“ครับ”
โทวยะพยักหน้ายิ้ม ได้กินมื้อเที่ยงหน่อยก็คงจะมีแรงมากขึ้น
เจ้าตัวเดินนำหน้าไปก่อน ระหว่างทางก็คอยเอ่ยถามอีกฝ่าย
”วันแรกของการเปิดเรียน เป็นยังไงบ้างครับ?“
โทวยะพยักหน้ายิ้ม ได้กินมื้อเที่ยงหน่อยก็คงจะมีแรงมากขึ้น
เจ้าตัวเดินนำหน้าไปก่อน ระหว่างทางก็คอยเอ่ยถามอีกฝ่าย
”วันแรกของการเปิดเรียน เป็นยังไงบ้างครับ?“
Comments
"ได้กลับมาเจอเพื่อนก็สนุกดีค่ะ ใจหายเหมือนกันก็นี่ปีสุดท้ายแล้ว"
เธอหัวเราะเล็กน้อย
"แล้ววันเปิดเทอมก็วุ่นวายเหมือนเดิมเลย แต่อย่างน้อยก็ไม่มีเรียนและก็มีข้าวฟรีล่ะนะ"
ลองถามกลับไปบ้าง พูดคุยกันไประหว่างทางไปโรงอาหาร
"แล้วโทวยะคุงล่ะคะ? เปิดเทอมใหม่เป็นยังไงบ้าง?"
อ่า นั่นสินะ ปีสามเรียนเป็นปีสุดท้ายแล้วนี่นา เดี๋ยวก็จะไม่ได้เจอกันแล้วสินะ…
“เปิดเทอมมาได้เจอเพื่อนๆและสาวสวยหน้าใหม่ๆเต็มเลยล่ะครับ”
โทวยะหัวเราะเบาๆในลำคอ
“ก่อนขึ้นปีสาม ตั้งเป้าว่าจะมีแฟนให้ได้สักคนล่ะครับ”
ว่าแล้วก็ทำท่าฮึ้บชูมือขึ้น เป้าหมายที่อยากทำมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แต่บรรลุแค่ครู่เดียวก็กลับมาโสดเหมือนเดิม—
"หน้าตาดีขนาดนี้"
ฉีกยิ้มกว้างเมื่อเอ่ยชมรุ่นน้อง เห็นเขามีความสุขก็ดีแล้ว
เหมือนว่าจะเดินมาถึงโรงอาหารกันพอดี
"โทวยะคุงจะกินอะไรดีคะ? เดี๋ยวฉันไปสั่งให้ โทวยะคุงจะได้นั่งพักก่อน"
เธอหันไปหาอีกคนพลางรอคำตอบ
รุ่นพี่ฮินาเอะตาถึงสุดๆ! (แต่ทำไมถึงหักอกเรากันนะ)
เขาเอามือเสยผม มองซ้ายมองขวาคนจำนวนมากที่ยืนต่อแถวกันหยิบมื้อเที่ยง เห็นแล้วก็ชวนอึดอัดจวนจะเป็นลม
”จะดีเหรอครับ เกรงใจ…แต่ก็ขอบคุณครับ“
”ขอเป็นยากิโซบะปังก็พอ“
ว่าพลางยกมือขึ้นประกบกันเป็นท่าขอบคุณอย่างสุดซึ้ง
"โอเค งั้นเดี๋ยวรอนี่นะ"
แล้วหญิงสาวก็หายไปในหมู่คนในโรงอาหาร ซักพักก็กลับมาพร้อมกับอาหารเที่ยงตามที่สั่ง
"อ่ะ นี่ค่ะ" เธอยื่นยากิโซบะปังให้กับอีกฝ่ายและนั่งลงโดยมีข้าวปั้นลูกหนึ่งในมือ
"หลังกินข้าวแล้ว โทวยะคุงจะไปลองหาที่ไหนต่อดีคะ? บัตรที่หายไปน่ะ"
"ขอบคุณมากเลยครับ ☺️"
ไม่ทันไร เจ้าตัวก็แกะห่อออกมาแล้วอ้าปากสวบขนมปังทันทีอย่างหิวโหย
"หืม? อ๋อ อาดอะไออูอี่อ้องอีกอีอับ" (อาจจะไปดูที่ห้องอีกทีครับ)