(ขอเนียนรู้จักนะคะ มาทักทายแปะๆแบบเข้าใจจับไม่ได้สักที😂🤣)
"สายัณห์สวัสดิ์"
เขาเดินเข้ามาหาพร้อมโบกมือทักทาย
"ไม่คิดว่าจะยังมีคนอยู่ตรงนี้"
"อ่ะ..นั้นมัน"
เขามองดอกไม้ในมืออีกฝ่าย
"จับได้แล้วสินะ เก่งดีนิ"
"สายัณห์สวัสดิ์"
เขาเดินเข้ามาหาพร้อมโบกมือทักทาย
"ไม่คิดว่าจะยังมีคนอยู่ตรงนี้"
"อ่ะ..นั้นมัน"
เขามองดอกไม้ในมืออีกฝ่าย
"จับได้แล้วสินะ เก่งดีนิ"
Comments
“อะ…เช่นกัน”
หันไปมองอีกฝ่ายแล้วก้มหัวทักทายเล็กน้อย
“ขอบใจนะ แล้วเจ้า…“
มองไปที่มืออีกฝ่ายเงียบๆก่อนจะเงยหน้ามาตอบ
”อืมๆ เจ้าทำได้ดีมากแล้วหละ“
ทำสีหน้าเข้าอกเข้าใจสุดๆ
"มันต้องมีสักครั้ง.."
เขาแหงนหน้ามองเหล่าเกสรแลพูดด้วยความเจ็บใจ
"ทั้งๆ ที่มีอยู่มากมายแต่ทำไมถึงยากนักนะ"
เขาบ่นออกมา
"แล้วนายทำได้ยังไง?"
เขาถามด้วยความสงสัยและเผื่อว่าจะลองทำตามดู
นึกถึงความพยายามอันแสนทรมาณพวกนั้น
“ตอนที่จับได้จริงๆใช้เทคนิควิ่งไปใกล้ๆก่อน มองรอบๆให้ดีระวังสะดุดระวังเพื่อน แล้วค่อยๆเดินไปจับดอกไม้ช้าๆ”
เขาตอบอย่างจริงจังพลางครุ่นคิด
“อื้ม…แต่บางทีมันก็ปลิ้วออกจากมือเจ้าได้ด้วย….โชคข้าว่ามันก็สำคัญนะ”
“และหากเจ้าต้องการข้าก็ช่วยได้นะ”
เขามองอีกฝ่ายอย่างจริงใจคิดว่าช่วยกันอาจจะเป๋นไปได้กว่าก็เป็นได้
ตามอย่างเข้าใจ ก่อนจะดีดนิ้วขึ้นราวกับคิดอะไรออก
"ฉันอาจจะใจร้อนเกินไป"
"โชค?....งั้นคงยาก"
แต่เมื่อพูดถึงเรื่องโชคเขาได้แต่ถอนหายใจเขาเกิดมาพร้อมคำว่าโชคร้ายติดตัวเขาคงจะหวังพึ่งสิ่งนี้ไม่ได้
"ขอบคุณสำหรับน้ำใจ"
"แต่ขอปฏิเสธ...ฉันยังไม่อยากยอมแพ้น่ะ"
เขาเข้าใจความหวังดีของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี แต่เขาแค่อยากลองด้วยตัวเองก่อน
เขาพยักหน้ายอมรับคำพูดอีกฝ่าย
ก่อนจะนึกอะไรบางอย่างออกแล้วล้วงเอาลูกอมออกมาจากกระเป๋า
”เอานี่ไปสิ“
ในมือมีลูกอมหลากหลายรสชาติให้อีกฝ่ายเลือกหยิบ
”ถือว่าพักเหนื่อยจากการจับเกสรดอกไม้“
เขารับลูกอมมาจากอีกฝ่าย
โดยเลือกเป็นสีเหลือง หลังจากที่เอาเข้าปากไปไม่นานรสชาติเปรี้ยวแหลมโดดขึ้นมาจนเขาต้องเผลอทำหน้าย่นโดยไม่รู้ตัว
"ตาสว่างเลยแฮะ"
"ฮะๆ แต่รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะ"
"ขอบใจมาก"