหิง...
ชายหนุ่มผมดำรู้สึกเหมือนเห็นเงาของใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าแต่ทว่ามันกลับเลือนรางจนแทบไม่เห็นใบหน้าของอีกฝ่าย
"คุณ... เป็นใคร?"
ข้าเฝ้ารอที่จะได้พบกับเจ้านะ ยอดรักของข้า...