(+)
"โยโกะจะบอกอะไรยูริซังได้บ้างนะ"
สองมือกอดออก ศีรษะเอียงไปด้านข้างเล็กน้อยพร้อมสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะนึกบางอย่างได้
"ขนม! มาถามโยโกะเรื่องทำขนมได้เสมอนะคะ"
"แล้วก็ๆ ถ้าอยากให้ทำขนมให้ล่ะก็ บอกมาได้เลยค่ะ!"
เธอยิ้มแย้ม ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าและแววตาที่ดูภูมิใจสุดๆ
"โยโกะจะบอกอะไรยูริซังได้บ้างนะ"
สองมือกอดออก ศีรษะเอียงไปด้านข้างเล็กน้อยพร้อมสีหน้าครุ่นคิด ก่อนจะนึกบางอย่างได้
"ขนม! มาถามโยโกะเรื่องทำขนมได้เสมอนะคะ"
"แล้วก็ๆ ถ้าอยากให้ทำขนมให้ล่ะก็ บอกมาได้เลยค่ะ!"
เธอยิ้มแย้ม ก่อนเอ่ยด้วยสีหน้าและแววตาที่ดูภูมิใจสุดๆ
Comments
"หืม~ ขนมงั้นสินะ ผมไม่ค่อยถนัดเรื่องนั้นอยู่พอดีเลย เอาไว้ถ้าโยโกะว่างเมื่อไหร่ค่อยทำมาให้ชิมก็ได้ครับผมไม่กล้าสั่งให้โยโกะทำอะไรตามใจผมหรอก^ ^" แน่นอนว่าเขาเป็นคนขี้เกรงใจอีกอย่างอีกฝ่ายกำลังเรียนอยู่ด้วยไหนจะเรื่องปรับตัวเรื่องการบ้านก็เลยไม่อยากรบกวนเวลามาก
+
"ยูริซังชอบคุกกี้แบบไหน บอกโยโกะได้เลยนะคะ"
เธอยิ้มร่าด้วยความดีใจ รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อคิดว่าจะได้อบคุกกี้ให้ใครสักคน
ซึ่งเมื่อมาถึงทางเข้าบ้าน ก็ถึงเวลาที่จะต้องแยกกันแล้ว
"ถ้าอย่างนั้น แยกกันตรงนี้นะคะ"
"อ่ะ จริงด้วยค่ะๆ "
(+)
ก่อนที่จะแยกกัน ร่างเล็กหมุนตัวหันกลับมามองคุณ
"พอดีว่า ที่คูเมอิใกล้จะถึงงานวัฒนธรรมแล้ว ยูริซังจะไปไหมคะ?"
เพราะอีกฝ่ายเป็นศิษย์เก่า บางทีเขาก็อาจจะแวะไปเยี่ยมที่โรงเรียนบ้าง
"เผื่อว่าโยโกะเจอยูริซัง จะได้อบคุกกี้ไปฝากค่ะ!" แววตาตื่นเต้น
พออีกฝ่ายถามเรื่องงานวัฒนธรรมเขาก็คิดไปแปปนึงว่าวันนั้นต้องทำอะไรบ้าง
"อ้อ ไปสิครับ~ เป็นงานของโรงเรียนที่เคยเรียนมาก่อนเลยกะว่าจะไปช่วยงานเค้าพอดีน่ะครับ"
"ถ้าอย่างนั้นเอาไว้เจอกันวันงานนะครับ~"
+
"เห็นโยโกะบอกว่าเหงาปกติอยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆรึเปล่าครับ(?) ถ้าเป็นไปได้กับคนที่ไม่สนิทมากอย่าให้ใครรู้เด็ดขาดนะครับว่าอยู่คนเดียว" ไม่รู้ว่าจะก้าวก่ายมากไปไหมแต่เขาก็พูดออกไปเพราะความเป็นห่วง