(ขออนุญาตบวกนะคะ สงสารมาก 😭😭😭😭)
ลีโอนอราซุกซนเป็นปกติ งานอดิเรกคือการสำรวจธรรมชาติ ดังนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหากเธอจะมุดพุ่มไม้ตรงนู้นทีตรงนี้ที
“โอ้โห กุหลาบสวยจัง!”
ยอบกายลงมาสูดกลิ่นหอมของดอกไม้มีหนามสักหน่อย กระทั่งเธอเห็นเงาตะคุ่มวูบไหวอยู่ด้านหลัง เด็กสาวสะดุ้งจนวิญญาณแทบปลิวออกจากร่าง
“ว้า—กก! ตาตี๋ตกต้นตาล!!”
ใช่คนรึเปล่า หรือว่าผี?!
ลีโอนอราซุกซนเป็นปกติ งานอดิเรกคือการสำรวจธรรมชาติ ดังนั้นไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหากเธอจะมุดพุ่มไม้ตรงนู้นทีตรงนี้ที
“โอ้โห กุหลาบสวยจัง!”
ยอบกายลงมาสูดกลิ่นหอมของดอกไม้มีหนามสักหน่อย กระทั่งเธอเห็นเงาตะคุ่มวูบไหวอยู่ด้านหลัง เด็กสาวสะดุ้งจนวิญญาณแทบปลิวออกจากร่าง
“ว้า—กก! ตาตี๋ตกต้นตาล!!”
ใช่คนรึเปล่า หรือว่าผี?!
Comments
"เฮ้ ๆ ผมแค่จะนอนพัก ! อึก..."
เซฟิรอสพยายามตะโกนแข่งกับอีกฝ่าย แต่ก็ไม่สามารถอดกลั้นเสียงที่สะท้อนของเจ็บปวดจากพิษแผลไปได้มากกว่านี้แล้ว
ฝ่ามือของเขาถูกประดับด้วยรอยแผลจากการหกล้มเพื่อจับดอกไม้จันทราบนมือของตน
แม้เขาจะไม่เข้าใจตัวเองก็ตามว่าทำไปทำไมกันนะ
ดวงตาสีเปลือกมะนาวกะพริบตาปริบ ตัดสินใจแหวกพุ่มไม้ไปดูเจ้าเสียงปริศนา ใบหน้าสดใสเผือดสีลงอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นร่างสะบักสะบอมของอีกฝ่าย แข้งขาของเด็กสาวอ่อนแรงจนฟุบลงกับพื้น มือเธอสั่น ละล่ำละลักทำอะไรไม่ถูก
“ล เลือด...!”
คดีฆาตกรรมเหรอ?!
“ต ต้องแจ้งองครักษ์...ฮื่อ แล้วทำไงต่อนะ อ๋า ช ใช่ค่ะ หาผู้ร้าย!”
ดูท่าลีโอนอราจะสติแตกไปแล้ว
“ถ้าหาผู้ร้าย ผมก็กำอยู่ที่มือนั่นแหละนะ”
เขายกมือที่กำดอกไม้จันทราขึ้นมาแสดงให้อีกฝ่ายดู เพื่อให้เผยถึงที่มาและสาเหตุที่สภาพเขาดูไม่ได้เช่นนี้
“เธอไม่ต้องถึงขั้นกับแจ้งองครักษ์หรืออาจารย์หรอก ผมพักสักครู่ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นครับ”
เซฟิรอสพยายามกัดฟันทนกับความเจ็บปวดด้วยการตอบกลับหาอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม
ลีโอนอราขมวดคิ้วไม่เข้าใจ แต่เธอก็นึกออกแล้วว่าสิ่งสำคัญที่สุดยิ่งกว่าไขคดีตอนนี้คืออะไร
ช่วยคนเจ็บไงเล่า!
“หวา หวา...”
“อย่าเพิ่งหลับนะคะคุณพี่แปลกหน้า ถ้าหลับละก็...อาจจะไม่ได้ตื่นขึ้นมาแล้วนะ!”
เธอหยิบผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองที่แบรมเบิ้ลยัดใส่กระเป๋ากระโปรงมาซับบาดแผลให้อีกฝ่าย มือเล็กๆ สั่นไปหมด เด็กสาวพยายามเบาแรงที่สุด แผลมันน่ากลัวนี่นา
>[]<;;
“โอ้ยๆๆๆๆ!“
ทันทีที่อีกฝ่ายมาช่วยซับแผล ซึ่งแท้จริงมันไม่ได้เจ็บแต่อย่างใด แต่ด้วยจิตใจคนขี้แกล้งเช่นเขาก็อดจะทำอะไรสักอย่างไม่ได้ จึงส่งเสียงร้องดั่งลั่น พร้อมกับการแกล้งทำสีหน้าเจ็บปวดสุด ๆ
ลีโอนอราสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายส่งเสียงร้องออกมาเสียลั่น เด็กสาวหน้าถอดสี มือที่ปฐมพยาบาลชะงักลง
มือเธอหนักขนาดนั้นเชียว?!
“เจ็บมากเลยเหรอคะ”
“ฮื่ออ ทำยังไงดี…”
( >ᯅ< )