"อ๋า งี้เอง เข้าใจแล้ว สุดหล่อ"
คนพี่ว่าแล้วอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะเอ่ยชมเจ้าตัวน้อย ถ้าได้เจอกับกระต่ายขาวของเขาคงจะเข้ากันได้ดีเป็นแน่ พอมีตัวกลัมมานั่งไหล่เขาก็ลูบหัวมันเบาๆ อย่างเอ็นดู น่ารักซะจริง
"ใช่แล้ว อร่อยและสดชื่นมากเลย"
พูดไปก็เดินมาถึงโต๊ะแล้วเจ้าตัวหยิบจากเค้กที่มีส้อมวางไว้ข้างๆ ยื่นให้หญิงสาวรุ่นน้องอย่างเอาใจใส่
"อย่าลืมให้สุดหล่อแบรมเบิ้ลกินด้วยนะ"
คนพี่ว่าแล้วอมยิ้มนิดๆ ก่อนจะเอ่ยชมเจ้าตัวน้อย ถ้าได้เจอกับกระต่ายขาวของเขาคงจะเข้ากันได้ดีเป็นแน่ พอมีตัวกลัมมานั่งไหล่เขาก็ลูบหัวมันเบาๆ อย่างเอ็นดู น่ารักซะจริง
"ใช่แล้ว อร่อยและสดชื่นมากเลย"
พูดไปก็เดินมาถึงโต๊ะแล้วเจ้าตัวหยิบจากเค้กที่มีส้อมวางไว้ข้างๆ ยื่นให้หญิงสาวรุ่นน้องอย่างเอาใจใส่
"อย่าลืมให้สุดหล่อแบรมเบิ้ลกินด้วยนะ"
Comments
"ขอบคุณค่า"
เอ่ยด้วยน้ำเสียงฉะฉาน ยิ้มแป้นโชว์จุมพิตจากนางฟ้าตอบแทนคนมีน้ำใจให้ที ลีโอนอราใช้ส้อมตัดปลายเค้กให้พัฟบอลประจำตัวกิน เจ้าตัวอ้วนเคี้ยวหงุบๆ ชอบใจใหญ่
เห็นดังนั้นก็จิ้มเค้กส่วนที่เหลือกะจะกินเองบ้าง
"อ้า―"
ฟิ้วว!
+
"อ๋า!" ลีโอนอราย่นคิ้ว เธอพองแก้มดุ "แบรมเบิ้ล!"
เจ้าก้อนขนยี่หระเสียที่ไหน มันกินเค้กชิ้นใหญ่เข้าปากไปภายในคำเดียว ส่งสายตาประมาณว่า 'อะไร?' มาให้อีกต่างหาก ทำเอาลีโอนอราได้แต่อ้าปากตะลึงในความตะกละของมัน