#ESRA_Starlit #ESRA_Roleplay
3 Feb | หอเต้นรำ
/องค์หญิงทรงนั่งสนทนาธรรมอยู่ สายตากวาดมองทุกคนอย่างมีเลศนัย ในหัวคิดสิ่งใดอยู่ไม่อาจมีใครทราบได้
/เธอป้องปากซุบซิบกับผู้ช่วยพัพบอล บ้างก็ดึงคนแถวนั้นเข้ามาพูดคุยสนุกปาก
(จะมาเป็นคนที่โดนนินทาหรือร่วมนินทาก็ได้หนา–)
3 Feb | หอเต้นรำ
/องค์หญิงทรงนั่งสนทนาธรรมอยู่ สายตากวาดมองทุกคนอย่างมีเลศนัย ในหัวคิดสิ่งใดอยู่ไม่อาจมีใครทราบได้
/เธอป้องปากซุบซิบกับผู้ช่วยพัพบอล บ้างก็ดึงคนแถวนั้นเข้ามาพูดคุยสนุกปาก
(จะมาเป็นคนที่โดนนินทาหรือร่วมนินทาก็ได้หนา–)
Comments
เดินถือจานที่มีมาการองและทาร์ตผลไม้ มาหยุดอยู่ข้างตัวหญิงสาวพร้อมส่งยิ้มอ่อนโยนให้กับเธอและพัฟบอลของเธอด้วย
/เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อของผู้มาใหม่
"จะบอกว่าเรื่องสนุกก็..." /ปลายนิ้วแตะแก้มเอียงพลางสายตาเหลือบมองขนมในจาน
"ว่าแต่งานเต้นรำครั้งนี้ได้เต้นกับสาวคนไหนแล้วรึยังคะ?"
"กินด้วยกันก็ได้นะ"
ยื่นจานของหวานให้กับหญิงสาวพร้อมกับกินมาการองในมือหมดทั้งคำ แล้วตอบคำถามต่อ
"อืมม..มีแค่สเตล่าคนเดียวน่ะ"
ตั้งแต่เข้างานมาก็มีแค่เพื่อนสาวจากซิลฟลอกาลาที่เขาเต้นรำด้วย
"แล้วเธอล่ะ? คงจะมีหนุ่มๆ มาขอเต้นรำด้วยเยอะแยะเลยล่ะสิ"
/เท้าคางมองยิ้มๆก่อนจะเอื้อมมือหยิบขนมในจานมากกิน
เสียงกระซิบกระซาบนั้นดังเข้าสู่โสตประสาทของใครบางคนเข้าอย่างจัง ศีรษะน้อยหันขวับ ดวงตาจ้องเขม็งไปยังต้นเสียง
"ท่านกล่าวถึงกระผมว่าอะไรนะขอรับ!!?" เสียงบู้บี้ดังขึ้นพร้อมกับร่างที่พุ่งไปหาด้วยความเร็วแสง
ใช่แล้ว สิ่งมีชีวิตที่มุมปากมีเศษขนมเปรอะซึ่งกำลังเท้าเอวหาเรื่องอยู่นี้ไม่ใช่คน แต่เป็นพัฟฟ์บอล และดูเหมือนว่ามันจะไม่เกรงกลัวใครเลยด้วย
/คุยกับผู้ช่วยตัวเองครู่หนึ่งก่อนจะคลี่ยิ้มมองเจ้าตัวน้อยที่มาใหม่
"กำลังพูดคุยกันอย่าว่าเธอคือราชสีห์หรือหนูกันแน่^^"
"แต่ใจกล้าเช่นนี้เธอคงเป็นราชสีห์สินะ"
/เท้าคางมองด้วยรอยยิ้ม
"แน่นอนขอรับ 'ฮูฮ์' ผู้นี้ทั้งสง่างาม ทั้งอาจหาญเช่นนี้ มีแต่คนมีตาหามีแววไม่เท่านั้นที่คิดว่ากระผมเป็นหนู" น้ำเสียงแสนภูมิอกภูมิใจบอกกล่าว
"เจ้าก็คิดเหมือนกับนายท่านของเจ้าใช่หรือไม่?" เขาเอ่ยถามพัฟฟ์บอลสีชมพูข้างกายอีกคน
/ปรบมือแปะๆพร้อมกับพัพบอลน้อยที่พยักหน้าเห็นด้วยกับนายของมัน
"แต่คุณเจ้าป่าผู้สง่างามคะ..." /ยื่นกระดาษเช็ดปากบนโต๊ะพลางโน้มตัวกระซิบ
"มีขนมติดหน้าอยู่นะ~"
"ตรงนี้^^" /จิ้มมุมปากตัวเองบอกตำแหน่งให้รู้
..แย่แล้ว
มีขนมติดอยู่จริง ๆ ด้วย!!
ภูติที่กำลังเหงื่อตกรีบใช้มือแสร้งทำเป็นปัดผม(ขน) พลันเศษขนมที่ติดอยู่ก็หายไปพร้อมกับประกายแสงจาง ๆ
"ม- ไม่มีสักหน่อยขอรับ" เขาเว้นช่องกระแอม "ยังไงก็ตาม หากพวกท่านเห็น พวกท่านก็ไม่ควรนินทานะขอรับ คนที่เขาได้ยินจะรู้สึกไม่ดีเอาได้นะ ควรจะ บลา ๆ ๆ ..."
+
"เจอตัวแล้ว!"
เพียงแค่ได้ยินเสียงนี้ ร่างของฮูฮ์ก็แข็งเป็นหิน ก่อนที่เจ้าของเสียงจะเอ่ยต่อเสียงใส
"อา~ สายัณสวัสดิ์ค่ะ คุณวาเลนเทีย วันนี้สวยมากเลยนะคะ สีชุดเข้ากับคุณมากเลย"
เธอคือ 'มูลาห์' นายท่านของเขานั่นเอง...
"พูดคุยออกรสเชียวนะครับเลดี้"
เสียงทุ้มนุ่มปรากฏขึ้นเบื้องหลังของหญิงสาว พลันปรากฏร่างของชายหนุ่มคนหนึ่ง ถือน้ำส้มใส่แก้วทรงสูงเดินตรงเข้ามาหาเธอ
"ไม่ได้เจอกันสักพักเลยนะโมริ"
เผยรอยยิ้มอบอุ่นเหมือนเช่นเคย
"เอลิเซ่ล่ะ?"
เอ่ยถามถึงน้องสาวที่เรียนโรงเรียนนี้เหมือนกัน
/ปิดปากอย่างประหลาดใจ
"ใช่แล้วไม่ได้เจอกันสักพักเลย เอลิเซ่เป็นไงบ้านคะ?"
เขาลูบคางตนเอง คิ้วคู่สวยขมวดเข้าด้วยกันอย่างสงสัย
“ก็คงเทียวไปเทียวมาพูดคุยพบปะกับคนอื่นเหมือนเคยนั่นแหละ”
เดาได้ไม่ยากว่าย้องสาวตัวดีจะไปไหนได้ ก่อนที่นัยน์ตาสีแดงสดจะเลื่อนลงมามองคนเป็นรุ่นน้อง
“วันนี้แต่งตัวงดงามเชียว เป็นเลดี้เต็มตัวแล้วสินะ”
เขายกยิ้ม
/มือทาบแก้มมองซ้ายขวา
"ตายจริง ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ^^"
"พี่ก็หล่อไม่เบา สมเป็นสุภาพบุรุษแห่งโซลาลิสเลย อืม...หรือต้องเรียกอะไรนะรูปะ?"
/ขยับหูซุบซิบกับพัฟบอล
"อ้อ~ ดูสมกับเป็นพ่อไมโครเวฟบอยเลยล่ะค่ะ♡✨️"
กำมือขึ้นมาปิดปากตนเองขบขัน
"ไมโครเวฟบอย?"
คิ้วได้รูปยกขึ้น ดูไม่เข้าใจศัพท์ที่หญิงสาวเอ่ยถึงสักเท่าไหร่ นั่นหมายความถึงอะไรกันแน่
"ว่าแต่ ไม่ไปเต้นรำกับคนอื่นเหรอ?"
/ใส่ลีลาไปเยอะเลยก่อยหน้า ตอนนี้คือช่วงนั่งพัก
"แล้วพี่เถอะ เต้นกับสาวคนไหนแล้วหรือยังเอ่ย~"