(มา +)
สภาพอันโชคร้ายของคุณเตะตาเซนเซย์สอนเลขในลุคชุดวอร์มออกกำลังกาย คล้ายว่าพึ่งไปออกกำลังกายกลับมาพอดี
“... ทำไมสะบัดสะบอมแบบนั้นล่ะครับ...?“
”ฮิโระสึกิซัง (...)“ ครับ ไอ้หมอนี่เรียกชื่อผิดอีกแล้ว
สภาพอันโชคร้ายของคุณเตะตาเซนเซย์สอนเลขในลุคชุดวอร์มออกกำลังกาย คล้ายว่าพึ่งไปออกกำลังกายกลับมาพอดี
“... ทำไมสะบัดสะบอมแบบนั้นล่ะครับ...?“
”ฮิโระสึกิซัง (...)“ ครับ ไอ้หมอนี่เรียกชื่อผิดอีกแล้ว
Comments
" คุณโอวโนะ ผม! ฮิโระทากะครั้บ— "
" นะ นึกว่าจะไม่เจออะไรแบบนี้แล้วซะอีก โธ่... "
ชายตัวโตทำหน้าหงอย
" ผม..ลื่นล้มทำแว่นตัวเองหักน่ะครับ..แล้วก่อนหน้าก็โดนนู่นนี่นั่น "
เขาเล่าให้ฟังหมดทุกอย่าง ว่าดวงไม่ดีจนเจ็บตัวหลังจากเล่นเครื่องเกมปริศนา
(+)
" ถ้าไม่รบกวนคุณจนเกินไป...ช่วยเดินไปกับผมได้มั้ยครับคุณโอวโนะ "
ไม่งั้นเขาคงต้องเดินตกท่อแน่ ถ้าให้เดา
มันกลัวและกังวลไปหมด 🥹
แต่น่าแปลกที่พอเซนเซย์เลขคนนี้เข้ามา อะไรที่เป็นไอพลังงานแปลกๆหรือสิ้งลี้ลับดูหลบหลีเลี่ยงไม่กล้ายุ่งเกี่ยวด้วย อย่างน้อยก็ไม่มีสิ่งแปลกๆโผล่มาให้เห็นชวนรำคาญใจ
"ดวงซวยขนาดนั้นเลยหรอครับ?" เขาทวนถาม พลางสอดสายตาพินิจมองรอบข้างแบบคนไม่มีเซ้นต์เห็นอะไร
+
"แล้วงี้ฮิโระทากะซังสายตาเท่าไรน่ะครับ? งี้มีแว่นสำรองหรือเปล่า" ถ้าสั่นมากยังไงก็ควรรีบไปตัดแว่น ไม่งั้นมันจะไม่เห็นแน่ๆ
" ดวงซวยสิครับ...แต่ก็ยังดีที่เป็นเรื่องเจ็บตัวมากกว่าเจ็บใจ "
เขาตอบคำถามก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน
" อา- สายตาสั้นไม่เยอะครับประมาณ 150 ยังพอถอดแว่นเดินเหินได้อยู่แค่ไม่ควรถอดตอนขับรถ "
" ส่วนแว่นสำรอง..อยู่บ้านครับ "
+
" บ้านผมอยู่ไม่ห่างจากตรงนี้ ถัดจากซอยนี้ไปก็คงถึงแล้วครับ "
" ขอบคุณนะครับที่ยอมเสียเวลา...มากับคนดวงซวยช่วงนี้แบบผมน่ะ "
ชายตัวโตเดินหงอยนำไปก่อนแล้วล่ะ ฟิ้ว—