แต่ยังไม่ทันที่บาจิระกับนางิจะได้พูดอะไรขึ้นมา รินก็เดินเข้ามาหาอิซางิที่กำลังนั่งอยู่บนพื้นสนามเสียก่อน
"ตอนนั้นเราอุ้มโยจังไม่ได้ แต่ตอนนี้เราอุ้มโยจังได้แล้วนะ" ว่าแล้วรินก็ก้มตัวลงไปอุ้มอิซางิขึ้นมาพาดบ่าของตัวเองอีกครั้ง
"ไปกันได้แล้ว" จากนั้นรินก็หันไปเรียกอาริวกับโทคิมิตสึให้เดินตามตัวเองเข้าไปในประตูของผู้ชนะ (158)
"ตอนนั้นเราอุ้มโยจังไม่ได้ แต่ตอนนี้เราอุ้มโยจังได้แล้วนะ" ว่าแล้วรินก็ก้มตัวลงไปอุ้มอิซางิขึ้นมาพาดบ่าของตัวเองอีกครั้ง
"ไปกันได้แล้ว" จากนั้นรินก็หันไปเรียกอาริวกับโทคิมิตสึให้เดินตามตัวเองเข้าไปในประตูของผู้ชนะ (158)
Comments
และทันทีที่รินปล่อยอิซางิลงพื้น อิซางิก็หันมาผลักตัวรินออกไปให้ห่างจากตัวเอง เหมือนอย่างที่รินในตอนนั้นเคยทำกับอิซางิมา (159)
ทางด้านรินที่เห็นว่าตัวเองสมควรที่จะต้องปรับความเข้าใจกับอิซางิให้ได้แล้ว เจ้าตัวจึงเดินเข้าไปใกล้อิซางิมากขึ้น
แล้วอิซางิก็ทำท่าที่จะลุกขึ้นเดินหนีไปอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้รินกลับตัดสินใจเดินเข้าไปสวมกอดตัวอิซางิเอาไว้แน่น (160)
"รินรินขอโทษนะโยจัง เราผิดเองที่ไม่ควบคุมอารมณ์ให้ดี แล้วไปพาลใส่โยจังแบบนั้น เราผิดเอง
เราขอโทษจริง ๆ ที่ทำให้โยจังต้องเสียใจ" เพียงเท่านี้จากที่ดิ้น ๆ อยู่ อิซางิก็หยุดลง พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลอขึ้นมาเต็มดวงตาทั้ง 2 ข้าง (161)
รินรินทำกับเราแบบนี้ได้ยังไงอะ!"
เพราะอิซางิรู้ว่าตัวเองจะต้องเป็นแบบนี้เมื่อรินมาขอโทษ อิซางิถึงได้หลบหน้ารินมาตลอด...
"เราขอโทษ เราผิดเองที่ไปพาลใส่โยจังแบบนั้น เราขอโทษนะ..." (162)
แล้วตัวอิซางิเองที่ไม่เคยโกรธรินเลยแม้แต่นิดเดียว พอโดนรินมาขอโทษแบบนี้เข้าไป
กำแพงทุกชั้นที่อิซางิตั้งขึ้นมาใส่ริน มันก็ถูกทำลายลงไปทันที... (163)
ความรู้สึกของอิซางิในวันนั้นมันก็กลับมาเด่นชัดอีกครั้ง เพราะอิซางิไม่เคยลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาในวันนั้นได้เลยจริง ๆ
"เราขอโทษนะโยจัง โยจังจะให้เราทำอะไรก็ได้ แต่โยจังอย่าหายเงียบไปแบบนี้อีกเลยนะ (164)
นางิ : -×-
ทั้ง 2 คน(รินริน+ยจจัง) คุยกันดีๆ ล่ะเจ้าพวกเด็กๆ