#THK_EVENT01 #THK_ปฐมนิเทศ
[ โรลเปิด | แยกรูท ]
เสียงฝีเท้าของเหล่านักเรียนเริ่มสาวออกจากห้องไปทีละคนด้วยความกระตือรือร้นจนน่าตกใจ จนเหลือแต่ผมคนสุดท้าย ที่ยังคงคิดว่ามันไม่มีทางไปไหนได้แน่
ร่างกายผมรู้สึกอึดอัดมาสักพักแล้วหลังบัตรหายไป รู้สึกเหมือนมีคนแนบหลังอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกนั้นแหละที่ทำให้ผมมั่นใจว่า มันจะต้องอยู่ที่สักที่ในห้องนี้แน่ๆ อย่างน้อยจิตใจผมก็เชื่อแบบนั้น
[ โรลเปิด | แยกรูท ]
เสียงฝีเท้าของเหล่านักเรียนเริ่มสาวออกจากห้องไปทีละคนด้วยความกระตือรือร้นจนน่าตกใจ จนเหลือแต่ผมคนสุดท้าย ที่ยังคงคิดว่ามันไม่มีทางไปไหนได้แน่
ร่างกายผมรู้สึกอึดอัดมาสักพักแล้วหลังบัตรหายไป รู้สึกเหมือนมีคนแนบหลังอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกนั้นแหละที่ทำให้ผมมั่นใจว่า มันจะต้องอยู่ที่สักที่ในห้องนี้แน่ๆ อย่างน้อยจิตใจผมก็เชื่อแบบนั้น
Comments
"บัตรของนาย... อยู่ที่ก้นน่ะ.."
พร้อมกับเดินบังหลังให้อย่างเงียบๆ
“ เอ้ะ นาโอะจัง! ฉันนึกว่าเธอจะไปหาด้านนอกแล้ว แต่ เดี๋ยวอะไรนะ ”
มือฉันลูบจนได้รับรู้ถึงแผ่นพลาสติกแผ่น ก่อนจะรีบเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงไป
ฉันรีบหันมาแบบเขินๆ พรางเห็นเธอกันหลังให้ เธอดูเป็นคนรอบคอบกว่าที่ฉันคิดไว้อยู่เหมือนกัน
“ แต๊งกิ้วมากๆนะ! ว่าแต่เธอเจอของเธอรึยังล่ะ ”
"ฉันยังไม่เจอบัตรน่ะ คารุมินายเห็นบัตรของฉันบ้างไหม?"
เธอถามเพื่อความแน่ใจก่อนที่จะลองไปหาบัตรที่อื่นต่อ
ภาพตรงหน้าเหมือนออกมาจากฉากในหนังสยองขวัญ
นี้ใช่ที่เขาเรียกว่า 'ความน่ากลัวเหนือจิตนาการรึเปล่า'?
ที่เขาเรียกว่าการไม่เข้าใจนำไปสู่ความกลัว
เกาะนี้เต็มไปด้วยเรื่อง..แปลก? แต่นี่มันแปลกไปหน่อยรึเปล่า?
" ......? "
เธอหันไปมองด้านหลังตัวเองก่อนจะหันกลับมา
เผื่อไว้ว่าถ้าไม่มองแล้วสิ่งตรงหน้าจะหายไป
...แต่ไม่แหะ
ในขณะที่หัน แรงลมพัดของบัตรผ่านปอยผมสลวยลอยขึ้นไปในอากาศจนคุณรู้สึกได้
“ เอ เดี๋ยวก่อนนะ คุณใช่เพื่อนของพี่อิจิกะรึเปล่า ยินดีมากๆที่ได้เจอวันนี้ครับ! ”
“ มาหาบัตรเหมือนกันหรอครับ? ”
ยุบหนอ พองหนอ แค่ต้องพูดออกไป แค่เอ่ยปากออกไป
หรือไม่พอลืมตาแล้วภาพตรงหน้าอาจจะหายไป...
แต่ก็ไม่อยู่ดี
" อา...ใช่..พอดีฉันยังหาอยู่น่ะนะ "
" เออ.. "
เธอเว้นจังหวะแล้วเกาหัวตัวเอง หันซ้ายทีขวาทีแบบสับสนนิดหน่อย
" ว่าไป "
" นายลอง...เอื้อมมือไปหาช่วงบั้นท้ายนายรึยัง "
“ ขอบคุณมากๆ ให้ฉันช่วยเธอหาบัตรอีกแรงคงเป็นศีลน้ำใจที่ดี ”
ฮึ พี่อิจิกะชอบไม่ให้ฉันเล่นกับกลุ่มนี้อยู่บ่อยๆ ถ้าเกิดได้ช่วยฉันต้องได้เข้ากลุ่มนี้แน่ๆ
" ฉันว่ามันคงอยู่แถวนี้แหละ "
" เดี๋ยวฉันหาเองได้ "
เธอเอ่ยปากพร้อมกับค่อย ๆ เดินถอยหลังช้า ๆ
เพราะภาพตรงหน้าเมื่อกี้มันทำให้เธอเกิดคำถามกับความเป็นจริงของเกาะนี้
ไม่มากก็น้อย
ยูชิโนะที่เห็นสภาพบัตรของอีกฝ่ายก็รํสึกสงสารบัตร(?) แต่พอจะเดินเข้าไปหยิบก็เกรงใจ(?) เลยสะกิดไหล่ของอีกฝ่ายแทน
" บัตรอยู่ที่ก้นของนายล่- (ﾟ∀ﾟ )! "
เธอตอบด้วยใบหน้าที่ยิ้มแป้นและชี้ๆไปที่บัตรของอีกฝ่าย
“ ของแบบนั้นมันจะไปอยู่ตรงนั้นได้ไ- ”
ฉันพูดพรางมือสัมผัส ก่อนจะหยิบมันขึ้นมาดู นี่มันบัตรของฉันจริงๆ มันต้องเป็นฝันร้ายแน่ถ้าหยิบออกมาแล้วเป็นบัตรคนอื่น
“ บ้าชิบ ไม่คิดว่าจะอยู่ในที่แบบนี้ ฉันคาริมุห้อง G เธอเจอบัตรของเธอรึยัง? ”
ฉันพอจะเดาได้นะว่ามันอยู่ตรงไหน
ยูชิโนะได้แต่ยิ่มเก้อพรางพร่ำคิดในใจว่าคนตรงหน้านี่แหละที่แปลกไม่รู้สึกตัวได้ไงกันว่าบัตรติดตรงนั้นนะ!?
" โอ้ ยูชิโนะ ห้อง K จ้า! "
" ยังไม่เจออ่า คาริมุจัง(?)รู้เหรอว่ามันอยู่ไหนน่ะ!? "
ผ่านมาเห็นสภาพเพื่อนคนนี้แล้วอนาถาจนต้องเข้าไปสะกิดไหล่เรียกเขาให้หันมา
“คัจจัง”
“ขมิบก้นแรงไปรึเปล่า”
เธอพูดออกมาด้วสีหน้าว่างเปล่า
ฉันใช้มือเพื่อพิสูจน์ความจริง ก่อนจะรู้ตัว บัตรก็ถูกดึงกลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้ว
ฉันเดินห่างออกไปไม่ไกลก่อนจะหันกลับมาเต้น
“ หู้ยช่า!! อู อูนานาอูนา ถ้าไม่เกร็งไว้ฉันก็คงไม่ได้เจอเธอน่ะเส้! ”
ฉันตอบไปแก้เขิน แต่ถ้าเป็นเธอล่ะก็คงรับได้แน่ อยู่กันมานานแล้วนี่นา
“แล้วการเกร็งก้นมันเกี่ยวอะไรกับการได้เจอฉันเล่าาาา”
“ยังแถไม่เก่งเหมือนเดิมเลยนะคะ”
เอาจริงๆก็แทบจะขำก๊ากออกมาตอนที่อีกฝ่ายรู้ตัวว่าบัตรนั่นอยู่ตรงไหน
กลั้นขำแทบขาดใจ
“ไหนๆก็ไหนๆแล้ว คัจจังพอจะเห็นบัตรของเราบ้างมั้ย?”
ฉันยิ้มตอนเธอพูดถึงเรื่องบัตรที่หายไป
“ ตาถั่วแล้ว บัตรอยู่ใกล้ขนาดนี้แท้ๆ เธอมองไม่เห็นมันได้ไง ”
นิ้วเรียวลอดผ่านเข้าปอยผมและหลังหู ก่อนคุณจะรู้สึกถึงอะไรสักอย่างกระทบกับผิว
“ ทาดา✨ ไงล่ะคนสวย วิชาเสกบัตรผ่านประตูมิติของฉันน่าตื่นเต้นรึเปล่า ”
( ผมเจอมันตกในพื้นห้องน้ำ )
เรียกคนสวยงี้ก็ตอบกลับไปเลยว่าสุดหล่อ
“เดี๋ยวนี้ลีลาเยอะไม่เบานะเราอะ”
ว่าพลางขำคิกออกมาเบาๆให้กับท่าทีของเขา นายนี่ทำอะไรแบบนี้สมูทชะมัดเลย
“ว่าแต่ ไปเจอมันอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย บัตรของฉันน่ะ”
(ไม่ใช่ว่านายแอบเข้าไปในห้องน้ำหญิงนะ 🙉🧍♀️)
“ แน่นอนอยู่แล้ว พี่ฉันบอกกับปากเลยนะว่าให้ 10 คะแนนเต็ม ”
ฉันรู้สึกตกใจนิดหน่อยที่เธอรู้ว่าจริงๆแล้วมันไม่ได้มาจากประตูมิติ
“ รู้ทันอีกแล้ว นางิสะจังนี่ล่ะก็ ”
ทำหน้าหงอยๆพรางใช้มือม้วนผมแก้เขิน
“ พอดีฉันเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแล้วเห็นมันอยู่ในอ้างล้างเลยหยิบมาด้วยน่ะ ”
“ แต่คนแกล้งนางิสะได้เนี่ย ต้องเป็นคนใจร้ายมากๆแน่ ”
นัดรุ่นน้องไว้ว่าจะไปล่าท้าXด้วยกันเลยมาเดินด้อมๆมองๆแถวห้องปีสอง ตอนแรกว่าจะเดินผ่านไปแล้วเพราะไม่เห็นมีคนอยู่ แต่หางตาดันไปเห็นร่างๆหนึ่งทำท่าทางแปลกๆอยู่กลางห้องเลยหยุดดูด้วยความสนใจ
คิดว่าไม่ใช่คนแต่ดูๆไปก็เหมือนนักเรียนปกติ
“เจ้าหนู ทำอะไรน่ะ?”
ลองตะโกนจากระยะไกลดูเผื่อไม่ปลอดภัยจะได้เตรียมโกย
“ สวัสดีครับ ตกใจแทบแน่แหนะ ผมนึกว่าจะไม่เจอใครแล้ว ”
ผมพูดพรางนั่งยองพรางหาบัตรที่พื้น ก่อนจะเริ่มกวาดสายตาไปทั่วพื้น
* กร๊อบ *
“ ???? รุ่นพี่ได้ยินเสียงไหมครับ เหมือนเศษพลาสติกจะแตกเลย ”
“นายอาจจะหูแว่วน่ะ ฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย”
“ลองก้มดูตามใต้โต๊ะนะ อาจจะหล่นอยู่ในนี้แหละ”
มันไม่รู้ตัวจริงๆหรอ
ทนกลั้นขำต่อไม่ไหว ชิ่งหนีดีกว่า
“ในนี้แหละ เดี๋ยวก็เจอ”
“ฉันมีนัดต้องรีบไปแล้ว หาให้เจอนะน้องชาย!”
“นี่ บัตรนายตกพื้นอยู่”
จากนั้นเสียงที่คุณไม่ทราบแหล่งก็ดังอยู่ในหัวจนน่าอัศจรรย์ใจ
( ขอบคุณนะ ฮีโร่แห่งไทเฮ )
” โอ้ แปลกแฮะ ก็หาจนทั่วแล้วแท้ๆ แต้งกิ้วหลาย ไว้ฉันจะตอบแทนนะ ”
รอยยิ้มหวานๆส่งให้คุณด้วยความจริงใจก่อนจะเห็นมีเศษกางเกงติดมากับบัตรด้วย💔
°0(ฮ..ฮีโร่!!!???)
>ค่าความเหลิงเพิ่มขึ้น35%
"ไม่เป็นไร ฉันไม่ต้องการ"
>เก๊กเสียงหล่อพร้อมใบหน้าที่เข้มกระชากวิญญาโดยมีเศษกางเกงปลิวออกมาเป็นออร่า
“ . . . ”
ไม่พูดอะไรทั้งที่เห็นว่ามีบัตรเสียบคาตูดอยู่ แต่พอเดินออกไปไม่สนใจอยู่ๆสมองก็เริ่มคิดว่า ‘ มันไม่รู้จริงๆหรอหรือกล้ามเนื้อตูดไอ้บ้านั่นมันด้านชาแล้ว ’ ด้วยความตาใจเขาเดินกลับไปอีกครั้งก็ยังเห็นคาริมุหาบัตรอยู่
” เวรเอ้ย! “
ทำไม่ไหวเดินตรงดิ่งเข้าไปกระชากบัตรที่เสียบตูดอยู่อย่างไม่ออมแรฃจนกางเกงคาริมุขาด
คาริมุ พ่ายแพ้
"บัตร..อยู่..ข้าง..หลัง..ก้น..ค่ะ.."
* ป็อก *
เสียงบัตรพลาสติกตกลงปริศนา ฉันที่พึ่งตั้งสติได้จึงหันไปมองด้วยความรู้สึกระทึก
“ เจ้ย!! เธอมาทำอะไรตรงนี้เนี่ย แล้วเรื่องบัตรที่เธอพูดถึงมันก็ ”
ฉันลองจับบริเวณที่เธอบอกอย่างตั้งใจก่อนจะเห็นมันอยู่ที่พื้นซะแล้ว
“ อยู่นี่นี่เอง! แฮะ ถ้าฉันไม่ได้เธอมันก็คงต้องหายไปตลอดกาลแน่ ”
เขาหาได้ด้วยตัวเองได้อยู่แล้ว แต่ไม่รู้สึกว่าอยู่ที่ก้นเลยได้ไงก่อน
"ดีใจที่พบบัตรได้นะคะ.."
"ขอตัว."
แล้วเธอก็กลับหายเข้าไปในความมืด