"นั่นไม่ใช่ปัญหา ไม่มีใครเก่งไปหมดเสียทุกด้าน ฉันเองก็ใช่ว่าจะเก่งอะไรด้วยเหมือนกัน"
"เพราะงั้นเราที่อ่อนหัดทั้งคุ่มาเรียนรู้ไปพร้อมกันก็ย่อมไม่เสียหายอะไร ถ้างั้นขอเสียมารยาทนะครับ เฟย์"
เขาส่งยิ้มให้เธอก่อนจะจับมือประสานกัน แล้วใช้มืออีกข้างวางไว้บนช่วงเอวของเธอ จากนั้นก็เป็นฝ่ายก้าวฝีเท้านำ เป็นจังหวะไม่รวดเร็วและนุ่มนวลราวกับใส่ใจคู่ของตนที่ไม่ถนัดการเต้นรำ
"จะเหยียบเท้าก็ได้นะ"
"เพราะงั้นเราที่อ่อนหัดทั้งคุ่มาเรียนรู้ไปพร้อมกันก็ย่อมไม่เสียหายอะไร ถ้างั้นขอเสียมารยาทนะครับ เฟย์"
เขาส่งยิ้มให้เธอก่อนจะจับมือประสานกัน แล้วใช้มืออีกข้างวางไว้บนช่วงเอวของเธอ จากนั้นก็เป็นฝ่ายก้าวฝีเท้านำ เป็นจังหวะไม่รวดเร็วและนุ่มนวลราวกับใส่ใจคู่ของตนที่ไม่ถนัดการเต้นรำ
"จะเหยียบเท้าก็ได้นะ"
Comments
มืออีกข้างขึ้นประคองไหล่อีกฝ่ายอย่างเก้ๆกังๆ เมื่อนึกกลับไปยังบทเรียนวิชาเต้นรำที่เคยร่ำเรียนมาลางๆ เท้าก็เริ่มก้าวไปตามจำหวะเพลงอย่างช้าๆ
“..ถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะเจ็บ- หวาย!”
เฟลิเซียขมวดคิ้วงง แต่เสียสมาธิไปเพียงครู่เดียวก็มากพอจะให้เธอก้าวพลาดเกือบเหยียบเท้าอีกฝ่าย
“…ขอโทษค่ะ”
เกือบเหยียบจริงแล้วไหมล่ะ
"อีกอย่างให้เธอเหยียบเท้า ยังดีกว่าก้าวพลาดแล้วล้มนะ"
เขาไม่ได้รีบร้อนและไม่ได้คิดตำหนิเธอ แต่ช่วยทำให้จังหวะมันลื่นไหลมากขึ้น เพื่อให้เธอค่อยๆ คุ้นชิน
"ไม่ชอบเหรอ เต้นรำน่ะ"
”อย่างนั้นสินะ…” เขินชะมัด
แต่อะไรก็ช่าง ขอโฟกัสกับจังหวะของตัวเองก่อนทีเถอะ!
.
.
(+)
ทุกองค์ประกอบของการเต้นรำ สำหรับเธอนั้นงดงาม
แต่การต้องก้าวตามจังหวะอย่างมั่นใจ ยืดอกขึ้นสบตาคู่เต้น ทุกอิริยาบทล้วนดูแล้วคล่องแคล่ว จึงจะเต้นรำออกมาได้อย่างสง่างามมัน…
”ชอบมากเลย“
”แค่ยากน่ะ“
…
”แต่ถึงจะพูดเชิงว่าเรียนรู้ไปด้วยกัน ก็เถอะ! เหมือนว่าวินเซนต์จะเต้นรำเป็นมาก่อนอยู่แล้วเลยรึเปล่านะ” หัวเราะ หรือไม่นายคงเก่งเลยเมื่อกี้
"เดี๋ยวพอเธอเคยชินก็จะไม่ยากแล้ว แค่ปล่อยตัวเองไปตามเสียงดนตรีก็พอ งานเต้นรำมีไว้เพื่อความสนุก ไม่ใช่ให้เคร่งเครียดเสียหน่อย"
(+)
"ก็เป็นเรื่องพื้นฐานของชนชั้นสูงนี่นา ถ้าเต้นไม่ได้เลยก็คงไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ? ฉันเองก็ยังอ่อนหัด เพียงแค่เธอยังไม่เจอคนที่เก่งกว่าฉันก็เท่านั้นเอง"