خطای من است،در جهانی که از میلیون‌ها سرو،اندکی ایستاده‌اند،سر فرود آورم،آن هم در برابر تاریکی که خصم ایستادگان است؟

بقا،هرچند به بهای خم شدن،بر مرگی که از ایستادگی زاده می‌شود،برتری ندارد؟

آنگاه سربلند خواهم کرد که اکثریت سر به آسمان داشته باشند؛حقیقت در خردجمعی است،نه سرکشی فردی که جز نابودی ندارد.