"นี่จังขอโทษนะยจจัง" แล้วไกเซอร์ก็เดินอ้อมไปอีกฝั่งของเตียงให้พ้นเศษแก้ว ก่อนที่จะโน้มตัวลงไปกอดปลอบอิซางิ
"มากอดกันทำไม ไม่รู้จักกันไม่ใช่หรือไง นี่จังออกไปเลย" ถึงจะพูดออกมาแบบนี้ แต่อิซางิกลับเอื้อมมือไปกอดตอบไกเซอร์เอาไว้แน่นแทนการผลักออกไป (211)
"มากอดกันทำไม ไม่รู้จักกันไม่ใช่หรือไง นี่จังออกไปเลย" ถึงจะพูดออกมาแบบนี้ แต่อิซางิกลับเอื้อมมือไปกอดตอบไกเซอร์เอาไว้แน่นแทนการผลักออกไป (211)
Comments
ส่วนไกเซอร์ก็ยังคงยืนปลอบอิซางิไปแบบนั้น โดยที่อิซางิเองก็เอาแต่พูดตัดพ้อออกมาไม่หยุดเหมือนกัน... (212)
'ไอ้เด็กอ้วนเอ๊ย! ปากก็ไล่ แต่มือนี่กอดฉันแน่นไม่ปล่อยเลยนะ เฮ้อ' ไกเซอร์คิดขึ้นมาอย่างมันเขี้ยว (213)
"นี่จังจำยจจังได้แล้วสินะ" อยู่ดี ๆ อิซางิก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับปล่อยอ้อมกอดของตัวเองออกมาจากตัวไกเซอร์ด้วย (214)
'เดี๋ยว อันนี้คือเพิ่งนึกได้ว่าต้องงอนต่อเหรอวะ ไอ้เด็กอ้วนนี่มัน...' จากนั้นไกเซอร์ก็ทำท่าจะเอื้อมเข้าไปบีบแก้มของคนเด็กกว่าเหมือนอย่างที่เคยทำ
แต่อิซางิกลับพูดขึ้นมาเสียงดังว่า (215)
เมื่อได้ยินอิซางิพูดขึ้นมาแบบนี้ ไกเซอร์จึงรีบชักมือของตัวเองกลับมาทันที แต่พอคนน้องรู้สึกว่าคนพี่เงียบไปแปลก ๆ เจ้าตัวจึงค่อย ๆ โผล่หน้าออกมาดู แล้วก็ได้เห็นว่าไกเซอร์กำลังจะเดินออกไป
"นี่จังจะไปไหน! ทำไมไม่มาง้อยจจัง!" (216)
"นี่จังก็แค่จะเดินไปหยิบไม้กวาดกับที่โกยผงเอามาเก็บเศษแก้วแตกเฉย ๆ ครับ ไม่ได้จะทิ้งยจจังไปไหน
เดี๋ยวมาง้อนะ" ว่าแล้วไกเซอร์ก็เดินออกไป เพราะเจ้าตัวกลัวเศษแก้วพวกนั้นจะมาบาดเท้าอิซางิก่อนได้ (217)