"ได้สิ น่าจะไปทางเดียวกันพอดี แต่ตัวผมเหงื่อเยอะหน่อยนะ พอดีพึ่งออกกำลังกายมา คงขอเว้นระยะแล้วกันครับ" ระหว่างพูด เขาก็เอาผ้าเช็ดหน้ามายีๆ ผมสีเชอร์รี่ เช็คตามคอด้วยสีหน้าเหนื่อยล้าอยู่บ้าง
"แล้วงี้ฮิโระทากะซังสายตาเท่าไรน่ะครับ? งี้มีแว่นสำรองหรือเปล่า" ถ้าสั่นมากยังไงก็ควรรีบไปตัดแว่น ไม่งั้นมันจะไม่เห็นแน่ๆ
"แล้วงี้ฮิโระทากะซังสายตาเท่าไรน่ะครับ? งี้มีแว่นสำรองหรือเปล่า" ถ้าสั่นมากยังไงก็ควรรีบไปตัดแว่น ไม่งั้นมันจะไม่เห็นแน่ๆ
Comments
" ดวงซวยสิครับ...แต่ก็ยังดีที่เป็นเรื่องเจ็บตัวมากกว่าเจ็บใจ "
เขาตอบคำถามก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ เป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน
" อา- สายตาสั้นไม่เยอะครับประมาณ 150 ยังพอถอดแว่นเดินเหินได้อยู่แค่ไม่ควรถอดตอนขับรถ "
" ส่วนแว่นสำรอง..อยู่บ้านครับ "
+
" บ้านผมอยู่ไม่ห่างจากตรงนี้ ถัดจากซอยนี้ไปก็คงถึงแล้วครับ "
" ขอบคุณนะครับที่ยอมเสียเวลา...มากับคนดวงซวยช่วงนี้แบบผมน่ะ "
ชายตัวโตเดินหงอยนำไปก่อนแล้วล่ะ ฟิ้ว—
“อื้มๆ ได้ครับ.. อ่ะ ถ้านำลิ่วแบบนั้นระวังจะเจออะไรเข้านะครับ” หนุ่มผมสีเชอร์รี่เตือน ก้าวขาตามให้ทันด้วยความเร็สใกล้เคียงในเวลาไม่นานนัก
“อืม...”
“จริงๆมันก็แค่ปรากฎการณ์ธรรมชาติที่จะพลาดหรือเจอเรื่องใจเสียบ้างล่ะนะครับ เปผ้นคนอื่นคงบอกแบบไปสะเดาะห์เร็วๆเลยอะไรงี้แน่”