"...ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร" รู้สึกเหมือนเป็นตัวร้ายเลยแฮะ
"ถ้าเธออยากอยู่ก็อยู่เถอะ ฉันไม่ได้มีสิทธิ์บังคับอะไรตั้งแต่แรกแล้ว" ก็แค่เห็นว่าพวกชุดเดรสมันคงจะไม่ได้ทำให้อุ่นอะไรนักในอุณหภูมิเท่านี้เลยแนะนำให้เธอกลับไปอยู่ในห้องงานเลี้ยวที่มันอุ่นหน่อยก็เท่านั้น
"ถ้าเธออยากอยู่ก็อยู่เถอะ ฉันไม่ได้มีสิทธิ์บังคับอะไรตั้งแต่แรกแล้ว" ก็แค่เห็นว่าพวกชุดเดรสมันคงจะไม่ได้ทำให้อุ่นอะไรนักในอุณหภูมิเท่านี้เลยแนะนำให้เธอกลับไปอยู่ในห้องงานเลี้ยวที่มันอุ่นหน่อยก็เท่านั้น
Comments
ลูนาเรียพึมพำกับตัวเอง
"แต่ก็จริงนะ... มันหนาวกว่าที่คิด"
เธอเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง ก่อนจะขยับเข้าใกล้อีกฝ่ายเล็กน้อย
ลูนาเรียยิ้มบาง ๆ อย่างรู้สึกผิดปนขบขัน
"แต่ถ้ารุ่นพี่ไม่ว่าอะไร ฉันขออาศัยไออุ่นจากตรงนี้สักครู่ได้ไหมคะ?"
จนกระทั่งลมเย็นพัดมาอีกระลอกจึงอดเอ่ยถามไม่ได้
"เธอชอบชาหรือช็อคโกแลตร้อนมากกว่ากัน?"
"อืม... ดิฉันชอบทั้งสองอย่างเลยค่ะ แต่ถ้าให้เลือก..."
เธอหยุดไปชั่วครู่ก่อนจะยิ้มบาง ๆ
"ดิฉันคิดว่าคืนนี้... ช็อกโกแลตร้อนอาจจะเหมาะกว่านะคะ อากาศเย็นแบบนี้ ได้อะไรหวาน ๆ อุ่น ๆ คงจะดีมากเลย"
เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะหันมามองรุ่นพี่ด้วยแววตาอยากรู้
"แล้วรุ่นพี่ล่ะคะ?
"พีโค่" เขาส่งเสียงเรียกพัฟบอลของตัวเองออกมา
"..." แต่เจ้าตัวดันไม่ตอบเสียอย่างนั้น
"เฮ้อ..." ถอนหายใจแล้วก็ได้แต่เอื้อมมือไปหิ้วเจ้าขนฟูออกมาจากผมบริเวณหลังคอตัวเอง
"หลับอีกแล้ว.. ตื่นเร็วพีโค่" จิ้มแก้มเจ้าก้อนย้ำๆ
"--มุ เอ้! พีโค่ไม่ได้หลับน้า!" ตื่นมาก็โวยวายรีบแก้ตัวทันที