ราตรีกาลเงียบงัน แต่กลับมีเพียงเสียงกระพือปีกดึงขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัด

ปีกสีน้ำเงินเข้มดั่งรัตติกาลสะบัดไหว ขับประกายเงาลึกเมื่อกระทบแสงจันทร์ ปีกกว้างสยายออกเพื่อลดแรงปะทะก่อนจะหุบลงเมื่อร่อนลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวล

แสงจันทร์ฉายลงบนเรือนผมสีดำขลับ ขณะเดียวกันก็ขับให้นัยน์ตาสีอำพันยิ่งสว่างในความมืด

เบสเตียห์มิได้จับจ้องสิ่งอื่นใดนอกจากร่างของสาวงามที่ยืนรอเธออยู่ตรงนั้น..
+