"ฮึก ขอบคุณนะ ขอบคุณมาก ๆ เลยยจจัง"
.
.
.
.
.
.
.
ไกเซอร์สะดุ้งตื่นขึ้นมาในช่วงเช้ามืด เจ้าตัวรีบใช้มือควานหามือถือของตัวเองอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็กดไปที่แอปบันทึกเสียง ก่อนที่จะพูดออกไปว่า
"ยจจัง ฉันในวัยเด็กเรียกเด็กคนนั้นว่ายจจัง" (115)
.
.
.
.
.
.
.
ไกเซอร์สะดุ้งตื่นขึ้นมาในช่วงเช้ามืด เจ้าตัวรีบใช้มือควานหามือถือของตัวเองอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็กดไปที่แอปบันทึกเสียง ก่อนที่จะพูดออกไปว่า
"ยจจัง ฉันในวัยเด็กเรียกเด็กคนนั้นว่ายจจัง" (115)
Comments
ความรู้สึกหลากหลายที่เอ่อทะลักเข้ามาจนไกเซอร์ไม่รู้ว่าจะจัดการกับพวกมันยังไงดี เจ้าตัวจึงเอาแต่นั่งกุมหัวอยู่แบบนั้น (116)
"ให้ตายเถอะ" พอเริ่มสงบสติอารมณ์ตัวเองให้กลับมาเป็นปกติได้แล้ว ไกเซอร์ก็เดินไปหยิบสมุดวาดรูปของตัวเองมาเปิดอีกครั้ง (117)
"ยจจัง ฉันจำชื่อของนายได้แล้วนะ"
หลังจากที่เนสกับคนอื่น ๆ เริ่มออกมากินข้าวเช้าที่โรงอาหาร (118)
"ฉันจำชื่อของเด็กคนนั้นได้แล้วนะ" สิ้นเสียงที่ไกเซอร์ได้พูดออกมานั้น เนสกับคนอื่น ๆ จึงพร้อมใจวางช้อนส้อมของตัวเองลงไปที่จาน ก่อนที่จะหันหน้ามาจ้องไกเซอร์กันใหญ่
"บอกมาเลยไกเซอร์ พวกเราจะได้ตามหาเด็กคนนั้นให้เจอได้เร็วขึ้น" (119)
"ยจจัง เด็กคนนั้นชื่อยจจัง"
จากนั้นมันก็เกิดความวุ่นวายอยู่สักพัก แต่หลังจากที่โนอากับโค้ชคนอื่น ๆ ได้เข้ามารู้เรื่องด้วยแล้ว
โนอาจึงตัดสินใจโทรไปหาเพื่อน (?) ที่เป็นคนญี่ปุ่นของตัวเองทันที
"อย่าวางสายฉันนะจิน" (120)
[มีอะไร?]
"คนญี่ปุ่นมีชื่อยจจังไหม?" แล้วโนอาก็โดนเอโกะถอนหายใจใส่ไปเฮือกใหญ่ แล้วถึงจะได้คำตอบมาว่า
[นี่มันชื่อเล่น มีเยอะแยะ แล้วแกจะถามทำไม?] (121)
แต่จะจำได้มั้ยว่านั่นไม่ใช่ชื่อจริง แต่เป็นชื่อเล่นน่ะ 😂