"หว้ายยย--" พอกระสุนพลาดก็ตกใจ เหมือนจะโชคไม่ค่อยดีแฮะ
แต่ไม่เป็นไร ยังมีโอกาสที่สอง ที่-...
"ใครมันจะไปทำท่านี้ได้ค้าาาาาาาา ม่ายอ๊าวววว" .·´¯`(>▂<)´¯`·.
แม้ว่าจะพยายามต่อสู้อย่างหนักหน่วง สุดท้ายก็... โครม เจ๊ง
(มาเป็นคนไทยคนแรก-)
แต่ไม่เป็นไร ยังมีโอกาสที่สอง ที่-...
"ใครมันจะไปทำท่านี้ได้ค้าาาาาาาา ม่ายอ๊าวววว" .·´¯`(>▂<)´¯`·.
แม้ว่าจะพยายามต่อสู้อย่างหนักหน่วง สุดท้ายก็... โครม เจ๊ง
(มาเป็นคนไทยคนแรก-)
Comments
“เป็นอะไรมากไหม?”ยื่นพลาสเตอร์
แน่นอนว่าชนซะแรง นอกจากล้มหัวฟูแล้วเศษกำแพงเต็มตัวอีกต่างหาก
“ฮ เฮียวโดคุง..” มองด้วยสายตาซาบซึ้ง ( o̴̶̷᷄ ·̭ o̴̶̷᷅ )
“ขอบใจน้า น่าจะไม่เป็นอะไรมากหรอก” แต่ไม่ปฏิเสธน้ำใจพลาสเตอร์ก็รับมาดีๆล่ะ
“แต่แบบนี้ชั้นก็โดนยิงแล้วอะจิ” (˚ ˃̣̣̥ω˂̣̣̥ )
เพราะหลบกำแพงไม่พ้น
แทนที่จะเป็นห่วงแต่สิ่งที่เธอได้ยินก็ไม่พ้นเสียงหัวเราะคิกคักล้อเลียนที่เธอล้ม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงหวานดัดจริต(...)
เดินไปหาเพื่อช่วยพยุงเพื่อนสาวขึ้นมา
"แหม แหม"
"เกือบไปแล้ว แย่หน่อยน้า~"
ก่อนจะหยิบพู่กันที่จุ่มหมึกแล้วเรียบร้อยขึ้นมา
"ต่อไปก็ถึงเวลาเก็บศพแล้วจิเนี่ย" ><
แต่พอเห็นพู่กันจุ่มหมึกแล้วก็ยิ้มแหยๆ ม-ไม่รอดแล้วเรา!?
"ม่ายน้าาา จะโดนเก็บซะแล้ว ช่วยด้วยค่าา" ~(>_<。)
เห็นเพื่อนอิน เราเล่นตามน้ำด้วยละกัน ถึงจะโดนเขียนหน้าจริงๆก็เถอะ
"แต่ก่อนจะตายดันนึกถึงตอนจบของนิยายที่เคยอ่านไว้" วาด \\\ กลางหน้า
"ก็เลยฟินจนกระอักเลือดแล้วตายอย่างสงบ"
ลากพู่กันจากล่างปากลงมา
เสร็จแล้วก็หัวเราะคิกคัก
"อื้อ! แบบนี้แหละเหมาะมาก!"
"ง่า นี่มันเขียนทั้งหน้าเลยนะมุกิจัง ขืนเดินไปไหนมาไหนอายแย่เลย"
"แล้วล้างออกได้ตอนไหนอ่า ล้างสบู่ออกมั้ยเนี่ยมุกิจัง" ಥ_ಥ
เขียนเสร็จไม่ถึงสามวิถามหาวิธีล้างซะแล้ว
เอามือป้องหูตัวเองหันซ้ายขวา ทำเหมือนว่าไม่ได้เห็นอีกคน
"มีใครพูดอะไรอยู่แถวนี้รึเปล่าน้า"
"อ๊า~โถ่ จะมีได้ยังไงล่ะน้อ ก็เสียงของคนตายส่งมาไม่ถึงคนเป็นนี่นา" หัวเราะคิคิ
จบงานตัวเองแล้ว แถมไม่ได้ตอบคำถามอะไรสักอย่างอีกต่างหาก()
"ไม่น้ามุกิจ๊างงงงงง แล้วชั้นก็ต้องหน้าแบบนี้ไปทั้งวันอะน้าาา ม่ายยยยยยยยย" .·´¯`(>▂<)´¯`·.
กลายเป็นว่าเดินออกไปข้างนอกก็ทำหน้าฟินตลอดทาง (มันก็เข้าดีนะเนี่ย)
(ขอบคุณที่ริกมาให้เล่นจ้า)