“ฉันดีใจที่เธอได้สนุกไปกับมันนะ
งานนี้มีเพื่อต้อนรับเด็กปี 1 ในปีการศึกษานี้ ฉันเองก็ยินดีที่ได้พบเธอ”
เคียร่ายิ้มหวานให้เพื่อเป็นการต้อนรับอย่างอบอุ่นในฐานะรุ่นพี่
“อาจจะน่าอายเสียหน่อย แต่ฉันไม่ถนัดเต้นรำในงานเลี้ยงเท่าไหร่ค่ะ
จริงสิ… ฉันชื่อคีอารา ลาเวนดูลาร์ หรือเคียร่าก็ได้”
งานนี้มีเพื่อต้อนรับเด็กปี 1 ในปีการศึกษานี้ ฉันเองก็ยินดีที่ได้พบเธอ”
เคียร่ายิ้มหวานให้เพื่อเป็นการต้อนรับอย่างอบอุ่นในฐานะรุ่นพี่
“อาจจะน่าอายเสียหน่อย แต่ฉันไม่ถนัดเต้นรำในงานเลี้ยงเท่าไหร่ค่ะ
จริงสิ… ฉันชื่อคีอารา ลาเวนดูลาร์ หรือเคียร่าก็ได้”
Comments
เมื่อได้ยินว่าเคียร่าไม่ถนัดเรื่องเต้นรำ ลูนาเรียหัวเราะเบา ๆ อย่างเข้าอกเข้าใจ "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญขนาดนั้น บางทีการได้พูดคุยกันแบบนี้ก็เป็นส่วนที่สนุกของงานเลี้ยงเหมือนกัน"
เพียงแค่ฟังเสียงเพลงในงานก็เป็นความบันเทิงอย่างนึง แต่หากมีคนชวน เธอก็ไม่ควรปฏิเสธอยู่ดี
“เธอชอบทำอะไรงั้นหรอ ลูนาเรีย”
"ฉันชอบอยู่กับธรรมชาติค่ะ ชอบเดินป่า ฟังเสียงลมพัดผ่านต้นไม้ และเฝ้าดูดอกไม้ผลิบานตามฤดูกาล มันทำให้ฉันรู้สึกสงบและเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด"
เธอหยุดไปชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ
"นอกจากนี้... ฉันก็ชอบวาดภาพธรรมชาติด้วยนะคะ มันเป็นเหมือนการเก็บบันทึกความทรงจำของฉันในแบบของตัวเอง"
พอเห็นว่าสิ่งที่สนใจเหมือนกัน เคียร่าก็ไม่รอช้าที่จะเชิญชวนให้ลูนาเรียไปด้วยกัน
“สักวันฉันเองก็อยากเห็นงานศิลปะของลูนาเรียนะจ๊ะ”
เธอพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น มือของเธอแตะแขนเสื้อของเคียร่าเบา ๆ อย่างลืมตัว แสดงให้เห็นถึงความจริงใจและความดีใจที่ได้รับคำเชิญ (+)
เธอยิ้มบาง ๆ อย่างจริงใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามเย็นที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อน
"บางที... ครั้งหน้าเราน่าจะไปสำรวจธรรมชาติด้วยกัน แล้วดิฉันจะลองวาดภาพทิวทัศน์ที่เราพบเจอให้ดูนะคะ"