"เลิกไปหาไหมไกเซอร์ นายดูไม่ค่อยโอเคเลย" โค้ชพูดขึ้นมาอย่างเป็นห่วง
"ความจริงก่อนหน้านั้นผมก็นอนฝันถึงเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
มันต้องใช้เวลาอีกสักพัก เพราะหมอก็บอกตั้งแต่ครั้งแรกแล้วว่า การบำบัดต้องอาศัยความต่อเนื่อง มันถึงจะดีขึ้น (43)
"ความจริงก่อนหน้านั้นผมก็นอนฝันถึงเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
มันต้องใช้เวลาอีกสักพัก เพราะหมอก็บอกตั้งแต่ครั้งแรกแล้วว่า การบำบัดต้องอาศัยความต่อเนื่อง มันถึงจะดีขึ้น (43)
Comments
แล้วอีกอย่างความทรงจำที่เกี่ยวกับเด็กคนนั้น มันก็เริ่มชัดเจนขึ้นมาเรื่อย ๆ
ผมอยากจำทุกอย่างที่เกี่ยวกับเด็กคนนั้นได้จริง ๆ ครับโค้ช" (44)
แล้วการที่ไกเซอร์ตัดสินใจทำแบบนี้ทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่าตัวเองจะต้องเจ็บปวดไปกับความทรงจำที่เกี่ยวกับพ่อด้วย (45)
ถึงไกเซอร์จะยังอยู่ในกระบวนการบำบัดและไปหาจิตแพทย์อยู่ประจำ แต่เจ้าตัวก็ไม่เคยทิ้งการฝึกซ้อมเลยแม้แต่ครั้งเดียว
ไกเซอร์ยังพาตัวเองมาซ้อมตามโปรแกรมที่โค้ชวางเอาไว้ให้ (46)
"เป็นไงบ้างไกเซอร์ ไหวไหม?" จากนั้นเกสเนอร์ก็เปิดฝาขวดน้ำขึ้นมากระดกดื่ม
"สบายมาก ขอบคุณนะที่เป็นห่วงกัน" ไกเซอร์ตอบกลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม (47)
"ฉันจำครั้งแรกที่เจอกับเด็กคนนั้นได้แล้วนะ" สิ้นเสียงที่ไกเซอร์พูดออกมา เกสเนอร์ กริม และคนอื่น ๆ ก็เดินเข้ามานั่งล้อมวงฟังไกเซอร์เล่าทันที
เพราะพวกเขาแต่ละคนก็อยากรู้กันจริง ๆ ว่า เด็กคนนั้นคือใคร แล้วทำไมถึงมาทำให้ไกเซอร์ (48)
"วันนั้นฉันหิวมากเลย แล้วก็เพิ่งโดนพ่อตีมา เพราะไปแอบกินขนมปังของเขาแผ่นเดียว..." ในจังหวะนี้เสียงไกเซอร์ก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ เหมือนเจ้าตัวกำลังต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเองอยู่
เนสกับเกสเนอร์จึงเอื้อมมือไปแตะไหล่ของไกเซอร์เอาไว้ (49)