"เธอโอเคจริง ๆ ใช่ไหมสึนะ ฉันขอโทษนะที่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเธอได้ ทั้ง ๆ ที่ฉันก็---
"ผมโอเคจริง ๆ ครับ ไม่เป็นไรจริง ๆ" สึนะพูดแทรกคนแก่กว่าขึ้นมา เพราะเจ้าตัวกำลังรับรู้ได้ว่า ความรู้สึกผิดของจีอ็อตโต้นั้นมีมากกว่าเดิม
"ดีแล้วล่ะ ค่อยโล่งหน่อย" (340)
"ผมโอเคจริง ๆ ครับ ไม่เป็นไรจริง ๆ" สึนะพูดแทรกคนแก่กว่าขึ้นมา เพราะเจ้าตัวกำลังรับรู้ได้ว่า ความรู้สึกผิดของจีอ็อตโต้นั้นมีมากกว่าเดิม
"ดีแล้วล่ะ ค่อยโล่งหน่อย" (340)
Comments
พอได้ฟังเรื่องที่จีกับคนอื่น ๆ ช่วยกันเล่าออกมาเท่าไหร่ คิ้วของจีอ็อตโต้ก็ค่อย ๆ ขมวดเข้าหากันมากขึ้นเรื่อย ๆ
'ฉิบหายของจริงล่ะทีนี้ ริคคาโด้เอาเราตายแน่เลย' (341)
เพราะปัญหานอกแก๊งยังไม่สาหัสเท่ากับริคคาโด้เลยจริง ๆ พอริคคาโด้ยอมถอยให้แล้ว อุเก็ทสึจึงคิดว่ามันก็ไม่น่ามีอะไรที่จะต้องให้กังวลอีกต่อไป
"นั่นสิ แล้วเงื่อนไขของริคคาโด้ก็ไม่ใช่ปัญหาเลยด้วยเนอะจีอ็อตโต้" (342)
ส่วนจีอ็อตโต้เองก็เลือกที่จะส่งรอยยิ้มกลับไปให้ทุกคนเท่านั้น และในหัวของเจ้าตัวก็กำลังคิดหาทางออกของเรื่องนี้ไปด้วย
'ตอนแรกเราก็คิดแค่ว่าคงมีจี อุเก็ทสึ นัคเคิ้ล กับแรมโพเท่านั้นที่ไปช่วยดูสึนะ
แต่สุดท้ายอลาวดี้กับเดม่อนก็เอากับเขาด้วย แต่ 2 คนนี้ก็ยังไม่เท่าไหร่ (343)
เพราะฉะนั้นเราจะยังบอกความจริงกับทุกคนตอนนี้ไม่ได้ ให้ตายเถอะ
แล้วไหนจะอลาวดี้อีก ปกติเห็นรักสันโดษจะตายชัก แต่อยู่ดี ๆ ก็มาทำตัวเป็นคุณลุงรักหลานเฉย
แต่ที่สำคัญเลยก็คือ ริคคาโด้นี่สิ (344)
โอ๊ย! เครียด' ถึงแม้ภายในใจของจีอ็อตโต้จะรู้สึกเครียดขึ้นมาขนาดไหน แต่เมื่อจีหันมาถามว่า
"เป็นไงจีอ็อตโต้ รู้สึกสบายใจแล้วใช่ไหมล่ะ ทีนี้แกก็ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องฆ่าฟันกับน้องแกแล้ว" (345)
'โล่งมากเลยเนี่ย เครียดกว่าเดิมอีก!' และเสียงที่ดังขึ้นมาอยู่ภายในใจของจีอ็อตโต้ มันก็คือความรู้สึกจริง ๆ ของเจ้าตัว
และในเช้าวันถัดมา ริคคาโด้ก็มาหาจีอ็อตโต้ที่ปราสาทจริง ๆ (346)