แต่พอมาถึงตอนนี้แล้ว ซาเอะกลับรู้สึกขึ้นมาได้ว่า ตัวเองจะต้องเริ่มทำอะไรสักอย่างแล้ว
"ตัวเล็กนะตัวเล็ก ทำไมถึงยอมคุยกับริน แต่ไม่ยอมคุยกับพี่เนี่ย!" ซาเอะพูดบ่นขึ้นมา พร้อมกับกดโทรหาผู้จัดการส่วนตัวไปด้วย
"โคมะ รีบจองตั๋วเครื่องบินไปญี่ปุ่นให้ฉันเลย ขอแบบเร็วที่สุดเลยนะ!" (190)
"ตัวเล็กนะตัวเล็ก ทำไมถึงยอมคุยกับริน แต่ไม่ยอมคุยกับพี่เนี่ย!" ซาเอะพูดบ่นขึ้นมา พร้อมกับกดโทรหาผู้จัดการส่วนตัวไปด้วย
"โคมะ รีบจองตั๋วเครื่องบินไปญี่ปุ่นให้ฉันเลย ขอแบบเร็วที่สุดเลยนะ!" (190)
Comments
"ซาเอะจังจะสุ่มสี่สุ่มห้าเข้าไปไม่ได้นะครับ เท่าที่ผมสืบมา มันเป็นโครงการฝึกแบบปิด ที่จะไม่ให้คนภายนอกเข้าไปข้างในได้"
"แล้วถ้าฉันจะเข้าไป ฉันจะต้องทำยังไงโคมะ" (191)
"ถ้าทางสมาคมฟุตบอลกดดันไป ซาเอะจังก็สามารถเข้าไปได้แน่นอนครับ"
เพียงเท่านี้มันก็สามารถทำให้ซาเอะรู้แล้วว่า ทำไมโคมะถึงได้ดูลังเลที่จะพูดตอบออกมา (192)
"ติดต่อคนของสมาคมที่เคยมาตามตื๊อฉันให้หน่อยโคมะ แต่บอกทางนั้นด้วยนะว่า อย่าเยอะ" (193)
ซึ่งตัวซาเอะเองก็ทั้งปฏิเสธออกไปแบบดี ๆ (?) แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมหยุด มันก็เลยมีครั้งหลัง ๆ ที่ซาเอะต้องด่าออกไปแรง ๆ บ้าง (194)
ผ่านไปได้ไม่นานซาเอะก็ได้มาคุยกับคนของสมาคม ซึ่งทางนั้นก็พยายามยื่นข้อเสนอมาให้ซาเอะมากมาย และทันทีที่พูดจบ ซาเอะจึงพูดขึ้นมาเสียงนิ่งว่า
"ครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวที่ฉันจะเล่นให้พวกแก อย่าได้คิดที่จะต่อรองอะไรออกมาอีก (195)
แล้วซาเอะก็สังเกตได้ว่าคนตรงหน้าดูขัดใจเล็กน้อย แต่สุดท้ายอีกฝ่ายก็ยอมรับในข้อเสนอของซาเอะแต่โดยดี
เอโกะแทบจะกรี๊ดออกมาทันทีที่ทางสมาคมผู้เป็นสปอนเซอร์หลัก (196)
อีหรอบนี้ถ้าถึงญี่ปุ่นแล้ว คงทำเรื่องเข้า Blue Lock ก่อนต่อวีซ่าแหละ ถถถถถถ
555555555555555