ละสายตาจากเด็กขึ้นมองคนที่มาใหม่
เจ้าตัวเลิกคิ้วขึ้น ก่อนย่นคิ้วนิดหน่อย
กำลังคิดว่าไม่ได้โดนมิจจี้หลอกอยู่โดยส่งเด็กมาเป็นสปายใช่มั้ย(...)
หากคุณมองดูก็อาจจะดูเหมือนคนที่มาแจกลูกโป่งจริง(?) ขนาดมีเด็กเดินมาขอไปเยอะแล้วก็ยังเหลือถือไว้ขนาดนี้(...)
+
เจ้าตัวเลิกคิ้วขึ้น ก่อนย่นคิ้วนิดหน่อย
กำลังคิดว่าไม่ได้โดนมิจจี้หลอกอยู่โดยส่งเด็กมาเป็นสปายใช่มั้ย(...)
หากคุณมองดูก็อาจจะดูเหมือนคนที่มาแจกลูกโป่งจริง(?) ขนาดมีเด็กเดินมาขอไปเยอะแล้วก็ยังเหลือถือไว้ขนาดนี้(...)
+
Comments
"ชื่อนั้น..." กระแอมนิด "พอดีดิฉันคุยกับคนอื่นอยู่ตอนกรอกเลยเผลอเขียนไปแบบนั้นเจ้าค่ะ"
แบบว่าแยกสติพูดกับเขียนสมัครไม่ทัน(...)
“แล้วอยากให้เรียกชื่ออื่นหรือเปล่า? ความเสี่ยงจัง”
“เป็นคุณหนูเหรอเนี่ย ลูกครึ่งหรือเปล่า?”
เดินวนเจ้าตัวก่อนรอบนึง
“น่ารักแฮะะ”
“แจกลูกโป่งให้หมดก่อนดีมั้ยอ่ะ หรืออยากถือไปแบบนี้”
ทั้งยังโดนยิงคำถามมารัวๆ อีก?!
แต่ก็ตอบทุกคำถาม
"ลูกครึ่งอังกฤษเจ้าค่ะ เรียกดิฉันว่าอลิซาเบธก็ได้เจ้าค่ะคุณ toomuchsalt" ชื่อสุดยาว
เงยหน้ามองลูกโป่ง "แจกให้หมดก่อนดีกว่า เดินถือไปด้วยคงไม่สะดวก"
แล้วก็มีเด็กผ่านมาพอดี ให้ลูกโป่งในมือหมดเลย-
ยกมือป้องปากพร้อมรอยยิ้มตอนได้ยินชื่อ
เห็นว่าให้ลูกโป่งหมดเลยก็หัวเราะออกมา
”ให้ไปเยอะแบบนั้นเดี๋ยวเด็กก็ลอยขึ้นไปบนฟ้าหรอก“
พูดเล่น—
“ว่าแต่อลิซาเบธไม่ใช่ชื่อต้นหรอกเหรอ“
”หรือว่าเป็นลูกครึ่งเลยไม่ถือ“
พึมพำให้ได้ยิน🤔
ก็ไม่ได้ถือจริงๆ แต่ไม่ใช่เพราะเป็นลูกครึ่งสักหน่อยเจ้าค่ะ?!
"อยากเรียกนามสกุลหรือเจ้าคะ?"
"ทานากะ อลิซาเบธเจ้าค่ะ" แนะนำตัวเต็มๆ อีกครั้งให้คุณได้เลือกเรียกตามใจชอบ
ระหว่างนั้นก็ล้วงหยิบพัดในกระเป๋าขึ้นมาแทนด้วย ของมันต้องมีติดมือ
หน้าดูผิดหวัง
”เซคิกุจิ ไนโตะ“
ชี้ตัวเอง แนะนำตัวบ้าง เลือกเรียกได้ตามสะดวกด้วย
😶
“ร้อนเหรอ!?”
เลิกคิ้วทักตอนเห็นพัด
“หาอะไรเย็นๆกินมั้ย ถือว่าเดินหาคิวอาร์โค้ดไปด้วย”
ชี้ไปสักทางหนึ่ง