Profile avatar
cursitis.bsky.social
Ela era o seu outono, folla que cae, lenta e suave, na súa pel de vento. 🍃
156 posts 165 followers 279 following
Regular Contributor
Active Commenter
Posts 13 Comments 37

Era mi mejor amiga. Casi todos los días, íbamos a nuestro castillo. Ese pequeño terreno detrás de casa. Entre los árboles y los montículos de tierra, Andrea y yo construíamos castillos invisibles, escondíamos tesoros y nos inventábamos batallas.

submitted 1 hour ago • 2 comments

Quizá nunca supimos encontrarnos, quizá fuimos dos sombras de un intento, dos trenes que olvidaron las señales y avanzaron de largo en el desvelo. Nos quedó la rutina de la espera, los abrazos que nunca se atrevieron, la duda del quizás entre los labios, el eco de un adiós sin argumentos. ⬇️

submitted 6 hours ago • 1 comment

Era a parella perfecta, iso dicían os veciños, os amigos, as señoras maiores con chaquetas imposibles de leopardo, ata o mozo do café, aquel que tan pouco falaba, confirmouno unha tarde. ⬇️

submitted 8 days ago • 1 comment

#Patiotas, por fin os traemos #experimento: #Lavadora. Os ofrecemos 10 letras al azar (ver imagen), con ellas debéis formar un mínimo de 5 palabras de al menos 4 letras cada una . Usad las palabras para crear un relato que ocupe 3 post máximo. ¿Os animáis? Os esperamos 😉.

submitted 10 days ago • 3 comments

Gabon guztioi! ¡Buenas noches, preciosidades!!

submitted 10 days ago • 1 comment

A chuvia habítanos, é fío de sombra e brétema, luz ferida nos beizos da terra, río que non descansa e leva o tempo na pel. Chove en nós, coma eco antigo que nomea de novo. Ergue pontes de néboa onde a memoria fende, e nas mans, onde outrora houbo lume, queda só a húmida cinza dun outono interminable

submitted 13 days ago • 0 comments

Non hai camiño, só o pulso errante da túa sombra na miña sombra, o fío da túa voz na miña gorxa. Onde me deixas cando me nomeas? Son a fenda dun labirinto que insiste en volver ao seu centro baleiro. ⬇️

submitted 14 days ago • 1 comment

Mataches as miñas certezas, quedaron espidas na porta como un anaco de preguntas sen dono. Contigo non sei se irme ou quedarme, se son un viaxeiro que parte ou un porto que agarda. ⬇️

submitted 15 days ago • 2 comments

Heiche dicir que os teus beizos son máis fermosos ca eses, máis ca unha alba cansa, que sigo soñando con bicalos, con mordelos, co seu sabor a sal e a desexo. Heicho dicir, pero rompería a nosa cláusula, esa de non nomearnos en voz alta, de finxir que non nos miramos, ⬇️

submitted 16 days ago • 1 comment

Febrero trae #Relatinchi también. Escribe una historia, en el idioma y extensión que quieras, basada en este dibujo. Los publicados hasta las 23:59 de hoy tendrán número para un sorteo muy especial a final de mes. Creamos. Creemos.

submitted 20 days ago • 9 comments

Perdoa se che sigo chamando amor, pero é que o teu nome non me sabe igual. As tardes insisten en parecerse a ti, as sombras aínda gardan a túa voz. Non é costume, non é capricho, é que a miña alma négase a esquecer. Perdoa se che sigo chamando amor, quizais sexa a miña forma de non marchar de todo.

submitted 21 days ago • 0 comments

Naquel ¿soño?, o anxo díxome: —Escolle. Un destino sen amor, onde o corazón sexa un páramo tranquilo, intacto, sen ecos, sen nomes, sen lume. ⬇️

submitted 22 days ago • 1 comment

Ti. Desvelo de estrelas, condena de escuma. Orballo que bica os beizos do lume, sombra que danza na pel da noite. Ti. Secreta, infinita, ausente, eterna. Ti. Cinsa nos meus beizos, lóstrego en fuga, espellismo que arde no centro do meu mundo.

submitted 23 days ago • 1 comment