"ครับ ยจจังจำผมได้ แล้วก็ยังใจดีอยู่เหมือนเดิมเลย" ไกเซอร์พูดตอบออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม ซึ่งมันก็เป็นรอยยิ้มที่แสดงออกได้ถึงความสุขจริง ๆ
โนอากับพวกเนสที่ได้เห็นแบบนี้จึงรู้สึกมีความสุขและดีใจตามไกเซอร์ไปด้วยแบบมาก ๆ ดีใจเสียจนโนอาพูดขึ้นมาเสียงดังเลยว่า
"เอาล่ะ! เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงพิซซ่านะทุกคน!" (213)
โนอากับพวกเนสที่ได้เห็นแบบนี้จึงรู้สึกมีความสุขและดีใจตามไกเซอร์ไปด้วยแบบมาก ๆ ดีใจเสียจนโนอาพูดขึ้นมาเสียงดังเลยว่า
"เอาล่ะ! เดี๋ยวฉันจะเลี้ยงพิซซ่านะทุกคน!" (213)
Comments
เพราะตอนที่พิซซ่ามาส่งนั้น โนอาก็ได้เดินเอาพิซซ่ามาให้เอโกะกับอันริแบ่งกันกิน 1 ถาด (214)
"ชีวิตแม่งรันทดฉิบหาย แต่ก็ยังโชคดีที่มันไม่ได้เลือกทางเดินผิด ๆ หลังจากนี้ก็คงจะมีแต่ความสุขแล้วแหละไกเซอร์"
เอโกะพูดขึ้นมากับภาพไกเซอร์ที่กำลังนั่งกินพิซซ่ากับอิซางิในจออย่างมีความสุข (215)
"ฉันก็ว่าอยู่แล้วเชียวว่าทำไมไกเซอร์ถึงได้ร้องไห้ตอนที่เจอนายขนาดนั้นอิซางิ" เป็นฮิโอริที่พูดขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ฟังคำอธิบายของอิซางิแล้ว (216)
เพราะในตอนที่อิซางิเงียบไป จนมันทำให้ไกเซอร์รู้สึกไม่มั่นใจขึ้นมา อิซางิก็กำลังตบตีกับความคิดของตัวเองอยู่ว่า คนตรงหน้าคือไกเซอร์จริง ๆ ใช่ไหมอยู่นั่นเอง
"ยจจัง" พอไกเซอร์ไม่เห็นอิซางิอยู่ข้างตัว (217)
"ยจจังคุยกับพวกเพื่อน ๆ อยู่ตรงนั้นครับไกเซอร์" เนสหันไปตอบไกเซอร์ แล้วเจ้าตัวก็รู้สึกขึ้นมาว่า ไกเซอร์ดูจะเริ่มมีความหวงอิซางิมากเกินไป
'หรือว่าเราจะคิดมากไปเองนะ' (218)
ไกเซอร์เดินเข้าไปหาอิซางิพร้อมกับกอดตัวคนเด็กกว่าจากทางด้านหลังเอาไว้แน่น อิซางิก็รู้สึกตกใจขึ้นมาเล็กน้อย แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้พูดว่าอะไรออกไป (219)
เจ้าเด็กอยู่ด้วยกันยังน่ารักเหมือนวันวาน ปลื้มใจ