ขาที่กำลังก้าวเพื่อหาคู่ทำภารกิจด้วยกันต้องหยุดลงเมื่อถูกสะกิดจากข้างหลัง
คำถามที่ได้ยินทำให้เขายกยิ้มน้อยๆ
"เอาสิ พอดีเลย"
แน่นอนว่าไม่ปฎิเสธ
"ฟูจิคาวะ จูโซ ปี2 ฝากตัวด้วยนะ"
ก่อนอื่นใดก็ต้องรู้จักชื่อกันก่อนสินะ ไม่รอช้า เขาเอ่ยแนะนำตัวเองกับอีกฝ่ายไปทันที
"เธอล่ะ?"
คำถามที่ได้ยินทำให้เขายกยิ้มน้อยๆ
"เอาสิ พอดีเลย"
แน่นอนว่าไม่ปฎิเสธ
"ฟูจิคาวะ จูโซ ปี2 ฝากตัวด้วยนะ"
ก่อนอื่นใดก็ต้องรู้จักชื่อกันก่อนสินะ ไม่รอช้า เขาเอ่ยแนะนำตัวเองกับอีกฝ่ายไปทันที
"เธอล่ะ?"
Comments
“ยินดีที่ได้ร่วมทีมนะโควไฮคุง ตื่นเต้นจังเลยน้า”
ใบหน้าแทบจะเปื้อนรอยยิ้มตลอดอยู่ตลอดเวลาเอ่ยขึ้น น้ำเสียงขี้หยอกเป็นไปอย่างธรรมชาติ
“เหมือนว่าเราจะต้องไปรับภารกิจด้วยกันใช่ไหมนะ?”
“ตรงนั้นน่ะ”
ชี้ไปยังสตาฟคุงที่คอยยื่นกระดาษใบเล็ก ๆ นั่นมาให้กับคนเป็นคู่ ๆ แถวนั้น
เอ่ยปากแซว เพราะตอนแรกเข้าใจว่าปีเดียวกันจริงๆ
หันไปมองทางสต๊าฟที่กำลังแจกกระดาษให้แต่ละคู่
ก็พยักหน้าแล้วพาอีกฝ่ายไปตรงจุดนั้นทันที แล้วรับกระดาษมาหนึ่งใบ
"ของผมได้อันนี้ รุ่นพี่ล่ะ?"
คลี่กระดาษให้รุ่นพี่ดู
ถือโอกาสเรียกชื่อเขาซะเลย
เธอเองก็คลี่กระดาษนั้น ก่อนจะยื่นให้เขาดูด้วย
“อุหวา ~ คำสั่งน่ารักชะมัด ชักจะตื่นเต้นแล้วสิ ว่าใครจะได้ลูบหัวใคร (๑>◡<๑)✨”
แต่ว่านะ…
“คำสั่งของเธอโหดร้ายจังเลย ~ ถ้าให้อุ้มตัวพี่สาวล่ะก็—ขืนหนักขึ้นมาต้องน่าอายมากแน่ ๆ”
“ให้ฉันอุ้มเธอแทนดีไหม“
พูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้อีกต่างหาก
"เป้ายิ้งชุบ คนแพ้ต้องโดนลูบหัวเหรอ? ง่ายจัง"
หลังทำความเข้าใจในคำสั่งก็พยักหน้าไปมาน้อยๆ คิดว่าจะเป็นภารกิจที่ยุ่งยากกว่านี้ซะอีก แบบนี้ก็ดีเลย
"...ถ้าพี่อุ้มผม จบภารกิจได้ถูกหามส่งห้องพยาบาลกันพอดี..."
+
"มาทำภารกิจของรุ่นพี่ก่อนดีกว่า"
กำมือแล้วยื่นไปตรงหน้า พร้อมคำพูดที่ดูจะมั่นอกมั่นใจเหลือเกิน
"ผมมั่นใจว่าผมจะชนะ"
ไม่ได้ปฏิเสธไปเท่าไหร่…ก็เพราะที่เขาพูดมันก็เถียงไม่ได้จริง ๆ นั่นแหละ
ริเอะมองมือนั่น มองหน้าเขาที่ตอนนี้กำลังมั่นใจแบบสุด ๆ อดไม่ได้จริง ๆ ที่จะหลุดยิ้มออกมากับคำพูดนั้นเลยแฮะ
“เธอดูน่ารักดีนะ เวลาที่ทำหน้าแบบนั้นน่ะ” หยอกล้อไปตามนิสัย
และในตอนนั้น ฉันเลือกที่จะทำมือเป็นรูป ‘กระดาษ‘ ออกไป โดยที่ไม่รู้เลยว่าจะแพ้หรือเปล่า