Ik ben in Brabant opgegroeid en dit klopt. Ik bleef vaak bij mijn vriendinnetje eten. Zij had drie zussen, dus er werd altijd veel gekookt en er kon altijd iemand blijven eten.
Fascinerend hoe het ‘wees gegroetje’ daar werd afgeraffeld voor het eten 😂
Oh en toe de vla/yoghurt in je vuile bord 😱
Vies he! En natuurlijk De Drie Pannen op tafel. AGV. Mijn moeder kookte liefdeloos. Mijn oma daarentegen maakte met eenvoudige middelen altijd iets lekkers.
Is ook mede aangeleerd hier;niets verwachten van ander. Maar wel zelf steeds klaarstaan. Ik werd er op gegeven moment idd recalcitrant van. Hier nu mindset #Graagofniet
Grotendeels waar! Mijn moeder was niet de beste kok - en dat is een understatement - dus ik nodigde mezelf graag uit voor het eten bij mijn Surinaamse vriendje. Mocht echt altijd! De achterdeur stond wel altijd voor iedereen open bij ons thuis en vrienden zaten graag bij ons. Voor thee en koekjes.
Als kind ging ik eens bij een Marokkaans buurmeisje spelen. Kreeg ik opeens een groot bord eten voorgeschoteld! Van schrik ben ik pardoes naar huis gegaan 💔
In mijn tijd klopte dit vrij redelijk. Vanaf dat ik op mijzelf ging wonen niet meer. Het maakt ook wel uit waar je bent in Nederland. Brabant is echt anders dan Haarlem of zo. Hier ben je bijna altijd welkom.
Ik heb me vroeger nooit gerealiseerd dat dit typisch NL was, want ik groeide op in een smeltkroes van culturen, in de mijnstreek. Italianen, Polen, Tsjechen, Marokkanen én autochtone Limburgers, en daar kon je 'gewoon' blijven mee-eten. En ze spraken allemaal dialect trouwens
Ik snap de verontwaardigde reacties niet zo goed. Bij ons thuis bleef er vroeger nooit iemand eten, en later heb ik ook wel eens visite de deur uitgekeken die er om 5 uur nog zat. Je haalt eten in huis en kookt voor een bepaald aantal personen, en dan heb je dus niet genoeg voor extra mensen. >2
2. En dat is niet alleen Hollandse 'zuinigheid', maar heeft ook alles te maken met die Hollandse pot. Van gekookte aardappelen, spruitjes en karbonades maak(te) je nooit extra, want dat bewaar je niet. Maak je een pan nasi of roti is het een heel ander verhaal.
3. en tegenwoordig zeggen ook Nederlanders volgens mij veel makkelijker "Wil je blijven eten?" Maar vooral 30/40 jaar of veel langer geleden was de norm simpelweg dat je van tevoren afsprak als mensen bleven eten. Je wil geen gasten die nog honger hebben als alles op is, dat was denk ik het punt.
Ik ben 67, bij ons thuis kon iedereen meeeten, want mijn moeder telde de aardappels niet, maar keek in de pan en deed er dan nog wat extra bij, en vlees deelden we dan, kregen we ieder halve karbonade. En later deed ik het zelf ook zo...altijd extra voor je weet nooit
Hier spelen twee misverstanden:
1. Naast Hollanders bestaan er ook andere Nederlanders. Brabanders bijvoorbeeld.
2. In niet weinig buitenlanden zijn dit soort uitnodigingen een vorm van beleefdheid. Je wordt niet geacht er onmiddellijk op in te gaan (wat een Nederlander prompt zou doen).
Een ongeoorloofde generalisatie die tweedeling bevordert. Als er iets algemeens in minder positieve zin wordt gezegd over donkerhuidigen dan wordt de racismekaart direct getrokken.
Ach, waar leest u iets negatiefs? Een oordeel? Nergens he?
U leest slechts iets dat u niet wil weten. En u schaamt zich zelfs een beetje. En dan trekt u de kaart waarvan u vindt dat die alleen door u getrokken mag worden.
Bij ons mag je wel blijven eten en bij hen niet. Daar zit wel degelijk een impliciet oordeel in. Ik schaam me niet voor gebruiken die niet de mijne zijn. Gastvrijheid waardeer ik erg. Dat ik de racismekaart zou willen trekken is een verkeerde invulling. Ik verwerp discriminatie van alle kanten.
Wel erg stereotiep. Ik ben een geboren kaaskop, maar bij ons kon iedereen altijd gewoon meeëten hoor... Wel vegetarisch, maar dat maakte de gasten niks uit...
Ik vind dat een beetje suggestief. Als je voor vier mensen kookt is er niet genoeg voor zes of acht. Als je altijd voor acht kookt, hou je de meeste dagen veel eten over. Het is natuurlijk gemakkelijker als de vrouw des huizes niet werkt en tijd heeft snel nog wat boodschappen te doen.
Doorgaans zijn de meer katholieke (en Islamitische) delen van Europa cultureel gezien gastvrijer en meer op 'de gemeenschap' ingesteld dan de meer particularistische (individualistische) protestantse delen. Dat is al heel lang zo.
Las een keer een artikel waarin stond dat het in Zweden heel normaal is dat je een tikkie kan verwachten als je kind toch een keertje (gepland of onverwacht) bij iemand anders mee-eet.
Dat zie ik de meeste Nederlanders (uitzonderingen zijn er vast) dan ook weer niet doen.
echt he, zó Nederlands en verknipt dat ik me afvraag dat wanneer iemand wel eens vraagt of je wil blijven eten dat ze dat uit beleefdheid doen en het niet echt menen.
Haha voor het gros klopt dit wel maar ik weet niet beter dan dat bij mijn Limburgse (groot)ouders er áltijd nog 1 of 2 borden bij kon/kan. Mijn moeder maakt op haar 82ste nog steeds te veel en dat brengt ze dan langs bij bejaarden in de wijk.
Bij mijn ouders ging dat nog meestal wel zo. Maar mijn kinderen zullen heel andere herinneringen hebben en het nu zelf ook anders doen. Iets dat wij geleerd hebben van "nieuwkomers" in onze omgeving. #vooruitgang
Ik weet niet goed waar dat vandaan komt, ook zuidelijke landen vinden eten heel belangrijk, de ouders van mij vriend toen (indo) stopten mij ook altijd vol, echter die vriend heeft nooit bij ons gegeten, misschien doordat de kookkunst van mijn moeder alleen door ons werd gewaardeerd :)
Over het algemeen werdt er bij ons voldoende gekookt voor 4 personen, als daar dan één bij kwam was er eigenlijk niet genoeg, al kwam het voor dat mijn moeder zei dat we bij een 5de persoon "er maar genoeg van moesten maken"
Vreselijk he. Ik had altijd een zoete inloop hier toen de kids klein waren maar dat was bij de ouders van speelkameraadjes in t dorp een raar iets in hun ogen..
Dat klinkt hier totaal niet bekend. Als we ergens op visite gaan dan wordt meestal gevraagd of we mee-eten, en bij mijn oma werd standaard te veel gekookt voor het geval er iemand spontaan langs kwam. Iedereen was en is hier altijd welkom.
Overigens ook niet aan te raden als t wel gebeurde. In m'n armeluisbuurt schoof ik liever aan voor de roti van m'n Hindoestaanse buuf dan voor de doodgekookte spruiten van de moeder van Nathalie 🤣
Koolraap is heerlijk! Spruitjes ook! Je moet ze alleen wel allochtoons klaarmaken, dus NIET mieteren in een pan met 20 liter water en ze pas morgen van het vuur halen… 😉
Dat is een cliché. Bij veel witte mensen mag je blijven eten; dat was vroeger al zo. Ze delen het eten vaak, omdat witte mensen hun maaltijden meestal ‘afgemeten’ bereiden. Of je dat wilt, is een tweede. Nederlanders zijn best gastvrij, maar de gewoontes zijn gewoon anders.
Ik herken dit niet in mijn eigen omgeving met heel veel kaaskoppen. Niet in mijn kindertijd en vrienden van mijn kinderen waren ook altijd welkom om mee te eten. En nu kan nog steeds iedereen blijven hangen voor het eten en regelen we wel wat. Misschien die Limburgse roots ondanks Hollandse ouders?
Mijn moeder had 5 kinderen en een zeer beperkt budget. Dus mee eten door vrienden werd niet aangemoedigd. Kook zelf ruim, maar er wil nooit iemand mee eten. Of dat aan mijn kookkunst ligt of mijn gastvrijheid? 😉
Mmhh, in mijn jeugd was het schuif-maar-aan wat later idd sorry je moet weg want wij gaan eten, don't even asked. Op uitzonderingen na waar, op z'n Brabants, de zoete inval was en er gewoon mee gegeten moest worden. Bij mijn stage met Roma was het permanent mee eten ongeacht de tijd, briljant.
Als ik eerlijk ben hangt mijn gastvrijheid vooral af van hoe prettig de vriendjes en vriendinnetjes van de kids zijn om nóg langer in huis te hebben ;)
Niet mijn persoonlijke ervaring gelukkig, ik kon bij m'n Nederlandse vriendinnetjes altijd mee eten, maar ik weet dat dat heel vaak zo is inderdaad. En steeds meer ook denk ik.
+ je krijgt een doggy bag/plastic/aluminium bak of tupperware (die moet ooit weer terug) mee naar huis! Bij al die culturen moet twee keer opscheppen omdat “er wel meer vlees op die botten mag. Mannen houden niet van magere vrouwen”👀
Ligt het ook niet een beetje aan de samenstelling van het gezin? Wbt hoeveel gezinsleden. Als je een groot gezin hebt kook je anders en dan hoor je mensen vaak zeggen; 1 meer of minder maakt ook niet meer uit.
Lekker stereo typeren en er valt meer dan genoeg tegen in te brengen .Om te beginnen dat u mensen beoordeeld op groep geloof en ras in plaats van het individu. Dom gewoon dom .
Ik weet niet of dit omgekeerd wegzetten van bevolkingsgroepen ergens toe bijdraagt, maar in mijn roomblanke familie en verdere entourage is iedereen welkom.
Mijn eerste(van meerdere)maaltijd(en) 'buitenshuis'kreeg ik bij onze Surinaams/Javaanse buren in Slotervaart.Het was eind jaren '50/begin '60 en een unicum voor die tijd. Heeft de basis gelegd voor mijn liefde voor 'buitenlands' voedsel en andere culturen in het algemeen🙏
In dit geval zat de vader dan volgens mij al net met zijn voeten omhoog in zijn luie stoel. Hij werkte waarschijnlijk precies van 8 tot half 5 met een half uur lunchen vanaf klokslag 12 uur.
Een andere fenomeen waar ik toen ik werkte nog met verbazing naar keek. Met een rij voor het uitklokapparaat
Absoluut! Ik moet zeggen dat de Kamer, met al die beveiliging en pasjes en poortjes, en elke dag wel een vergadering vanaf 9:00u voor mij het dichtste bij een kantoorbaan is gekomen dan ooit. En dat was t zeker niet!
Gastvrijheid van veel niet-nederlandse culturen staat buiten discussie. Maar ik kan met de hand om mn hart zeggen dat we nog nooit iemand hebben weggestuurd vanwege het eten, mee-eten mag altijd en we zorgen dat er genoeg is.
"Heel aardig, maar ik ga naar huis".
"Jij gaat helemaal niet naar huis, hier een stoel, ga zitten."
"Nee echt..."
"Niets, nee echt... jij gaat hier niet de deur uit zonder gevulde maag, zitten!"
Wat natuurlijk NIET betekent dat je moet uitrekenen hoe laat je langs moet gaan bij mensen uit Allochtonië om je verzekerd te weten van lekker eten…
Dit gebeurt echt en het gebeurt te vaak.
Niks mis met de grondstoffen… Het ligt aan het platkoken van alles in 20 liter water! En natuurlijk aan een ultiem gebrek aan fantasie of kennis van kruiden. Het is niet de bedoeling dat alles hetzelfde smaakt.
En nee: kerrie met geprakte banaan is GEEN “exotische dis”! True “recipe”… 🤣🤢
Was bij ons altijd "den soeten inval". Nooit een probleem.
Maar heb je een probleem met onze cultuur, kun je altijd nog afreizen naar Suriname, of Antilië. Super-gastvrij daar❗
Geen ervaring als kind met Marokkaanse en Turkse gezinnen (die waren er niet in mijn buurt), wel met Indonesische en Surinaamse gezinnen. Ik kan de warmte 35-40 jaar na dato nog steeds voelen. Hier zijn vriend(innet)jes van de kinderen altijd welkom bij het eten. Er is genoeg en anders halen we bij.
Ja herkenbaar. Er was vroeger thuis meer dan genoeg maar mee-eten liever niet. Wat trouwens bij mijn vriendje uit de arbeidersbuurt wel altijd kon. En later, tijdens werk en huisbezoeken, verschil tussen één koekje of een tafel vol.
In mijn ouderlijk huis kon iedereen altijd mee-eten, en bij mij ook, wij koken ruim, in het ergste geval moest er vlees gedeeld, en zelf heb ik altijd wel iets in de vriezer, kóm maar, je hoeft ook niet eerst te bellen
Ahja, zo was mijn moeder ook. Ik neem het haar niet kwalijk, hongerwinteroverblijfsel. Maar nam me wel voor het anders te doen. Kan dan ook weer niet zomaar, ouders verwachtten hun eigen (jonge) kinderen nl ook weer thuis voor het eten.
Hier net zo.
Maar het begint wel te veranderen. Maar dat komt misschien wel mede door de zeer diverse vrienden die 1 van mijn kinderen heeft, bedenk ik me nu.
Ja thuis was het ook zo idd. Er durfde ook bijna geen vriendinnetje bij ons te spelen, veel te eng.
Later bij mij zelf niet, vriendjes van de kinderen konden altijd mee-eten, ik zorgde wel dat er genoeg was.
Als ik weet dat mensen komen eten, doe ik mijn best en zorg ik voor een lekkere maaltijd en is er meer dan genoeg. Maar als ik besloten heb dat ik vandaag dit of dat ga eten en ik zou opeens mee-eters hebben, nou, daar word ik ook niet blij van. Is dat ongastvrij? Ik vind het gewoon ongemakkelijk.
Daar ben ik dan weer helemaal niet moeilijk in. Ik vind koek/cake/gebak maken leuk, en als je nog een stuk taart wil, tuurlijk! En anders krijg je nog wat mee naar huis. 😀
Koekjes? Koffie? Met je jas aan in de gang even een praatje maken over het weer (slecht), het voetbal (ook slecht), de band met je buren (hecht) en je favoriete nabij gelegen riviertje (Vecht) en dan weer net de gordijnen dicht binnensmonds naar de tv gillen. Want lijden doe je allen en in stilte.
Voor het jaren 80 witte-2kinder-arbeidersgezin (ook in klein Brabants dorp) gold idd netjes op tijd thuis eten wanneer papa thuis kwam van werk.
Voelde me altijd heel bijzonder als ik ergens mee mocht eten. Dat was vaak toch wel door de 'cultuur' van dat gezin (grotere samenstelling of welgesteld)
Klopte grotendeels wel maar de Hollandse vrouw hoefde zich niet in de keuken terug te trekken, ook eetgewoontes veranderen bij Hollandse families, maar: inderdaad niet te vergelijken met mijn Indische schoonfamilie…uitkijken dat we geen karikaturen van elkaar gaan maken.
Klopt niet, niet bij mij!
Ben zo als kaaskop niet opgevoed! Bij ons at en eet nog steeds iedereen mee! Liefst tot dat de pot leeg is! Ook de niet-kaaskoppen! Groetjes!
Kom op, vriendinnen en vrienden, dit is ’n cliché. Ik heb veel witte Nederlanders onder mijn vrienden en in mijn familie, en allemaal zijn ze even gastvrij. Laten we het “over één kam scheren” niet met gelijke munt terugbetalen, want dan is het einde zoek.
Ik hou niet van eten weggooien en kook redelijk afgepast, dus blijven eten "want er is genoeg" gaat hier meestal niet op. Maar als ik de maaltijd niet kan aanpassen, halen we eten. Ik stuur geen mensen weg.
Nou, wij hadden ooit eens kraamvisite (KRAAMvisite), die om 2 uur kwamen en er tegen etenstijd nog zat. Nou, al had ik tot 's avonds laat moeten wachten, ik ging echt niet koken voor die mensen. Uiteindelijk viel het kwartje gelukkig en vertrokken ze. 😀
Dat is het 'm ! Als je dagelijks veel mensen over de vloer krijgt ben je ook geneigd meer te koken. Ik kookte ook altijd gepast en kookte extra als je op voorhand weet dat je eters krijgt. En het ligt er ook aan wat voor maaltijden het zijn bv stampot, nasi macaroni maak je ook meer.
Precies dat! 👏 Ik snap sowieso die omgekeerde stereotyperingen als stijlmiddel niet zo, dan neem je toch helemaal het frame over van degenen die je op de korrel wil nemen?
Mijn schoonouders zeiden, toen ik 1e keer kwam "we gaan wél zo eten" (= wegwezen). Mijn moeder: altijd megapan soep, jaren 60. Bouwvakkers, straatvegers, plots bezoek, rijkgevulde bak voor iedereen. En mijn ouders waren nét niet straatarm. Wij koken met 2 voor 4, er kunnen er altijd 12 aanschuiven.
Als je vroeg gaat spelen is het inderdaad niet heel gebruikelijk dat je mee-eet. Als je er wat later op de dag nog bent komt het ook bij Nederlanders zonder migratieachtergrond net zo goed voor dat je een hapje mee-eet. Dus wat is precies het doel van deze agitprop?
Dat ik eindelijk aandacht van jou krijg. Alles draait eigenlijk om aandacht van jou. Het is allemaal de moeite niet waard als jij er geen aandacht aan geeft.
Och gut och gut, wat een dieptrieste reactie. Snap je nu niet dat je mensen die qua overtuigingen in het anti-discriminatievraagstuk aan dezelfde kant staan op deze passief-aggressieve van je vervreemdt? Lekker bezig 👍
En zo makkelijk is het niet hoor, om zo gevat op vragen te reageren waarop geen antwoord gewenst is omdat het eigenlijk een veroordeling is richting mensen die tot in den treure dit soort ongein richting henzelf moeten aanhoren. En dit is niet eens onzin, kun je nagaan.
Oh dit was "gevat"? Jeetje, dat ik dat nou niet herkende. Domme, domme ik, ik verwachtte een inhoudelijke reactie, maar had beter moeten weten. Fijne dag verder.
Het was denk ik door zuinigheid ingegeven zo na de oorlog. Iedereen mocht mee eten maar wel van tevoren aankondigen. Overigens zie ik het vrienden nog steeds doen hoor. Gelukkig ook een heleboel niet!
Is dat het? Ik zag het persoonlijk meer als 'dit is onze tijd' enerzijds en aan de andere kant gewoon planning en dat als er geen rekening mee gehouden is, er gewoon niet genoeg klaargemaakt is (efficiëntie, geen verspilling en geen zuinigheid).
Misschien maakt het uit per generatie. Bij mijn ouders mocht iedereen aanschuiven. Er is altijd genoeg en anders maken we genoeg. Ook bij ons heb ik nooit iemand weggestuurd als we gingen eten. Toont wel aan dat ook Sylvana niet vrij is van vooroordelen 😉
Ik herinner me die keer dat ik verheugd was om bij mijn schoolgenootje met Indonesische ouders te komen eten. ... en toen kreeg ik aardappelen, groente en een stuk suddervlees :( Wat ik helemaal niet lekker vind! Vooroordelen.
Hoe meer ik daar over nadacht, hoe beter het klopte.
Want het is niet gezellig om tijdens kerst te praten over dierenleed, of Gaza, of welke gemarginaliseerde groep ook.”
“Het moet wel gezellig blijven”, is synoniem voor “Je niets aan hoeven trekken van leed van anderen.”
Heel raar. Wij kwamen dagelijks vriendjes en vriendinnetjes thuis en zij bij ons . Maar als je dagelijks bij elkaar speelt en jouw mama zit thuis op jou te wachten met het avondeten is het juist goed dat de moeder van je vriendje/vriendinnetje je er op wijst dat het tijd is om naar huis te gaan.
Heb dit niet zo ervaren. Bij vriendjes en vriendinnen was ik altijd welkom, en bij mijn familie en schoonfamilie konden bezoekers rond etenstijd aanschuiven.
Is bij mij thuis nu ook absoluut niet zo
Was vroeger bij mij thuis toen wel zo
Er was een jaar op de Antillen voor nodig om te ontdekken dat in sommige culturen de keuken een nooit ophoudende stroom aan eten kan produceren wanneer er gasten zijn.
Klopt. Zo ging het bij ons thuis ook. De andere wereld was, jaren '50/60, buren afkomstig uit Nederlands Indië/Indonesië. Daar kwam je de deur niet uit voordat je minsten 1 bord had meegegeten. En dat was alles behalve een straf.
Of dat je, bijvoorbeeld bij de buren aan de deur iets komt vragen aan de praat raakt na 20 minuten zegt ik ga nu maar naar huis en dat er dan gezegd wordt oh ja, ik had ook wel even thee kunnen zetten 😆
Mijn ouders hadden ook die instelling. Maar ik vond dat altijd raar. Met mijn eigen gezin altijd de houding gehad van: ‘schuif maar aan’. Ik hoorde van mijn kinderen terug dat zij dat heel erg fijn vonden en het zelf ook doen.
Dat wilde ik net zeggen! Wij hebben best vaak vriendinnen van de kinderen die meeeten. Maar ik heb mijn eigen kinderen ook geleerd dat als je ergens anders bent en ze gaan koken/tafel dekken dan ga je naar huis (tenzij je gevraagd wordt te blijven).
Ja, je mocht ze niet in verlegenheid brengen, en thuis aan tafel eten met het gezin behoorde bij 'goed ouderschap'. Bijpraten, rust, ijkpunt. 'Visite' was 's avonds een kopje thee met een koekje bij het eerste kopje en een chocolaatje bij het tweede. En dan op tijd naar huis om half tien.
Dat is misschien jouw punt?
Ik voel weinig voor generalisaties. Vooral niet die op romantisering gebaseerd is.
Maar liever nog hoor ik Syl haar punt, want ik ben echt benieuwd.
Bij ons thuis at iedereen mee. Leerlingen van de school van mijn vader, die tussen de middag geen opvang hadden en dagelijks, in de middelbare schooltijd, een lange rij aan vrienden. Met verjaardagen at iedereen mee. En dat was in de jaren zeventig en tachtig.
Hetzelfde als dat bij een verjaardag boven de grote rivieren iedereen één stuk taart/vlaai krijgt, maar in Limburg er gewoon een lading vlaaien op tafel komt en iedereen zoveel mag pakken als ie wil.
Precies mijn ervaring. Ook zo iets: Ik woon in Amsterdam, hier is afspreken bijna altijd een uur. Ongeschreven regel. Moest ik bijzonder aan wennen. 'Gezellig'
Ja. Er zit nogal een verschil tussen mijn ouders (brabanders) en mijn schoonouders (boven de rivieren) qua flexibiliteit last minute mee eten. Verder wel aardige mensen hoor.
Nououou... ?
Bij ons thuis was dat vroeger ook wel zo, hoor.
Je wilt ook niet dat de ouders van zo'n kind met al dat eten blijven zitten natuurlijk.
Vaak toch ook precies genoeg braadworstjes voor het eigen gezin.
Het is ook pragmatisme, niet per se ongastvrijheid.
Maar anders zeker is gezelliger.
Brabants, Brabants, om heel eerlijk te zijn was het wel een stukje Noord-Brabant, dat ten tijde van Napoleon bij de provincie was ingedeeld, maar dat nooit bij het hertogdom Brabant heeft gehoord, dus misschien wel nep-Brabant, maar zeker niet alleen bij ons, hoor!
Ik ben echt niet anders gewend.
Nou, ik heb mijn stamboom in de mannelijke lijn ongeveer helder vanaf 1300, en toen was het wel degelijk in Brabant, later in de baronie van Breda en uiteindelijk in de provincie Noord-Brabant, maar dus geen import-ouders; wel degelijk Brabantse roots.
Het is iets noord Europees vermoedelijk. Ik weet dat het in Zweden er nog iets strenger aan toe gaat. Bij ons was lunch nooit een probleem (brood genoeg), eten afhankelijk van het type. Bij een probleem thuis van de "gast" uiteraard nooit een probleem.
Moet wel zeggen dat ik dat niet heb, ik kan niet echt goed koken (kunstje nadoen als iemand het voordoet) en ben al helemaal niet creatief in de keuken, dus ingwikkeld zonder dat ruim van te voren te weten.
Leren mensen dan om niet gastvrij te zijn? Je slaagt pas als je 5 keer iemand geweigerd hebt mee te laten eten? (Ja, maak er maar een grapje van. Het is om je rot te schamen)
Nee. Dat is het ook niet. Wel dat in de integratiecursus aandacht is voor het feit dat Nederlanders je niet mee laten eten (onverwacht) da’s al erg genoeg hè.
Gezien de verschillende opvattingen over eten delen lijkt het me goed hier alvast voor gewaarschuwd worden. Ik herinner me hoe vreselijk ik het vond dat de kosten werden gedeeld als je bij iemand was eten in de studententijd.
Toen ik jong was heb ik onbedoeld de moeder van mijn Surinaamse vriendin diep beledigend door voor het eten weg te gaan, maar ik had geleerd dat het onbeleefd was te blijven, later mocht iedereen bij mij mee-eten
Als iedereen nu eens gewoon respecteerde wat anderen voor gewoonten hebben en niet alles naast elkaar leggen en vergelijken.
De wereld is van iedereen!!
Bij ons thuis was het ook gebruikelijk dat er iemand aanschoof. Moeder schepte kleinere porties op de borden (behalve bij de gast, die kreeg altijd zoveel hij/zij wilde) en van elk speklapje werd een stukje afgesneden (zodat de gast uiteindelijk ongeveer anderhalf lapje had). Er werd niet gezeurd.
Het viel me nooit op, totdat ik naar Spanje verhuisde en enorm genoot van de gastvrijheid. Een vorkje meeprikken heet het daar. Toen ik terug in NL spontaan bij vrienden langs wipte;
Ja nee, je komt echt op een rot tiid, we gaan net eten. Huh, wat??
Ik werd er gewoon verdrietig van.
Dit is inderdaad 9 van de 10 keer waar. Maar er zijn uitzonderingen. Ik heb een tante die altijd iedere bezoeker volpropte met eten op elk moment van de dag.
Ik denk dat het voor iedereen weer anders is. En dat eigenlijk alles goed is. En dat dát nu het hele probleem is. Met werkelijk waar alles. Mogen zijn wie je bent. Waar je ook maar vandaan komt. En open staan en leren van elkaar.
Klopt denk ik wel merendeels wat ik van vriendinnen hoorden, gelukkig niet bij ons mijn moeder kookte voor een weeshuis dus was er altijd genoeg en maakte met liefde iets anders voor je klaar als je iets niet lustte 💙ik heb dan ook met liefde haar normen en waarden overgenomen💙
Ik herken het wel. Bij mijn ouders, deels Indisch, waren alle vriendjes welkom m mee te eten aan onze ronde tafel. Veel krukjes erbij, mocht er niet genoeg zijn weten boterhammetjes erbij gesmeerd of frietjes erbij gehaald.
Maar ik kwam altijd naar huis om te eten.
Is het nog steeds zo?
Dit (Blijf je eten,er is genoeg)gebeurt vaak in landen waar de vrouw de godganse dag in de keuken staat
Maar ik heb als kind genoeg meegegeten hoor! Dat heette toen "logeren"
De Turkse vriendinnetjes van mijn dochter mochten niet mee-eten, niet halal, ook niet mee naar een restaurant (niet halal) 😵💫
Bij ons in Amsterdam Slotermeer (30 jaar terug al) was iedereen welkom, veel vriendjes en vriendinnetjes aten bij ons, zelfs met bijstand van m'n moeder in die tijd. De reacties zijn duidelijk: deze post was niet heel handig en mist de nodige realiteit. Verleg je focus, samen vooruit!
Gelukkig maar één keer meegemaakt bij een vriendinnetje. De benen uit m'n lijf moeten rennen om op tijd thuis te zijn voor het eten aangezien mijn moeder er van uitging dat als ik niet thuis was om 6 uur dat ik bij het vriendinnetje bleef eten, zoals dat bij ons gewoon was.
Hmmm, nu ben ik een volbloed blanke eilander van origine, maar wij hebben dat -nooit- gezegd.
Iedereen kon mee eten.
Platteland reageert misschien anders?
Dat was niet alleen vroeger, ook nu nog denk ik. Zelf nooit zo meegemaakt, maar wij speelden vooral buiten en dan werd iedereen door zijn eigen ouders naar huis geroepen. Of je kwam gewoon te laat thuis, zoals mij vaak overkwam.🙄
Oh was dat de que om naar huis te gaan. Ik wachtte altijd tot vriendjes naar huis gingen, maar dan kwamen er al weer anderen naar buiten (die om 17u gingen eten). Dus er waren altijd vriendjes. Ik mistte die lantarenpalen.
In ons gezin met 9 kinderen was altijd de mogelijkheid om te blijven eten. Dan leverden we allemaal een beetje in en had iedereen alsnog genoeg.
Het kwam voor dat ik zonder regenpak 9 km in de regen naar school fietse omdat de vorige avond iemand dat pak had mogen lenen om droog thuis te komen. 🙋♂️
Ja daar valt wel iets tegenin te brengen. Nl dat in mijn beleving dat vroeger misschien wel zo was maar dat heb ik in jaren niet meer meegemaakt. Ik zou in ieder geval niemand naar huis sturen. Als de geplande maaltijd niet genoeg is, is er altijd nog wel iets in de vriezer of improviseren we wat.
Ik ben het er helemaal mee eens dat de Nederlandse normen en waarden niet superieur zijn. Maar begrijp ik nu goed dat je vind dat de andere culturele normen en waarden rondom ‘mee eten’ beter zijn dan de Nederlandse? Het is gewoon anders. Nergens voor nodig om te polariseren.
En dat gelul ‘Jullie bellen op en wij bellen aan’ is ook flauwekul. Ik ben gewoon niet altijd thuis en heb soms afspraken buiten de deur. Die kan ik niet laten zitten omdat er toevallig iemand langskomt. Dus nee, je komt niet altijd gelegen. Maar als ik tijd heb, is iedereen welkom.
Het klopt wel, wij werden gezien als raar gezin want iedereen kon blijven eten en dat als geboren Zeeuwen.
Voordeel van wonen naast het restaurant van mijn opa en oma, altijd eten genoeg!😊
Comments
Fascinerend hoe het ‘wees gegroetje’ daar werd afgeraffeld voor het eten 😂
Oh en toe de vla/yoghurt in je vuile bord 😱
Tuurlijk zijn tijden veranderd >3
1. Naast Hollanders bestaan er ook andere Nederlanders. Brabanders bijvoorbeeld.
2. In niet weinig buitenlanden zijn dit soort uitnodigingen een vorm van beleefdheid. Je wordt niet geacht er onmiddellijk op in te gaan (wat een Nederlander prompt zou doen).
U leest slechts iets dat u niet wil weten. En u schaamt zich zelfs een beetje. En dan trekt u de kaart waarvan u vindt dat die alleen door u getrokken mag worden.
Saai en voorspelbaar!
‘Neem, neem, neem!’
‘Maar mijn buik!’
‘Adoeg zo mager neem neem neem!’
Even werd best lang. En volgens mij heb ik drie dagen niks meer hoeven eten 😁
#handenhoogvoordialoog
Dat zie ik de meeste Nederlanders (uitzonderingen zijn er vast) dan ook weer niet doen.
Zelfde met koolraap overigens
Koolraap is heerlijk! Spruitjes ook! Je moet ze alleen wel allochtoons klaarmaken, dus NIET mieteren in een pan met 20 liter water en ze pas morgen van het vuur halen… 😉
Ik heb van de lucht van die zooi al een trauma....
Maar dit is wel hoe het over het algemeen gaat.
Het is trouwens wel waar dat ze in het zuiden van het land wel iets gastvrijer en ruimhartiger zijn.
Een andere fenomeen waar ik toen ik werkte nog met verbazing naar keek. Met een rij voor het uitklokapparaat
En dat is gelukt, of niet?
"Jij gaat helemaal niet naar huis, hier een stoel, ga zitten."
"Nee echt..."
"Niets, nee echt... jij gaat hier niet de deur uit zonder gevulde maag, zitten!"
Er valt inderdaad niets tegenin te brengen.
Dit gebeurt echt en het gebeurt te vaak.
En nee: kerrie met geprakte banaan is GEEN “exotische dis”! True “recipe”… 🤣🤢
👌🏻
Post hier eens wat vaker dame.
Mijn leven is een stukje minder mooi met deze kennis
Maar heb je een probleem met onze cultuur, kun je altijd nog afreizen naar Suriname, of Antilië. Super-gastvrij daar❗
Ik meende oprecht dat ‘niet genoeg in huis’ een geldige reden was. Gelul natuurlijk.
Met blikken van alles en rijst en komkommer en uien en knoflook kan je er altijd wat van maken.
Maar het begint wel te veranderen. Maar dat komt misschien wel mede door de zeer diverse vrienden die 1 van mijn kinderen heeft, bedenk ik me nu.
Maar die van mij zijn nu volwassen en de vrienden ook, dan vraag ik gewoon: 'Eet je mee of eet je thuis' en gaat het een stuk organischer allemaal.
Later bij mij zelf niet, vriendjes van de kinderen konden altijd mee-eten, ik zorgde wel dat er genoeg was.
ik was ook onopgevoed wild.
Voelde me altijd heel bijzonder als ik ergens mee mocht eten. Dat was vaak toch wel door de 'cultuur' van dat gezin (grotere samenstelling of welgesteld)
Ben zo als kaaskop niet opgevoed! Bij ons at en eet nog steeds iedereen mee! Liefst tot dat de pot leeg is! Ook de niet-kaaskoppen! Groetjes!
En zo makkelijk is het niet hoor, om zo gevat op vragen te reageren waarop geen antwoord gewenst is omdat het eigenlijk een veroordeling is richting mensen die tot in den treure dit soort ongein richting henzelf moeten aanhoren. En dit is niet eens onzin, kun je nagaan.
Ik wed dat ze niet kan wachten op je inzichten.
“Fijn samen andere mensen buiten sluiten.”
Want het is niet gezellig om tijdens kerst te praten over dierenleed, of Gaza, of welke gemarginaliseerde groep ook.”
“Het moet wel gezellig blijven”, is synoniem voor “Je niets aan hoeven trekken van leed van anderen.”
Dát is allemaal onderdeel van onze cultuur.
klappen = grappen
“Hou kan we be in, of there is no outside”
https://youtu.be/ibVEQV_Lm30?si=Aoxx89C88vZEsecX
Bij ons aten sowieso vaak (kinderen) mee, spontaan
Was vroeger bij mij thuis toen wel zo
Er was een jaar op de Antillen voor nodig om te ontdekken dat in sommige culturen de keuken een nooit ophoudende stroom aan eten kan produceren wanneer er gasten zijn.
En die gastvrijheid heb ik me graag eigen gemaakt
Denk ik
Ik voel weinig voor generalisaties. Vooral niet die op romantisering gebaseerd is.
Maar liever nog hoor ik Syl haar punt, want ik ben echt benieuwd.
Dus niet aan u.
Hetzelfde als dat bij een verjaardag boven de grote rivieren iedereen één stuk taart/vlaai krijgt, maar in Limburg er gewoon een lading vlaaien op tafel komt en iedereen zoveel mag pakken als ie wil.
Bij ons thuis was dat vroeger ook wel zo, hoor.
Je wilt ook niet dat de ouders van zo'n kind met al dat eten blijven zitten natuurlijk.
Vaak toch ook precies genoeg braadworstjes voor het eigen gezin.
Het is ook pragmatisme, niet per se ongastvrijheid.
Maar anders zeker is gezelliger.
Ik ben echt niet anders gewend.
Als iedereen nu eens gewoon respecteerde wat anderen voor gewoonten hebben en niet alles naast elkaar leggen en vergelijken.
De wereld is van iedereen!!
Ja nee, je komt echt op een rot tiid, we gaan net eten. Huh, wat??
Ik werd er gewoon verdrietig van.
Maar ik kwam altijd naar huis om te eten.
Is het nog steeds zo?
Maar ik heb als kind genoeg meegegeten hoor! Dat heette toen "logeren"
De Turkse vriendinnetjes van mijn dochter mochten niet mee-eten, niet halal, ook niet mee naar een restaurant (niet halal) 😵💫
Heb overigens niet zo vaak bezoek.
😂
Iedereen kon mee eten.
Platteland reageert misschien anders?
Het kwam voor dat ik zonder regenpak 9 km in de regen naar school fietse omdat de vorige avond iemand dat pak had mogen lenen om droog thuis te komen. 🙋♂️
Niet geïntegreerd zeker, die NL'ers.
En het smaakt zo lekker ... 👍❤️
Voordeel van wonen naast het restaurant van mijn opa en oma, altijd eten genoeg!😊