“คิดว่าคงจะเดินเล่นอีกรอบก่อนกลับครับ…”
เรย์จิยืนคิดพักนึงก่อนจะตอบอีกฝ่ายไป เขาไม่ค่อยถนัดกับสถานที่ที่เต็มไปด้วยผู้คนและเสียงจอแจนัก จริงๆ แล้วหลังจากแขวนทังซาคุเสร็จ ก็ตั้งใจว่าจะกลับหอโดยไม่แวะที่ไหนอีก
แต่ในเมื่อได้เจอกับรุ่นพี่ที่รู้จักโดยบังเอิญแบบนี้…
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ราวกับกำลังรวบรวมความกล้าก่อนจะพูดมันออกมา
[+]
เรย์จิยืนคิดพักนึงก่อนจะตอบอีกฝ่ายไป เขาไม่ค่อยถนัดกับสถานที่ที่เต็มไปด้วยผู้คนและเสียงจอแจนัก จริงๆ แล้วหลังจากแขวนทังซาคุเสร็จ ก็ตั้งใจว่าจะกลับหอโดยไม่แวะที่ไหนอีก
แต่ในเมื่อได้เจอกับรุ่นพี่ที่รู้จักโดยบังเอิญแบบนี้…
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเล็กน้อย ราวกับกำลังรวบรวมความกล้าก่อนจะพูดมันออกมา
[+]
Comments
“คนโนะเซมไป…สนใจไปเดินเล่นในงานด้วยกันหน่อยมั้ยครับ?”
“ อุบ—คิกคิก อะไรกัน~ ชวนแค่นี้ไม่เห็นต้องเขินเลยนี่~ ”
เธอเอ่ยพูดหยอกล้ออีกฝ่าย
“ ได้ซี่~ ไปเดินด้วยกัน-นะ? ”
เธอคลี่ยิ้มแล้วยื่นมือไปหาอีกคน
“ ไปกัน! ”
“ข-เขินอะไรกันครับ! อากาศมันร้อนเท่านั้นแหละ!”
แต่แล้วเรย์จิก็ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นมือของอีกฝ่ายที่ยื่นมาตรงหน้าชวนให้ประหม่า
+
เขาลังเลเพียงชั่วครู่ ก่อนจะยื่นมือออกไป แทนที่จะจับมือนั้น เขากลับเลือกที่จะจับชายแขนเสื้อยูกาตะของคนโนะเซมไปไว้เบาๆ แทน
“ครับ…ไปกันเถอะ คนโนะเซมไปนำเลยครับ”