"ดีใจจัง"
เธอตอบสั้นๆพร้อมกับยิ้มอย่างสดใสให้ เธอรู้ว่าถ้าเป็นอีกฝ่ายล่ะก็ อะไรแบบนี้เป็นคำพูดจากใจจริงแน่ๆ
ไม่นานๆก็มาถึงหน้าห้องน้ำแต่ก็ชะงักไปนิดหน่อย ดวงตามองไปทางหางตาฝั่งซ้ายเพราะเหมือนจะเห็นอะไรขยับอยู่แต่พอหันไปมองก็ไม่เห็นอะไรอยู่เลย
"..."
"ชิรุฮะ..."
ก่อนที่จู่ๆก็จะเรียกอีกฝ่ายขึ้นมา
เธอตอบสั้นๆพร้อมกับยิ้มอย่างสดใสให้ เธอรู้ว่าถ้าเป็นอีกฝ่ายล่ะก็ อะไรแบบนี้เป็นคำพูดจากใจจริงแน่ๆ
ไม่นานๆก็มาถึงหน้าห้องน้ำแต่ก็ชะงักไปนิดหน่อย ดวงตามองไปทางหางตาฝั่งซ้ายเพราะเหมือนจะเห็นอะไรขยับอยู่แต่พอหันไปมองก็ไม่เห็นอะไรอยู่เลย
"..."
"ชิรุฮะ..."
ก่อนที่จู่ๆก็จะเรียกอีกฝ่ายขึ้นมา
Comments
ไม่มีอะไรอยู่ตรงนั้น มีแค่ลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านหลังใบหูอย่างไร้ทิศทาง
เหมือนกำลังเตือนบางอย่างที่ไม่มีใครพูดถึง
“…มีอะไรเหรอ?”
เธอถาม และเงียบไป
ขยับมายืนเคียงกันอย่างเป็นธรรมชาติ ท่าทางไม่ใช่ความหวาดกลัว แต่คล้ายกับเธอกำลังฟังบางอย่างที่คนอื่นไม่ได้ยิน
"หลังจากนี้อยากจะทานอะไรหน่อยจัง..."
ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นกระตือรือร้นนิดหน่อยแล้วรีบล้างหน้าตรงซิงค์ที่อยู่ด้านหน้าห้องน้ำไปด้วย
ที่เรียกเพราะอยากมั่นใจว่าระหว่างที่เธอรู้สึกอะไร เพื่อนของเธอยังอยู่ตรงนี้ด้วย...
แค่ยืนฟังเสียงน้ำไหลจากก๊อกห้องน้ำที่เป็นจังหวะสม่ำเสมอ
และเสียงลมหายใจของอีกฝ่ายที่สะท้อนกลับมาในห้องที่ไม่ใหญ่ไปกว่านี้
“อยากทานอะไรเหรอ—ไปด้วยกันดีไหม” ถามน้อย ๆ ตามน้ำไป
เธอช่างสังเกตนะ
การพูดถึงสิ่งที่อยากทานฟังดูเป็นเรื่องธรรมดา แต่น้ำเสียงที่แฝงความกระตือรือร้นนั้น บ่งบอกได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้แค่พูดเพียงเพื่อเติมบทสนทนาแน่ ๆ
เธอเงยหน้าที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำขึ้นมาก่อนจะกลอกตาครุ่นคิดนิดหน่อย
"ร้านที่เราแวะไปด้วยกันบ่อยๆ"
"มีไทยากิกับไดฟุกุขายด้วย"
การตอบกลับของอีกฝ่ายทำให้เธอสบายใจขึ้นเยอะเลย หลังจากที่ใช้ผ้าเช็ดหน้าโดยใช้ฝั่งที่ไม่ตกพื้นซับๆน้ำออกก็กลับมาเป็นฮิสึรุที่เอี่ยมอ่องเหมือนตอนก่อนไปซ้อมแล้ว
"จะรีบเปลี่ยนชุดแล้วรีบกลับมานะ"
ขณะมองอีกฝ่ายที่ตอนนี้ดูสะอาดเอี่ยมเหมือนเดิม ท่าทางกระตือรือร้นกลับมาแล้ว ทำให้เธอรู้สึกเบาใจขึ้นอย่างประหลาด
จนกระทั่งอีกฝ่ายเตรียมจะหมุนตัวกลับเข้าไปเปลี่ยนชุด เสียงของเธอก็ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา
“ถ้าให้เลือกระหว่างไทยากิกับไดฟุกุ…”
เธอเว้นช่วงไว้เล็กน้อย ยกปลายนิ้วแตะคาง ราวกับกำลังคิดจริงจัง
“ไดฟุกุของร้านนั้น ไส้ถั่วแดงเค็มหวานพอดีเลยนะ”
+
หรืออาจแค่ยืนยันว่า ‘ทุกอย่างยังเหมือนเดิม’
เธอเลื่อนสายตากลับมาคุณ ลมเย็นบางเบาจากช่องระบายอากาศวันนี้ดูพัดลงมาใกล้เกินกว่าที่ควรเป็น
เธอไม่ได้พูดอะไร แค่ขยับถอยเล็กน้อย มาพิงผนังด้านข้างของซิงก์แทน
“งั้น—ฉันรอแถวนี้นะ”