ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
“มาที่นี่บ่อยๆ หรือ องค์หญิง?”
ริมฝีปากที่เคยขยับไปเพื่อปราม กลับเริ่มปรากฏรอยยิ้มบางที่มุมปากแทน
“มาที่นี่บ่อยๆ หรือ องค์หญิง?”
ริมฝีปากที่เคยขยับไปเพื่อปราม กลับเริ่มปรากฏรอยยิ้มบางที่มุมปากแทน
Comments
หญิงสาวยกยิ้มพลางเดินสวนผ่านเขาไปช้าๆ ปลายมือสัมผัสลูบไหล่เจเรเมียคล้ายว่าให้เขาอย่าได้ห่วงเธอนัก สัมผัสที่เย็นวาบผิดแปลก หากสังเกตุคงจะได้เห็นว่าถุงมือสีขาวนวลได้ถูกถอดไปตอนไหนแล้วก้ไม่ทราบ
"อย่าเป็นห่วงฉันไปเลยค่ะ" เสียงกระซิบแผ่วล่องลอยไปตามสายลม
ก่อนที่เธอจะละมือออกมาจากกายคนตรงหน้า
+
วิลเฮลมิน่าไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไปในทันที หญิงสาวหันกลับไปมองเขาด้วยรอยยิ้มที่ยากจะคาดเดา
"ไม่หรอก" เธอโกหกโดยที่ไม่ได้พยายามจะปิดบัง ไม่นานก็ได้ละสายตากลับไปมองภาพตรงหน้าแทน สายลมพัดผ่าน กลิ่นดอกไม้ที่ผลิบานในยามค่ำโชยตามกระแส +
ตามนิยามคำว่าโรแมนติค นี่ก็คงใกล้เคียงที่สุดแล้วกระมังสำหรับเธอ
"ฉันขอถามอะไรได้หรือไม่ ลอร์ดซินแคลร์?" เธอถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ