(5555ขนาดนี้แล้วขอบวกสักหน่อยนะคะ-)
มิคาสึกิต้อนรับลูกค้าใหม่เสร็จก็ค่อยเดินมาหาคนหน้าทะมึน
"ขนมอร่อยไหมโยชิมิทซึซัง? หรือว่า..ได้คำทำนายไม่ดีงั้นเหรอ? (´ . .̫ . `)"
เหลือบตามองไพ่คำทำนายบนโต๊ะที่มาพร้อมกับเซ็ต
มิคาสึกิต้อนรับลูกค้าใหม่เสร็จก็ค่อยเดินมาหาคนหน้าทะมึน
"ขนมอร่อยไหมโยชิมิทซึซัง? หรือว่า..ได้คำทำนายไม่ดีงั้นเหรอ? (´ . .̫ . `)"
เหลือบตามองไพ่คำทำนายบนโต๊ะที่มาพร้อมกับเซ็ต
Comments
เห็นอีกฝ่ายเดินมาก็กังขาในใจจนกระทั่งได้ยินคำถาม
จะว่าไปเรื่องอร่อยไม่อร่อยก็ไม่ทันได้คิด [<<เป็นคนไม่ใส่ใจเรื่องของกินนัก] แต่พอโดนสะกิดเรื่องคำทำนายทำเอาชะงักกึก
“รสชาติอร่อยดีครับมิคาซึกิซัง” ตอบไปพร้อมส่งรอยยิ้มประจำตัวให้ พอเห็นสายตาก็เอามือมาบังไพ่อย่างแนบเนียน
“ส่วนคำทำนายพูดยากครับว่าดีหรือไม่ดี แค่ไม่คาดคิดมากกว่า”
"แบบนี้คนทำขนมชื่นใจแน่เลย"
เขาหัวเราะ ก่อนจะส่งสายตาอยากรู้เมื่อได้ยิน+ เห็นโยชิมิทซึปิดไพ่
"คำทำนายไม่คาดคิดงั้นเหรอ? ประมาณว่ารู้สึกเซอร์ไพรส์สินะครับ 👀"
เจ้าตัวลูบคาง
"แต่ถ้ารู้สึกว่าเป็นโชคไม่ดี ลองสั่งคัพเค้กกรี๊ดซิกเนเจอร์คาเฟ่เราไปลองสักชิ้นสิ เขาว่ากันว่าเปลี่ยนร้ายกลายเป็นดีเลยน้า"
ออกจะเซอร์ไพรซ์เกินไปด้วยซ้ำ..
เขาต่อประโยคอีกฝ่ายในใจ มือยังอยู่ที่เดิมไม่ขยับ
พอได้ยินชื่อเมนูก็คิ้วกระตุกสักสองมิลได้ เจ้าตัวไม่เชื่อเรื่องเปลี่ยนโชคแต่ตัดสินใจที่จะไม่พูด รู้ดีว่าคงเป็นประโยคขายเชิญชวนให้อุดหนุน
“เป็นชื่อเมนูที่มีเอกลักษณ์ดีนะครับ”
“แต่ผมเริ่มอิ่มแล้วล่ะ”
ไอ้อิ่มก็ส่วนหนึ่ง เขาเป็นคนทานอะไรได้ไม่เยอะนัก แต่ความไม่ไว้ใจมันมากกว่าเสียอีก…
"ว้า น่าเสียดาย แต่ถ้าโยชิมิทสึซังเปลี่ยนใจอยากสั่งอะไรเพิ่ม ก็เรียกผม ..ไม่ก็พ่อมดแม่มดคนอื่นได้ตลอดเลยนะครับ"